Γιατί υπάρχουν ακόμα κράχτες κέντρων αισθητικής;

Γλυφάδα μεσημέρι, μόλις έχω τελειώσει με επαγγελματικό ραντεβού και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Σε κεντρικό δρόμο, κοντά σε εμπορικό κέντρο της περιοχής, με σταματά μία κύρια με φυλλάδια στο χέρι για να με ρωτήσει «κάτι». Σε χρόνο μηδέν, μετανιώνω για την ευγένεια που έδειξα να σταματήσω για να τη βοηθήσω να κάνει κι εκείνη τη δουλειά της. Ωστόσο η περίπτωση της μού κίνησε το ενδιαφέρον. Πώς γίνεται να εξακολουθούν να υπάρχουν κράχτες κέντρων αισθητικής που ψαρεύουν πιθανά πελατάκια από το δρόμο; Από εκεί και μετά ξεκίνησε κανονικά το θέατρο παραλόγου.

«Για να επισημοποιήσουμε την προσφορά του φυλλαδίου, πρέπει να πάμε στο κέντρο αισθητικής μαζί. Δεν είναι μακριά, να εδώ δίπλα», μου λέει χαμογελώντας. Περίεργη να δω πώς θα πάει αυτό την ακολουθώ. Μπαίνουμε στο εμπορικό, ανεβαίνουμε στον 2ο όροφο, ενώ στη διαδρομή εκείνη επιχειρεί να σπάσει τον πάγο, ρωτώντας το όνομά μου, με τί ασχολούμαι και πετώντας μου μερικά κομπλιμέντα. Λίγες στιγμές αργότερα, καθόμαστε στον καναπέ της υποδοχής του κέντρου αισθητικής για να με ενημερώσει για τις λεπτομέρειες της προσφοράς του φυλλαδίου που μας έφερε κοντά. «Τι θα σε ενδιέφερε να κάνεις;» με ρωτά. Στο σημείο αυτό μια μικρή λεπτομέρεια. Επειδή φοβάμαι να κάνω μέχρι και καθαρισμό προσώπου, δεν έχω δοκιμάσει ποτέ και τίποτα από όσα ένα ινστιτούτο αισθητικής μπορεί να κάνει.

-«Δεν έχω ιδέα» απαντώ.

-«Θα μπορούσα να έχω μια ενημέρωση σχετικά με τις υπηρεσίες σας;». Ενθουσιάστηκε.

«Βεβαίως! Ακολούθησέ με. Η κυρία “Τάδε Ταδοπούλου” θα σε ενημερώσει για τα πάντα».

Κάπως έτσι μεταφέρθηκα στο γραφείο της κυρίας “Ταδοπούλου”. Και εκεί το παιχνίδι χόντρυνε. Για τα επόμενα 10 περίπου λεπτά ακούστηκαν ατάκες τύπου:

– «Που θα έλεγες ότι έχεις πρόβλημα; Στο πρόσωπο ή στο σώμα;».

-Δεν θα έλεγα ότι έχω πρόβλημα με τίποτα από τα δύο.

-«Εγώ λέω να ξεκινήσεις με αυτές τις δυσχρωμίες στο πρόσωπο σου».

(Εννοούσε τις πανάδες μου).

-«Ποσό χρονών είσαι;» 

-36.

– Ε, πρέπει να βιαστείς γιατί ξέρεις, όταν γυναίκα είναι κοντά στην εμμηνόπαυση (WHAAAA?!) ό,τι και να κάνει μετά δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

Μην σ’τα πολυλογώ, αφού μου έφτιαξε ένα πακέτο ομορφιάς με τις υπηρεσίες που «χρειαζόμουν» και μπορούσα να δοκιμάσω στο συγκεκριμένο κέντρο αισθητικής, της κάνω την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου:

-«Και πόσο θα κοστίσει αυτό;». Στο ορκίζομαι, έβγαλε κομπιουτεράκι για να υπολογίσει την «ειδική προσφορά».

– «Όλα μαζί είναι στα 850 ευρώ. Αν έχεις και πιστωτική μπορείς να σπάσεις το ποσό σε 3 δόσεις». Εκείνη την στιγμή το poker face μου μάλλον έσπασε.

– «Επειδή σε συμπάθησα, μπορώ να σου κρατήσω την συγκεκριμένη προσφορά μέχρι την Δευτέρα». Την ευχαρίστησα και σηκώθηκα να φύγω.

Η ανατομία ενός καταναλωτικού (και όχι μόνο) εγκλήματος

Αν όλα τα παραπάνω σού φαίνονται κάπως γνωστά, τα έχεις ζήσει η ίδια ή έχεις μια φίλη ή γνωστή που της έχει συμβεί, θέλω να σκεφτείς το εξής: Αν για όσα «όχι ευχαριστώ» έχουν ακούσει οι πωλητές αυτοί που προσεγγίζουν στον δρόμο γυναίκες για να τους κάνουν «δώρο» πακέτα ομορφιάς και αισθητικής, υπάρχουν άλλα τόσα «ναι» τί γίνεται;

Ακόμα κι αν οι περισσότερες σύγχρονες γυναίκες, είναι πιο υποψιασμένες και βλέπουν την παγίδα, πόσες γυναίκες εκεί έξω έχουν πληρώσει για μια υπηρεσία που δεν χρειάζονταν, απλά επειδή ένιωσαν ανασφάλεια, ή δεν κατάφεραν να πουν «όχι ευχαριστώ»;

Τι κύρος μπορεί να έχει ένα «σύγχρονο κέντρο αισθητικής» που ψαρεύει κόσμο από τον δρόμο και πόσο μπορείς να εμπιστευτείς τις υπηρεσίες τους; Πόσο θεμιτός είναι αυτός ο τρόπος πωλήσεων;  Και στην τελική πώς, μπορούμε να προφυλαχθούμε ως καταναλωτές προκειμένου να μην πέσουμε θύματα εξαπάτησης ή θέσουμε ακόμα και την υγεία μας σε κίνδυνο;

Σύμφωνα με τον Συνήγορο του Καταναλωτή, το πιο απλό πράγμα που έχεις να κάνεις, είναι να αποφύγεις να υπογράψεις οτιδήποτε, να μην αρκείσαι σε ό,τι μπορεί να αναφέρουν τα διαφημιστικά και προωθητικά φυλλάδια και να μην προχωράς σε οποιαδήποτε αισθητική παρέμβαση χωρίς ιατρική συμβουλή. (Δες εδώ πώς μπορείς να προχωρήσεις σε σχετική αναφορά).