H Beyoncé προειδοποιεί την Jolene να μείνει μακριά από τον γάμο της. Είναι αυτό φεμινισμός;

Το γεγονός ότι η Beyoncé αντικατέστησε (στιχουργικά) την ευαλωτότητα της απατημένης γυναίκας που εκλιπαρεί την Jolene με την απειλητική προειδοποίηση της γυναίκας που υπερασπίζεται (λαϊκά) «το σπίτι της». Και άνοιξαν συζητήσεις για τον φεμινισμό και την καλλιτεχνική περσόνα της τραγουδίστριας Beyoncé που δεν θεωρείται αρκετά ριζοσπαστική φεμινίστρια απειλώντας μια άλλη γυναίκα.

Με μπόλικη οργή, σνομπισμό και ειρωνικούς χαρακτηρισμούς για την Beyoncé. ΟΚ. Αν μιλάς για το πόσο φεμινιστικό μπορεί να είναι ένα τραγούδι μιας γυναίκας, βρίζοντας την εν λόγω γυναίκα, μάλλον διακυβεύεται η έννοια του φεμινισμού. Είναι μια αντιφατική προσέγγιση. Καθόλου αποψάρα, fact.

Bey Feminism vs Bow Down Bitches 

Πόσο φεμινιστικό μπορεί να είναι ένα διάσημο τραγούδι για μια γυναίκα που μιλά αποκλειστικά για έναν άνδρα, την απιστία του, γυναίκες που βλέπουν η μία την άλλη ως ανταγωνίστριες κι έναν πιθανό χωρισμό/ διαζύγιο; Αυτή είναι η ακατέργαστη σκέψη μου. Σε δεύτερο επίπεδο, σκέφτομαι ότι η country ένα λαϊκό μουσικό είδος που μιλά στην καρδιά της εργατικής τάξης (που πιστεύει ακόμη στο όνειρο της πυρηνικής οικογένειας) και σε τρίτο επίπεδο ότι δεν ξέρω τι πραγματικά σημαίνει φεμινισμός για μια μαύρη γυναίκα που ζει στην Αμερική και αποζητά πρότυπα στο πρόσωπό της κάθε προνομιούχας, όμορφης, επιτυχημένης, ανεξάρτητης, διάσημης Beyoncé (και όχι σε λευκές φεμινίστριες ή μαύρες ακτιβίστριες με πτυχία, διδακτορικά και ομιλίες στο TEDx). Υπάρχουν πολλές εκδοχές του φεμινισμού, ειδικά στην ψηφιακή εποχή. 

Η Dolly Parton το 1973, τραγουδά με τρεμάμενη σχεδόν φωνή σε ένα κορίτσι με «καστανόξανθα μαλλιά» του οποίου η «ομορφιά είναι απαράμιλλη» και κυριολεκτικά την παρακαλεί να μην της κλέψει τον άντρα της «μόνο και μόνο επειδή μπορεί». H ανίσχυρη Dolly Parton ρητά λέει πώς η «ευτυχία της εξαρτάται» από την Jolene. Στη Jolene της, η Beyoncé «προειδοποιεί»: «μην έρθεις για τον άντρα μου» και «μην αρπάξεις την ευκαιρία γιατί νομίζεις ότι μπορείς». Της λέει ξεκάθαρα να μην μπλέξει με «μια κρεολή banjee σκύλα από τη Λουιζιάνα».

Της την έπεσαν οι κριτικοί; Ναι (ειδικα της Washington Post, κλείσιμο ματιού). Γιατί τους ενοχλεί (άντρες κυρίως οι συντάκτες των κριτικών) η καυχησιολογία για το μεγαλείο του γάμου της και το γεγονός ότι χάθηκε η αίσθηση του πόνου. Τώρα πόσο φεμινιστικό είναι να πονάει μια γυναίκα εξαιτίας ενός άλλου άνδρα και να χτυπιέται στα πατώματα, φοβισμένη, απεγνωσμένη να ζητά έλεος, είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Γιατί είναι η ανδρική απιστία τόσο αποδεκτή; 

Η Beyoncé δεν θα παίξει την ανίσχυρη στα 42 της

Τι ξέρω για την Beyoncé; Ότι έχει σίγουρα εφοδιάσει τα μαύρα (και όχι μόνο) κορίτσια με ύμνους για κάθε πιθανό γεγονός της ζωής, ακόμη και για την απιστία (στο εξομολογητικό Lemonade που ήταν γεμάτο φεμινιστική οργή). Τι ξέρουμε για την Beyoncé του Cowboy Carter;  Ότι «δεν είναι άλμπουμ Country», άλλα «άλμπουμ Beyoncé». Τι σημαίνει αυτό; Μου απάντησε ο Spencer Kornhaber του Atlantic που υποστηρίζει ότι στο κομμάτι αυτό η Beyoncé μιλά για το δικαίωμα της οικογένειας των μαύρων στην Αμερική να «αμυνθεί», να συγκρουστεί.

Οι μαύρες γυναίκες δεν έχουν χρόνο να ζητιανεύουν, να παρακαλάνε — ή, μάλλον, ιστορικά, η επαιτεία δεν τους έχει οδηγήσει πουθενά. Έχουν δουλέψει πολύ σκληρά για να δημιουργήσουν τις δικές τους αυταπάτες. Και οι γυναίκες της εργατικής τάξης στέκονται δίπλα στους άντρες τους, αν σταθούν κι εκείνοι δίπλα τους. Δεν πιστεύω ότι η Beyoncé είναι απειλητική για κάθε γυναίκα που φλερτάρει με τον Jay Z. Πιστεύω ότι έχει υιοθετήσει μια καλλιτεχνική περσόνα με την οποία δεν ταυτίζεται απόλυτα στην προσωπική της ζωή. Όπως όλοι οι διάσημοι άνθρωποι που δεν είναι κοινωνιοπαθείς.

Προσωπικά, μου άρεσε το γεγονός ότι Stevie Wonder παίζει φυσαρμόνικα στην Jolene της Beyoncé. Κι αποστασιοποιούμαι από τη συζήτηση αν πρέπει ή όχι να πειράζουμε τα κλασικά κομμάτια. Και προτιμώ από αυτά τα  27 κομμάτια του νέου άλμπουμ της ντίβας, το Daughter που μιλά για την απογοήτευση μιας κόρης από τον κακοποιητικό γάμο των γονιών της, είναι κομματάρα.