Η Eurovision σε 12 points

Σχετικά με τον χθεσινό διαγωνισμό, ιδού τα 12 points μας. 

1. O νέος τρόπος ψηφοφορίας (ταχύτατος και ψυχαναγκαστικά αγχωτικός, λόγω του μεγάλου αριθμού των χωρών που μετέχουν στον διαγωνισμό), έχει αφαιρέσει κάτι από τη «νοστιμιά» της Eurovision, τουλάχιστον για τους μη-σκληροπυρηνικούς Εurofans, αφού σχεδόν κανείς δεν προλαβαίνει να δει, ποιος ψηφίζει τι, που, πότε και γιατί. Όλο το «σασπένς» συνοψίζεται στο που θα πάει το δωδεκάρι κάθε χώρας και το πώς θα κατανεμηθούν, στο τέλος οι ψήφοι του televoting, οι οποίες πραγματικά μπορεί να ανατρέψουν τη σειρά στην νικητήρια τριάδα. Αλλά – όπως αποδείχτηκε – όχι και το αποτέλεσμα.

2. Η Demy ήταν πραγματικά όμορφη εκεί πάνω, το show δεν ήταν κακό (σίγουρα, ήταν καλύτερο από τον ημιτελικό)  αλλά ο ήχος του ελληνικού τραγουδιού είχε πολλά προβλήματα.  (Κρατώ πάντως και το εύστοχο ερώτημα του Ιταλού σχολιαστή που αναρωτήθηκε γιατί στην ευχή, σε μια τόσο δυναμική, σχεδόν dance, μπαλάντα η Ελληνίδα τραγουδίστρια ήταν «πιο ακίνητη και από τις Καρυάτιδες»…).

 

3. Το Μαυροβούνιο να το σέβεστε, το Μαυροβούνιο. (Το πιο απρόσμενο και τρελό 12 points της βραδιάς, στην ελληνική συμμετοχή… ) 

4. Ο – συνολικά καλός – σχολιασμός του Γιώργου Καπουτζίδη και της Μαρίας Κοζάκου, φέτος εξετράπη πολλές φορές σε εξυπνακισμό και εκνευριστική φλυαρία. Ειδικά, την ώρα του televoting, οι δυό τους μιλούσαν ακατάπαυστα, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν οι θεατές ποιος ψηφίζει και γιατί. Η μοναδική «θρίλερ» στιγμή της βραδιάς «πνίγηκε» στα λόγια.

5. Επίσης είναι απορίας άξιο, το γιατί οι δύο Έλληνες σχολιαστές, επέλεξαν να μην κάνουν ΚΑΜΙΑ αναφορά στο mooning του Αυστραλού, πάνω στη σκηνή, το οποίο είδαν εκατομμύρια θεατές. Αν δεν υπήρχαν και τα social media, θα νομίζαμε ότι τα μάτια μας κάνουν κω…ς

6. Η γκρίνια της βραδιάς είχε κυρίως να κάνει με το «τι Eurovision θέλουμε» και με το πώς οι ψήφοι των επιτροπών «κατέστρεψαν τον χαρούμενο, κιτς πανηγυριώτικο χαρακτήρα του διαγωνισμού». (In any case, η  Μποφίλιου, ο Μάλαμας και ο Χαρούλης, αναδείχθηκαν από τους χρήστες του twitter, ως ιδανικοί υποψήφιοι για του χρόνου.)

7. Υπάρχει και η μεταφυσική ερμηνεία της νίκης : Όταν είχαμε κερδίσει εμείς, είχαμε πάρει και το Euro την προηγούμενη χρονιά. Η Πορτογαλία πήρε το Euro, κέρδισε την Εurovision, λογικά του χρόνου πάει για μνημόνιο.

8. Το γιατί, το τραγούδι της Μολδαβίας  ήταν τόσο ψηλά στο televoting και στην τελική κατάταξη της βραδιάς (3!!!), είναι ένα μυστήριο που χάνεται στα ανεξερεύνητα βάθη της ψυχής των έξαλλων Eurofans. Εκτός αν επρόκειτο για ομαδικό τρολάρισμα.

9. H Ρουσλάνα μπορεί ακόμα να «ρίχνει» την σκηνή της Eurovision και ας γκρινιάζουν μερικοί/μερικές ότι «στραβογέρασε». Το σίγουρο πάντως είναι ότι άλλαξε. Τόσο, που, χωρίς την προβιά, παραλίγο να μην την αναγνωρίσουμε…

 

10. Δεκαεφτά χρονών ο Isaiah, ο τραγουδιστής της Αυστραλίας, άλλο τόσο ο Kristian της Βουλγαρίας, αν ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων συνεχίσει να πέφτει κι άλλο, στο τέλος ας συνδιοργανώνουμε το διαγωνισμό μαζί με την Eurovision Junior, να γλιτώνουμε και κανά φράγκο. 

11. Αν υπήρχε televoting τύπου «ψηφίστε για να σας έρθει σπίτι ο κούκλος τραγουδιστής», το Ισραήλ και η Σουηδία, θα κέρδιζαν μονοκούκι. Στις γυναίκες, κατά γενική ομολογία, η Demy μοιράστηκε την πρώτη beauty θέση με την Γαλλίδα Αlma

12. Χαιρετίζουμε την επιστροφή του/της Verka Serduchka επί σκηνής, για την έναρξη της ψηφοφορίας, (σ.σ. είναι μεγάλος σατιρικός καλλιτέχνης της Ουκρανίας, κι όχι ένα «φρικιό» της Εurovision, για όποιον δεν το ξέρει), καταγγέλουμε τη διάκριση σε βάρος του Rodolfo Chikilicuatre και του  «Chiki chiki Perrea, Perrea» της καρδιάς μας – το οποίο, για να διαλύσουμε κι αυτή την παρεξήγηση, ουδέποτε αναφερόταν στον Πειραιά. Για την ιστορία, ο μοναδικός ελληνικός στίχος που ακούστηκε χθες επί σκηνής, στο Κίεβο, ήταν το «τα πάντα ρει», το απόφθεγμα του Ηράκλειτου. Το ακούσαμε στο ρεφρέν του Occidentali’s Karma, από τον Francesco Gabbani, με ερασμιακή προφορά!