Φοβού την Ελληνίδα αγορομάνα

Με μπόλικο ψυχικό σθένος ανοίγουμε το κεφάλαιο Ελληνίδα μάνα γιου. Για τις κόρες θα μιλήσουμε άλλη στιγμή, δεν είναι της παρούσης. Ας μην κρυφτούμε. Αφορμή για να ξεψαχνίσουμε την ψυχοσύνθεση αυτής της γυναίκας, που μπορεί αύριο να βρισκόμαστε στη θέση της, στάθηκε η εγκυμοσύνη της Αγγελικής Ηλιάδη.

Δε θα σχολιάσουμε τη μαμά του Σάββα γιατί ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι, σύμφωνα με τη γιαγιά μου. Θα μιλήσουμε για το ευνουχιστικό φαινόμενο που παρουσιάζεται κατά κόρον στην Ελλάδα, χώρα του φωτός.

Μη μου πείτε πως δε θυμάστε τη διαφήμιση στην οποία μία μάνα καραδοκεί μέχρι και μέσα σε ψυγείο για να προσφέρει στο γιόκα της φρεσκοστημένο χυμό; Ναι, υπερβολή, αλλά στην πραγματική ζωή νομίζετε πως τα πράγματα είναι πιο φυσιολογικά; Επ’ ουδενί.

 

“Δεν είσαι μάνα εσύ να καταλάβεις” θα λέει σίγουρα κάποια από εσάς που διαβάζει αυτές τις γραμμές. Το πες, ε; Δεν είναι ανάγκη να βρεθείς στην ίδια θέση. Η κοινωνική παρατήρηση αρκεί για να κατανοήσεις το πολιτισμικά εμπεδωμένο πρότυπο της Ελληνίδας αγορομάνας.

Στο ασυνείδητο της θέλει ο γιος της να την παντρευτεί. Δεν αντέχει να τον χάσει ούτε καν να τον μοιραστεί με άλλους, πόσο μάλλον με μία άλλη γυναίκα-αντίπαλο. Επιδιώκει να χτίσει μία ισόβια αλληλεξάρτηση και να μην κόψει ποτέ τον ομφάλιο λώρο, δημιουργώντας δυσαρμονικές σχέσεις μεταξύ του γιου της και του κοινωνικού συνόλου.

Ο γιος είναι πάνω από όλα και αυτή ήταν, είναι και θα είναι η μανούλα του. Εγκεφαλικό. Δεν έχει τύχει να ακούσετε μεγάλο άνδρα (άνω των 50) να αποκαλεί τη μητέρα του δημοσίως μαμά; Διαφορετικό πράγμα η αγάπη, διαφορετικός ο τρόπος έκφρασής της.

Δεν έχει τύχει να γνωρίσετε μητέρα που να θέλει να εκφράσει τη γνώμη της για τα πάντα; Η Ελληνίδα μάνα γιου έχει λόγο για τα πάντα. Όσα αφορούν το αγόρι της γίνονται εθνικό ζήτημα για την ίδια η οποία μετατρέπεται σε φορτική παρουσία που παγιδεύει το παιδί της στο “Πανοπτικό”.

 

Δεν καταλαβαίνουν πως με αυτές τις πρακτικές ευνουχίζουν τους γιους τους και δεν τους αφήνουν να αναπτυχθούν κοινωνικά και ψυχικά, στερώντας τους στην ουσία την ελευθερία των επιλογών;

Δεν ξέρουν πώς αντιμετωπίσουν τη ζωή γιατί πάντα υπάρχει η μάνα από πίσω. Όλοι έχουμε τους γονείς μας backup αλλά και η εισχώρηση στο εσώρουχό της δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υγεία.

Απαγκίστρωση από τη μάνα και ταυτόχρονη κατάθεση αγάπης. Οι εξωφρενικές μητρικές προσδοκίες και η συνεχής παρέμβαση στη ζωή των γιων τους μόνο κακό κάνει. Γιατί να μην τους μεγαλώνουν για να γίνουν άνθρωποι με ελεύθερη βούληση και πνεύμα;

Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο δε φταίνε εξ’ολοκλήρου και οι μάνες για αυτή την κατάσταση. Δεν μπορούμε να βλέπουμε γαϊδούρια (θα το πω κι ας παρεξηγηθώ) 40 και 50 χρόνων να μένουν με τη μάνα τους με το πρόσχημα της οικονομικής δυσχέρειας. Ο συνδυασμός της παθολογικής συμπεριφοράς της μάνας και η εσκεμμένη αναβολή της ωρίμανσης από την πλευρά των γιων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα συμπλεγμάτων και ”αναπηρίας”.

Είναι λυπηρό να βρίσκεις κοινωνιολογικές μελέτες με αναφορές στις Ελληνίδες μάνες πλάι πλάι με τον επιθετικό προσδιορισμό “σχιζοφρενογόνος”. Καταβροχθίζουν το παιδί τους, το καταπίνουν, το παραμορφώνουν, το συνθλίβουν, το αφαιμάσσουν και όλα αυτά για το καλό του γιατί είναι μάνες και ξέρουν.

Αγνές προθέσεις, ελαττωματική εφαρμογή.