Γιατί ο κόσμος μας χρειάζεται περισσότερους άντρες σαν τον Stephen Curry

Αν το όνομά του δε σου λέει κάτι, οκ μην αισθάνεσαι άσχημα, σίγουρα δεν είσαι η μόνη. Όταν μπήκα, λοιπόν, σήμερα το πρωί στο γραφείο και βρήκα mail από τον διευθυντή περιεχομένου της 24MEDIA, Μάνο Μίχαλο, στο οποίο μας πρότεινε να γράψουμε κάτι για τον Stephen Curry απόρησα. Τι δουλειά έχει ένας NBAer στο Ladylike σκέφτηκα, πριν καλά-καλά διαβάσω το θέμα. Βλέπεις δεν συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με το NBA 🙂

Διαβάζοντας τις πρώτες παραγράφους της τρυφερής εξομολόγησης του παίκτη των Golden State Warriors (ορκίζομαι δεν το γκούγκλαρα, αυτόν τον παίκτη μου τον έχει μάθει ο σύντροφός μου, ο οποίος είναι φανατικός με το NBA), κατάλαβα γιατί ο Μάνος ήθελε να γράψουμε ένα κείμενο για αυτόν τον παίκτη και για τα όσα αφηγήθηκε στο άρθρο του για την ισότητα των φύλων.

 

Ξεκινώντας καλό είναι να γνωρίζεις πως ο ταλαντούχος μπασκετμπολίστας γνώρισε τη σύζυγό του Ayesha σε ηλικία 15 ετών. Είναι παντρεμένοι από το 2011 και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.  Δύο κόρες, την Riley και την Ryan κι έναν γιο, τον νεογέννητο Canon. Διατηρεί φανταστική σχέση με τους γονείς του και έχει αδυναμία στη μητέρα του Sonya, η οποία αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκείνον.

Κι επιστρέφω στην αρχή. Ο Stephen Curry, μετά από αυτό το άρθρο του, αποτελεί για εμένα πρότυπο άντρα. Ο λόγος πολύ ουσιαστικός. 

Μίλησε ανοιχτά για την ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών στην Αμερική εν έτει 2018, εξέφρασε με απλό και κατανοητό τρόπο τους προβληματισμούς του ως γονιός δύο κοριτσιών, χωρίς να φοβάται αν θα τον πουν μερικοί ανόητοι «φλώρο», μετέφερε με πολύ γλυκό τρόπο το άγχος του για το μέλλον των κοριτσιών του, καθώς και τους ενδοιασμούς του για το σωστό μεγάλωμα του νεογέννητου γιου του. Μίλησε με φανταστικά λόγια για τις γυναίκες της ζωής του, τη μητέρα του και τη σύζυγό του και το βασικότερο; Δε μίλησε μόνο αλλά προχώρησε και σε πράξεις, οργανώνοντας ένα basketball camp για κορίτσια, στο οποίο πέραν των αθλητικών συμβουλών, προσπάθησε να τις εμψυχώσει και να τις παρακινήσει να κατακτήσουν τα όνειρά τους και να μη φοβούνται κανέναν και τίποτα.   

 

Ας τον αφήσουμε όμως να τα πει όμορφα και ωραία μόνος του:

Για την μητέρα του, τη σύζυγό του και την ιδεολογία του για τις γυναίκες

> Ήμουν τυχερός που με μεγάλωσε η μητέρα μου η Sonya – μία εκπληκτική και πολύ δυναμική γυναίκα, η οποία είχε το θάρρος και το όραμα να ανοίξει το δικό της χριστιανικό σχολείο, στη λίμνη Norman. Kαι τα τελευταία 7 χρόνια είμαι πάρα πολύ τυχερός που είμαι παντρεμένος με ακόμη μία καταπληκτική και δυναμική γυναίκα, την Ayesha, η οποία είναι μία πετυχημένη επιχειρηματίας και η πιο φανταστική μητέρα των τριών παιδιών μας. Επομένως, όλη μου τη ζωή, αλήθεια, αισθάνομαι πως έχω λάβει τη σχετική εκπαίδευση για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην Αμερική. Και ένα μάθημα που πραγματικά ξεχώρισα από την εκπαίδευση αυτή είναι το εξής: ” να ακούω πάντα τις γυναίκες, να πιστεύω πάντα στις γυναίκες και -ασχέτως με τις προσδοκίες των άλλων για τις γυναίκες- εγώ να παραμένω πάντα πιστός στην ιδέα του τι είναι σωστό και να το διεκδικώ”.

Για τις κόρες του, την ανισότητα φύλων και το χάσμα των αμοιβών

> Oι κόρες μου η Riley και η Ryan μεγαλώνουν τόσο γρήγορα. Και εγώ και η Ayesha ξαφνικά βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα δικά τους μάτια. Και τώρα μεγαλώνουν για να ζήσουν σε αυτόν τον κόσμο. Ξέρεις, θα έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν ότι η ισότητα των γυναικών έχει γίνει λίγο πιο προσωπικό ζήτημα για εμένα, τελευταία, και λίγο πιο αληθινό και ουσιαστικό. Θέλω τα κορίτσια μας να μεγαλώσουν γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν όρια που μπορούν να τοποθετηθούν στο μέλλον τους. Θέλω να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο όπου το φύλο τους δε θα αισθάνεται σαν ένα βιβλίο κανόνων για το τι πρέπει να σκεφτούν ή να είναι ή να κάνουν. Και θέλω να μεγαλώσουν πιστεύοντας ότι μπορούν να ονειρεύονται μεγάλα πράγματα και να αγωνίζονται για την καριέρα τους, όπου εκεί θα αντιμετωπίζονται δίκαια. Και φυσικά, να πληρώνονται ισότιμα. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό να βρούμε όλοι μαζί πώς μπορούμε να το καταστήσουμε δυνατό, όσο το δυνατόν συντομότερα. Όχι μόνο ως «πατέρες κοριτσιών» ή για τέτοιους λόγους.

Και όχι μόνο στην Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών. Κάθε μέρα – πάντα πρέπει να εργαζόμαστε για να κλείσουμε το χάσμα των αμοιβών στη χώρα αυτή. Επειδή κάθε μέρα οι μισθολογικές διαφορές επηρεάζουν τις γυναίκες. Και κάθε μέρα το χάσμα των αμοιβών στέλνει το λάθος μήνυμα στις γυναίκες για το ποιες είναι και πώς εκτιμούνται και τι μπορούν ή δεν μπορούν να γίνουν.

 

Για το… «γυναικείο μπάσκετ» και το camp για κορίτσια που διοργάνωσε και δε θα ξεχάσει ποτέ

> Την περασμένη εβδομάδα έκανα κάτι που δε θα ξεχάσω ποτε: διοργάνωσα ένα basketball camp για κορίτσια. Ας το ονομάσουμε το «πρώτο ετήσιο» βασικά γιατί πραγματικά σχεδιάζω να διοργανώσω ένα ξανά. Είχε πολλή πλάκα να μοιράζομαι το γήπεδο με 200 κορίτσια που αγαπούν να παίζουν μπάσκετ και εγώ να κάθομαι να τις παρακολουθώ. Αλλά νομίζω ότι ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Νομίζω ότι αυτό ήταν κάτι που θα βοηθούσε τους ανθρώπους να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα. Ώστε όταν κάποιος βλέπει έναν παίκτη του NBA να διοργανώνει ένα camp, τώρα ξέρεις,  ίσως να μην υποθέτουν αυτομάτως πως έχει να κάνει με αγόρια. Κι έτσι τελικά μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σημείο που το μπάσκετ που παίζουν γυναίκες να μην αποκαλείται «γυναικείο μπάσκετ», αλλά απλά «μπάσκετ». Μπάσκετ που παίζεται από γυναίκες, αλλά γιορτάζεται από όλους.

Αισθάνομαι περισσότερο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη να βοηθήσω τις γυναίκες που εργάζονται σκληρά για να προοδεύουν, με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ. Ας εργαστούμε για να κλείσουμε το κενό που υπάρχει στον τομέα της ευκαιρίας. Ας εργαστούμε για να κλείσουμε το χάσμα στις αμοιβές. Και ας συνεργαστούμε σε αυτό. Το να λέμε “οι γυναίκες αξίζουν την ισότητα” – αυτό δεν είναι πολιτική, έτσι; Αυτό δεν είναι κάτι που πραγματικά οι άνθρωποι διαφωνούν, έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί να είναι.

Για τον νεογέννητο γιο του και τις αξίες που θέλει να του διδάξει

> Νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, η Ayesha κι εγώ υποδεχτήκαμε στον κόσμο το τρίτο μας παιδί, τον Canon, τον πρώτο μας γιο. Και ένα από τα πράγματα που είχα περισσότερο στο μυαλό μου, από τότε, είναι η ιδέα του τι σημαίνει τώρα πια να μεγαλώνεις ένα αγόρι σε αυτόν τον κόσμο. Γνωρίζω ήδη, βασιζόμενος μόνο από το φύλο του, πως ο Canon πιθανόν να έχει πλεονεκτήματα στη ζωή του, σε σύγκριση με τις αδερφές του. Ποιες είναι οι αρχές, αυτή τη στιγμή, που πρέπει να ενσταλάξει ο γονιός στο γιο του; Είναι πολλά που πρέπει να σκεφτεί ένας γονιός. Αλλά στο τέλος, νομίζω πως η απάντηση είναι πολύ απλή. Νομίζω πως πρέπει απλά να του πει το ίδιο πράγμα που είπαμε στα κορίτσια στο camp την περασμένη εβδομάδα: ”Να είσαστε ο εαυτός σας, και να προσπαθείτε να γίνετε σπουδαίες – αλλά πάντα να είσαστε ο εαυτός σας”.

Κάθε γονιός πρέπει να διδάξει το γιο του να ακούει πάντοτε τις γυναίκες, να πιστεύει πάντα σε αυτές και πάντοτε να στηρίζει αυτό που είναι σωστό, ασχέτως των προσδοκιών που έχουν οι άλλοι από τις γυναίκες. Και νομίζω πως πρέπει να του κάνει σαφές, για τη γενιά του, να είναι αληθινός υποστηρικτής της ισότητας των γυναικών – δεν είναι πια αρκετό απλά να μαθαίνεις απλά για αυτό. Πρέπει πια να το κάνεις πράξη.

 

Νομίζω πως μετά από όλα αυτά, έμαθες τι εστί Stephen Curry. Και τελικά ξέρεις πού καταλήγω κι εγώ με τη σειρά μου ε; Πώς ναι, χρειαζόμαστε πολύ περισσότερους άντρες σαν τον Curry σε αυτόν τον κόσμο. Στον κόσμο που εν έτει 2018 είναι πιο πιθανό να συναντήσεις κάποιον άντρα που θα θορυβηθεί αν ακούσει πως πιλότος της πτήσης του είναι μία γυναίκα, παρά έναν άντρα που θα χαρεί που επιτέλους τα επαγγέλματα δε χωρίζονται βάσει φύλου. Και θα νιώσει εξίσου ασφαλής με την πιλότο αυτή, που ίσως την προηγούμενη ημέρα «έπλενε και κανένα πιάτο στο σπίτι της», όπως μπορεί να την είχε παροτρύνει να κάνει ένας άλλος άντρας την περασμένη εβδομάδα που την πέτυχε στο δρόμο.

Μακάρι οι άντρες όλοι του κόσμου να ακολουθήσουν κι εκτός γηπέδου αυτόν τον μεγάλο παίκτη και να κρατήσουν έστω και κάτι μικρό από όλα όσα είπε.

 

*Κεντρική φωτογραφία: AP /Carlos Osorio