Γυναίκες, Black Lives Matter, τρανς και οπλοκατοχή: Τα Oscars 2021 γράφουν νέες σελίδες στην ιστορία τους
- 26 ΑΠΡ 2021
«Ελπίζουμε τα απαραίτητα βήματα μπροστά να γίνουν πιο ουσιαστικά μέχρι τα 93α Όσκαρ. Στις κάπες του κόκκινου χαλιού του χρόνου να μην χρειάζεται να κεντηθεί κανένα όνομα που απλά δεν βρέθηκε στις υποψηφιότητες λόγω φύλου, ή λόγω απλά της αδυναμίας της Ακαδημίας να ρισκάρει και να ακούσει λίγο καλύτερα τις γυναίκες».
Ξεκινάω αυτό το κείμενο με μία ευχή της Λίας Παπαιωάννου, με την οποία έκλεισε το δικό της άρθρο, με αφορμή τα Όσκαρ του 2020. Πριν από έναν χρόνο (και λίγους μήνες) απαιτούσαμε λίγη περισσότερη ορατότητα, ως γυναίκες. Βεβαίως, μέσα σε αυτόν τον χρόνο, μεσολάβησε μία πανδημία, το κίνημα Black Lives Matter, με αφορμή τη δολοφονία ενός αθώου ανθρώπου και η ανάγκη για εξέλιξη.
Η ανάγκη για diversity σε βραβεύσεις, αλλά κυρίως η συμπεριληπτικότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, εθνικότητας, χρώματος και θρησκείας σε ταινίες και παραγωγές. Αυτή η ώρα έφτασε. Έπρεπε να γίνουν δολοφονίες, να έρθει ένας φονικός ιός και να χυθούν τόνοι μελάνι για την ανισότητα που υφίστανται οι γυναίκες, εν έτει 2020. Μπορεί τα φετινά Όσκαρ να μην είχαν τη γνώριμη αίγλη τους, ζωντανή ορχήστρα, πάρτι και μεγάλο κοινό. Είχαν όμως diversity, βραβεύοντας ανθρώπους και θέματα, που κάποτε κλείδωναν για τα καλά στο συρτάρι και πετούσαν το κλειδί.
Οι γυναίκες είναι πλέον ορατές
Πριν από λίγους μήνες, μιλούσαμε για τη διπλή υποψηφιότητα των Emerald Fennell και Chloé Zhao στη σκηνοθεσία και περιμέναμε να γραφτεί ιστορία με τη 2η γυναίκα που παίρνει Όσκαρ σκηνοθεσίας, στα 93 χρόνια του θεσμού. Η Chloé Zhao, ως το μεγάλο φαβορί, μπορεί να βάλει το Όσκαρ της στην τουαλέτα και να μην ξεχάσει ποτέ ότι είναι η πρώτη Ασιάτισσα που το αποκτά. «Θυμάμαι τα κινέζικα ποιήματα που διάβαζα με τον μπαμπά μου όταν ήμουν μικρή στο Πεκίνο. Ένα από αυτά, το “Three Character Classic”, έλεγε ότι «Οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί». Και αυτή είναι η φιλοσοφία ζωής που με ακολουθεί πάντα».
Λίγο μετά, ήρθε η ηθοποιός της ταινίας “Minari”, Yuh-Jung Youn παρέλαβε το βραβείο Β’Γυναικείου Ρόλου από τα χέρια του Brad Pitt, μην μπορώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της. Αν και φαβορί, η αίθουσα συνεχίζει να γεμίζει με diversity, κι ας είναι τόσο λίγοι οι καλεσμένοι. Όπως συνέβη και στην περίπτωση των hair stylists, Mia Neal και Jamika Wilson, που έλαβαν το Όσκαρ για τη δουλειά τους στο “Ma Rainey’s Black Bottom” και είναι οι πρώτες transgender γυναίκες που σημειώνουν άλλη μία πρωτιά στα Όσκαρ 2021.
Mia Neal, from left, Jamika Wilson and Sergio Lopez-Rivera, winners of the award for best makeup and hairstyling for "Ma Rainey's Black Bottom," pose in the press room at the Oscars on Sunday, April 25, 2021, at Union Station in Los Angeles. (AP Photo/Chris Pizzello, Pool) / AP Photo @2021 / Chris Pizzello, Pool
Black Lives Matter
Η Regina King έκανε θεαματική εκκίνηση στα Όσκαρ, όχι μόνο λόγω της εντυπωσιακής της εισόδου, αλλά επειδή φρόντισε να αναφέρει την καταδίκη του δολοφόνου αστυνομικού του George Floyd. Μάς είπε ότι ο φόβος δεν κάνει διακρίσεις και πως αυτό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα, από τη στιγμή που έχει έναν μαύρο γιο. Η νίκη του Daniel Kaluuya στον Β’ Ανδρικό Ρόλο για την ταινία “Judas and the Black Messiah”, περιγράφοντας την εμπειρία του σχεδόν ως μεταφυσική, αφού δεν θυμάται τίποτα απολύτως. Ταυτόχρονα, η live-action ταινία μικρού μήκους “Two Distant Strangers” πέρασε στην ιστορία με έναν μαύρο δημιουργό, ο οποίος έχει δηλώσει ότι συχνά είναι ο μόνος μαύρος σε ένα δωμάτιο και θέλει πολλή δύναμη για να μην σκέφτεσαι αρνητικά. Σήμερα δικαιώθηκε πάντως.
Ο εξίσου πανίσχυρος λόγος του παραλήπτη ανθρωπιστικού βραβείου, Tyler Perry, ήταν ένα ακόμη μάθημα ζωής. «Αρνούμαι να μισώ έναν άνθρωπο επειδή είναι μαύρος, όπως αρνούμαι να μισώ έναν άνθρωπο επειδή είναι αστυνομικός». Λόγια ενός μαύρου άντρα που ξεκίνησε ως άστεγος, και σήμερα είναι ηθοποιός και βοηθά ανθρώπους που βιώνουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και εκείνος.
Τα όπλα και το χταπόδι
Φτάσαμε σε αυτήν την εποχή, όπου ο σεβασμός στη φύση και τα ζώα πρέπει να μπει σε προτεραιότητα και δεν αποτελεί αντικείμενο χλεύης. Το χταπόδι είναι ένα πανέξυπνο ζώο και το ντοκιμαντέρ “My Octopus Teacher” απέσπασε το αντίστοιχο βραβείο και έδειξε να ευαισθητοποιεί αυτό το κομμάτι του ανθρώπου που καταπατά και δεν επιτρέπει στη χλωρίδα και την πανίδα να συνυπάρχουν ειρηνικά μαζί του. Μία απονομή που περνά από το χταπόδι στην οπλοκατοχή στις Η.Π.Α και στους μαζικούς φόνους στα σχολεία. Η animated ταινία μικρού μήκους, “If Anything Happens I Love You”, βραβεύεται για το θέμα στο οποίο οι Η.Π.Α. κωφεύουν εδώ και δεκαετίες.
Είναι αυτή η νέα εποχή των Όσκαρ;
Σήμερα γράφτηκε ιστορία, σε τόσα πολλά επίπεδα. Βραβεύονται γυναίκες που ακολουθούν τα όνειρά τους, που κάνουν το σκηνοθετικό τους ντεμπούτο, που έρχονται από την Ασία, που είναι trans, που δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Το κίνημα Black Lives Matter ήταν ίσως ο μεγάλος νικητής της βραδιάς και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα είναι μόνο ένα πυροτέχνημα που θα μάς κάνει να ξεχάσουμε τις δολοφονίες αθώων εξαιτίας της αστυνομικής βίας και δεν θα είναι ένα συγχωροχάρτι για τον ρατσισμό που δεν λέει να τελειώσει.
Ελπίζουμε ότι ταινίες για την τοξική αρρενωπότητα, τα μοναχικά υπαρξιακά ταξίδια μίας γυναίκας, το πένθος της απώλειας του βρέφους στη γέννα και ιστορικά facts για το black history θα συνεχίσουν να υφίστανται και θα χαράξουν μία νέα πορεία στα Όσκαρ. Βοηθά βέβαια και η θέσπιση των νέων κανονισμών για πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση όλων των κοινωνικών ομάδων. Πριν φτάσουμε όμως στην 94η απονομή (που ίσως να έχει το γνώριμο glam), ας κρατήσουμε την εικόνα της Chloé Zhao, το πρόσωπο της οποίας έγινε το φετινό οσκαρικό σύμβολο και άνοιξε τον δρόμο για όλα τα κορίτσια εκεί έξω που ονειρεύονται. Και τον ήχο που έβγαλε η πρωταγωνίστριά της Frances MacDormand, μιμούμενη τους λύκους.
