Εξοργισμένη η Φωτεινή Πετρογιάννη με χυδαίο μήνυμα που έλαβε
- 26 ΙΟΥΝ 2023
Χωρίς φειδώ. Σχόλια και ξανά σχόλια. Άκριτη αποστολή και μάλιστα σε αγνώστους. Γιατί αν δεν στείλεις να πεις την άποψή σου (στην καλύτερη) σε κάποιον ή κάποια που βλέπεις στην τηλεόραση, τότε τι κάνουμε; Η Φωτεινή Πετρογιάννη είδε τη χολή να ξεχειλίζει από το inbox της.
Η Φωτεινή Πετρογιάννη ανέβασε τον μονόλογο ο οποίος χωρίζεται σε δύο μέρη με χρονική απόκλιση δύο χρόνων. Το πρώτο μήνυμα εστάλη στις 8 Νοεμβρίου του 2021 και το δεύτερο ήρθε εν είδει επικοινωνιακής κορύφωσης στις 25 Ιουνίου του 2023.
Να ξεκινούσαμε από τα πιο πρόσφατα, αλλά ο Νοέμβριος του 2021 αξίζει μια προτεραιότητα και επιτείνει τη σφοδρότητα του Ιούνη.
Φωτεινή Πετρογιάννη, έχεις μήνυμα
«Αγαπημένη, τι έχεις κάνεις στο φρύδι και πού; Τατού;» διάβασε η Φωτεινή Πετρογιάννη σε ένα από τα μηνύματά της. Ταξιδεύουμε στο παρόν και πάμε να διαβάσουμε τι ακολούθησε του φρυδιού και του τατού.
«Είσαι σκατόψυχη ρε παιδί μου. Όλη σου η κακία στο πρόσωπό σου, η ματαιοδοξία στο φουλ. Ευτυχώς που δεν μπορείς να κάνεις παιδιά, γλίτωσαν τα καημένα».
Αθλιότητα, λες; Αθλιότητα είναι. Και είχαμε ξεκινήσει ωραία και μπιουτικά και καταλήξαμε σε ψυχογράφημα και ανάλυση μήτρας.
Η απάντηση
Η Φωτεινή Πετρογιάννη δεν θα το αφήσει έτσι. Και πολύ καλά κάνει γιατί οφείλουμε να πατήσουμε φρένο. Να τραβήξουμε τα γκέμια στην τοξικότητα.
«Η συγκεκριμένη κυρία, πίστεψε κάτι που πιστεύουν πολλοί εδώ μέσα. Ότι μπορεί να μας γράφουν ό,τι στο διάολο κατεβαίνει στο κεφάλι τους γιατί έτσι γουστάρουν. Για να τελειώνουμε. Η κυρία η συγκεκριμένη θα μηνυθεί και δεν θα φοβηθώ να μηνύσω οποιονδήποτε άλλον θεωρήσει ότι είμαι κάδος της μαύρης του ψυχής. Τέλος με τα σκουπίδια κάποιων», έγραψε η Φωτεινή Πετρογιάννη ανεβάζοντας σε story τα μηνύματα.
Πρώτη φορά, θα μου πεις. Πρώτη όχι, αλλά αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη αντίδραση, η πρώτη δεν θα γίνει τελευταία. Κάθε νόμιμη οδός είναι η πιο ορθή απάντηση. Φτάνει πια με τις αηδίες σας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να πληγώνουμε, να ενοχλούμε, να θίγουμε, να (νομίζουμε ότι) ξεφτιλίζουμε τους ανθρώπους. Πόσω μάλλον όταν δεν έχουμε ανταλλάξει μαζί τους ούτε «γεια».
