Γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη: Καμία δεν πεθαίνει από έρωτα, άλλη μια δολοφονήθηκε από τον άνδρα της

Η συχνότητά τους δεν είναι πλέον ανησυχητική. Το ξεπεράσαμε αυτό το στάδιο. Ζούμε κάθε φορά σε επανάληψη μια ακόμη καρμπόν δολοφονία με έμφυλο χαρακτήρα. Γυναίκες δολοφονούνται επειδή είναι γυναίκες. Αυτή είναι η αιτία, ο λόγος, η δικαιολογία πίσω από κάθε γυναικοκτονία.

Μπορείς να μαντέψεις τι συνέβη χωρίς να διαβάσεις τίποτα για αυτή τη γυναικοκτονία. Το μοτίβο του πειθαναγκαστικού ελέγχου είναι πλέον κοινό. Ένας πρώην σύζυγός βουτηγμένος στην παράκρουση της πατριαρχίας σκοτώνει το κτήμα του, αφαιρεί τη ζωή από τη γυναίκα που τον παντρεύτηκε, επειδή εκείνη κατάλαβε πλέον ότι ανήκει αποκλειστικά στον εαυτό της και σταμάτησε να εξιδανικεύει το μοντέλο του γάμου και να καταπιέζεται στον ρόλο της μικροαστικής συζύγου ενός μισογύνη. Κι απεγκλωβίστηκε. Το ζευγάρι της Καλαμαριάς είχε χωρίσει με συναινετικό διαζύγιο, με το οποίο ρυθμίστηκαν οι μέρες και ώρες που ο γυναικοκτόνος αστυνομικός θα έβλεπε τα παιδιά. Και την έκανε να το πληρώσει.

Ακόμη μια νεκρή γυναίκα που ο δολοφόνος είχε τα κλειδιά του σπιτιού της

Ένας αστυνομικός σήμερα ξύπνησε, ήπιε τον καφέ του και ετοιμάστηκε να πάει να σκοτώσει την πρώην σύζυγό του και να αυτοκτονήσει. Μεθοδικά εξύφανε στο μυαλό του το σχέδιό του και γνώριζε ότι θα συντρίψει τον κόσμο των δυο μικρών παιδιών του. Και δεν τον ένοιαζε. Δεν έδινε δεκάρα για τη ζωή των άλλων.

Ήθελε να την αφανίσει κι αυτή η επιθυμία του ήταν απάνθρωπα ακατανίκητη. Τη σκότωσε επειδή μπορούσε.

Γυναικοκτονία από πρόθεση

Ήθελε να σκορπίσει το θάνατο για να πάρει την εκδίκηση του και να καταστρέψει τις ζωές εκείνων που δεν ζούσαν υπό τις διαταγές του. Στις 08:15 σε διαμέρισμα επί της οδού Κομνηνών 27 μια ακόμη γυναίκα δολοφονήθηκε επειδή ήθελε να ζήσει τη ζωή της. Τόσο απλά. Τα δύο παιδιά τους δεν γνωρίζουν ότι οι γονείς τους είναι νεκροί. Δυο παιδιά έμειναν χωρίς τη μαμά τους. Σύμφωνα με πηγές της ΕΛ.ΑΣ. ειδικοί ψυχολόγοι του Σώματος μετέβησαν στο σχολείο που φοιτούν τα δύο ανήλικα παιδιά για να αναλάβουν τη στήριξή τους.

Ο γυναικοκτόνος πήγε στο σπίτι της γυναίκας, περίμενε να φύγουν τα παιδιά με το σχολικό λεωφορείο και στη συνέχεια ανέβηκε στο διαμέρισμα όπου διέμενε η 42χρονη, τη σκότωσε και αυτοκτόνησε. Εκτέλεσε την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας, άσκησε τον απόλυτο έλεγχο πάνω της στερώντας της τη ζωή. H γυναίκα είχε ήδη καταλήξει όταν έφτασε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Το έγκλημα έγινε με καραμπίνα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, του είχε αφαιρεθεί το υπηρεσιακό του όπλο και ήταν διοικητικός υπάλληλος. Το τελευταίο διάστημα, λοιπόν, υπηρετούσε στην Υποδιεύθυνση Τεχνικών Εφαρμογών Βορείου Ελλάδος, στη Νέα Ραιδεστό, άνευ όπλου.

Η Ανώτατη Υγειονομική Επιτροπή της ΕΛΑΣ είχε κρίνει ότι ο 38χρονος γυναικοκτόνος και αυτόχειρας μπορούσε να υπηρετεί μόνο σε υπηρεσία γραφείου και άνευ όπλου. Μάλιστα.  Άρα γνώριζαν; Είχαν υποψίες στην ΕΛΑΣ πιθανότατα ότι ήταν επικίνδυνος και μπορούσε να κάνει κακό στην οικογένειά του; Δεν ήταν αυτός ο υπεράνω υποψίας σύζυγος που δεν είχε δώσει κανένα σημάδι μη φυσιολογικής συμπεριφοράς κι έφτασε να διαπράξει μια εν ψυχρώ γυναικοκτονία; Το επίσημο αφήγημα είναι ότι η τοποθέτησή του σε υπηρεσία γραφείου οφείλεται σε πρόβλημα τενοντίτιδας που αντιμετώπιζε.

Ας μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Κανείς δεν φτάνει να δολοφονήσει κάποιον από μια μέρα στην άλλη. Τα προειδοποιητικά σημάδια είναι εκεί, αλλά αποσιωπώνται. Όπως και ο μισογυνισμός και η γυναικεία καταπίεση στην Ελλάδα. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε από γείτονες για περιστατικό με πυροβολισμούς στο διαμέρισμα του 6ου ορόφου. Μόλις οι αστυνομικοί έφτασαν, εντόπισαν τις σορούς. Και κατέγραψαν άλλη μια νεκρή κι ακόμη μια γυναικοκτονία. Σοκαρισμένοι οι γείτονες θα μιλούν στα κανάλια μέχρι η είδηση να κάνει τον κύκλο της και μετά να ξεχαστεί. Μέχρι την επόμενη.

Οι γυναικοκτονίες δεν είναι τυχαία περιστατικά βίας. Είναι διαχρονική πατριαρχική κουλτούρα.

Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η πανδημία γυναικοκτονιών; Πότε θα κάνει κάτι η Πολιτεία και εμείς ως πολίτες για να σταματήσει ο μισογυνισμός να είναι η παγιωμένη κουλτούρα της χώρας μας;