Η ουσιαστική κανονικότητα του Φώτη Σεργουλόπουλου

Πριν από εσάς για εσάς. Ασφάλειες ζωής. Ζωής μισής. Μισή αλήθεια, μισή απόκρυψη. Ολική απόκρυψη; Και τελικά πώς ζούμε;Ξυπνάμε το πρωί και μας κοιτάμε στον καθρέφτη. Με την άκρη του ματιού μας κοιτάμε τη γεμάτη θέση στο κρεβάτι μας. Δίπλα μας κάθε βράδυ. Δίπλα μας κάθε πρωινό. Δεν πρέπει. Να κλείσεις γρήγορα τα παράθυρα. Ο ήλιος χαλάει τα έπιπλα. Στον ήλιο φαίνεται η σκόνη. Στο σκοτάδι όλα δείχνουν πολύ πιο όμορφα. Πρέπει να μου μιλήσεις για τα πρέπει. Το σκοτάδι με τρομάζει. Αλλοιώνει τα πρόσωπα. Εγώ θέλω να βλέπω μάτια καθαρά, λαμπερά, αληθινά. Μόνο αληθινά. Κι αυτό είναι το δικό μου πρέπει. Μόλις το όρισα.

Το έγραψα, το υπέγραψα. Από εδώ και στο εξής θέλω τις αλήθειες. Κι ας είναι δύσκολες κι ας πονάνε. Αιχμηρές γωνίες που απαιτώ να πέσεις πάνω τους με φόρα. Μόνο αυτές οι αλήθειες αξίζουν. Όχι οι μισοτελειωμένες, αυτές που τις περνάς ένα χεράκι λούστρο καθωσπρεπισμού για να δείχνουν γυαλιστερές και θελκτικές. Όποιος δε θέλει την αλήθεια σου, θέλει να σου στερήσει την ελευθερία σου. Μαθήματα ζωής στην τηλεόραση. Ο Φώτης Σεργουλόπουλος παραδίδει. Είναι το ηθικό καθήκον των new age διασήμων. Να είσαι ορατός. Δανείζομαι τη δική του λέξη. Μόνο αν επιλέξεις να είσαι ορατός, ζεις. «Είμαι εδώ, θέλω να με σέβεστε, δε θέλω ποτέ να είμαι ο άνθρωπος που θα κρυφτεί για να σου κάνει εσένα τη χάρη.» Κάνε μου τη χάρη και ζήσε ελεύθερα.

Ζήσε χωρίς να λες ψέματα και τότε θα νιώσεις και θα είσαι ελεύθερος. Όπως γράφει και ο Άντριου Σάλιβαν στο βιβλίο του «Ουσιαστικά Κανονικοί», το να ζητάμε κάποιος να αρνηθεί την ομοφυλοφιλία του είναι σαν να του ζητάμε να εγκαταλείψει τη δυνατότητα να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Αρρώστια είναι το συνάχι. Τα συναισθήματα στο δικό μου κόσμο δεν υπήρξαν ποτέ αρρώστια. Καταρροή κι όχι κατάρρευση. Τα θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτα μάτια όλα τα σκοτάδια θα γράψει ο Νίκος Καζαντζάκης. Ο Χρήστος Καρασσαβίδης συμπληρώνει τη σκέψη μου. Βάζεις τις λέξεις μου σε κατάλληλη σειρά.

Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μία κουκκίδα σε όλο το σύμπαν. Η ανθρώπινη συνύπαρξη είναι όλο το σύμπαν σε μία κουκκίδα.

«Το να λες την αλήθεια, το να είσαι ξεκάθαρος είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Λύνει τα μεγάλα προβλήματα. Το να κρύβεσαι, το να παρουσιάζεις έναν άλλο εαυτό, το να παρουσιάζεσαι στην οικογένεια σου διαφορετικά από ό,τι είσαι, αυτό δημιουργεί άγχος στον άνθρωπο που το ζει, πολύ μεγάλο και είναι και ένα πράγμα καταστροφικό για όλους όσοι είναι κοντά. Είναι πολύ απελευθερωτικό. Για εμένα το πιο σπουδαίο πράγμα για τον άνθρωπο είναι να είναι ορατός. Να περπατάει στο δρόμο και να φαίνεται αυτό που είναι, να μην προσπαθεί να κρύψει κάτι. Η ορατότητα είναι που σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα. Ότι δεν περνάω σαν μια σκιά, αόρατα.

Σιγά σιγά εάν βλέπουν ότι ένας άνθρωπος γνωστός κοινοποιεί τον εαυτό του, βοηθιέται ο άλλος. Είχα πάρει πολλά μηνύματα χωρίς εγώ να έχω κάνει κάτι σπουδαίο. Αυτό που έκανα ήταν ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου είπα ότι τα πράγματα είναι έτσι. Δεν είπα κάτι καινούριο, ούτε κάτι που δεν το υποπτεύονταν, ούτε κάτι που δε φαινόταν. Αλλά το να βγεις να πεις εγώ είμαι εδώ, θέλω να με σέβεστε, δε θέλω ποτέ να είμαι ο άνθρωπος που θα κρυφτεί για να σου κάνει εσένα τη χάρη.

Οι γνωστοί μου που ήταν gay και ήταν σε μια gay κοινότητα και με έβλεπαν στην τηλεόραση μου έλεγαν ”Γιατί δεν μιλάς;” Έλεγα ”Μα δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλήσω”. Έλεγα τι μου λένε, δε χρειάζεται να βγάζουμε την ταυτότητα μας. Οι υπόλοιποι άνθρωποι που μπορεί να είναι πιο ακτιβιστές από εμένα ή σε μια οργάνωση πιο σοβαρή. Εγώ δεν ανήκω σε κάποια οργάνωση. Συμβαίνει να έχω το θάρρος επειδή η οικογένεια μου ήταν έτσι, να μπορώ να μιλήσω για εμένα πολύ άνετα. Στην οικογένεια μου δεν είχαμε να κρυφτούμε από κανέναν. Έτσι έγινε. Νομίζω ότι μετά που μίλησα ανοιχτά ξαλάφρωσα. Έχουν δημιουργηθεί και πολλά προβλήματα, όσο περνάει ο καιρός εγώ φανταζόμουν πως δε θα ήταν το ίδιο αλλά είναι χειρότερα, στο ότι αντιδρούν ορισμένοι πολύ επιθετικά απέναντι στην gay κοινότητα. Οι gay που δημιουργούν μια κατάσταση ώστε να πουν για τα δικαιώματα τους, είναι γιατί δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Έναν gay μπορεί να τον διώξουν από το σπίτι του, ένας straight δεν θα το ζήσει αυτό. Δεν θα βγει με την κοπέλα του και θα κρυφτεί. Οι άνθρωποι ζουν ελεύθερα και ο καθένας πρέπει να χαίρεται που ο άλλος ζει ελεύθερος. ”Τι θα εξηγήσω στο παιδί μου;” Εξήγησε του ότι υπάρχουν άνθρωποι διαφορετικοί. Πες του την αλήθεια. Μη του κρύβεις τα μισά.

Πιστεύω το ότι δήλωσα τη σεξουαλική μου ταυτότητα δεν μου έφερε άμεσα επαγγελματικές δυσκολίες, ίσως έμμεσα. Φαντάζομαι ότι ας πούμε μπορεί να μη με διαλέγουν πάντα όπως θα με διάλεγαν παλιότερα, όχι μόνο τηλεοπτικό, να είναι ένα εμπορικό κομμάτι ας πούμε. Δεν είχε τραγικές επιπτώσεις. Από την άλλη εγώ αναπτύχθηκα σε επιχειρήσεις που ποσώς με ενδιαφέρει αν με επιλέγουν για κάτι που δεν μου αρέσει. Αισθάνομαι πολύ πιο ελεύθερος.

Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ φιλελεύθερος άνθρωπος. Είχε σπουδάσει, ήταν στο Πολυτεχνείο. Ήταν πολιτικός μηχανικός. Η μητέρα μου είχε ξαδέλφια που ζούσαν στη Γαλλία και είχε πάει και δύο χρόνια στη Γαλλία, όταν ήταν πολύ μικρή. Ήταν να μείνει εκεί για πάντα, αλλά ερωτεύτηκε τον πατέρα μου και γύρισε πίσω. Ήταν άνθρωποι οικονομικά καλά. Μια αστική οικογένεια της Αθήνας. Στην οικογένεια μας δεν είχαμε ποτέ το φόβο ”Τι θα πει ο γείτονας”. Δεν είχα ντροπή για το παραμικρό. Δεν χρειάστηκε ποτέ να πω τίποτα. Μεγάλωσα κανονικά. Θα σου πω κάτι πολύ χαρακτηριστικό: Είχε έρθει ο πατέρας μου, ήμουν 20 – 21, πρέπει να είχα τελειώσει τη δραματική σχολή. Μου λέει θέλω να σου μιλήσω. Μου λέει: ”δεν βλέπω στις παρέες σου πολλές κοπέλες”. Του λέω: ”τι θέλεις να μου πεις;” Μου λέει: ”Μπορεί κοινωνικά αυτό να σου φέρει δυσκολίες”. Του λέω: ”Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος”. Μου λέει: ”Εντάξει τότε χαίρομαι για αυτό και είμαι ήσυχος”. Αυτή ήταν η μόνη κουβέντα του πατέρα μου.

Δεν είμαι υπέρ του με το ζόρι outing. Αλλά όποιος το αποφασίσει και θέλει να το κάνει να ξέρει ότι θα φέρει στον κόσμο μια πιο ξεκάθαρη εικόνα. Δεν είναι εκπαιδευμένοι όλοι, όμως πρέπει να μάθουν γιατί είναι απέναντι του, δίπλα του και άνθρωποι που συναναστρέφεται. Να μάθουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ένα διαφορετικό προσανατολισμό. Εγώ αυτό που έλεγα στον εαυτό μου από μικρός ήταν ότι τρέμω στην ιδέα ότι θα μεγαλώσω θα φτάσω στα 50-60 και δεν θα έχω κάνει αυτά που ήθελα να κάνω. Αν κρυβόμουν και αν δεν είχα την ζωή μου ελεύθερη θα είχα ζήσει μια ζωή μίζερη, μέσα στις στερήσεις, με έρωτες ανεκπλήρωτους, χωρίς να έχει αγάπη και γλύκα. Είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις να μεγαλώσεις και να πεις: Τι έκανα τόσα χρόνια; δεν έχω κάνει τίποτα από αυτά που ήθελα.»

Εγώ έκανα τη ζωή μου. Ούτε θεώρησα ότι κάνω γενναιότητες, ούτε ότι βγαίνω με παντιέρες, ούτε ότι κάνω τίποτα σπουδαίο. Έκανα τη ζωή μου.

Απόψε πριν κοιμηθείς, κλείσε τα μάτια και βούτα στην απόλυτη ησυχία της σκέψης σου. Επίλεξε να ζεις στην ελεύθερη πλευρά της ζωής και κάνε τη ζωή σου. Μην αμφιβάλλεις πως αυτό είναι το σωστό. Να μάθεις να είσαι άνθρωπος ορατός. Αόρατοι ας μείνουν όσοι θα σχολιάσουν τις επιλογές σου με περίσσιο θράσος. Το μεγαλείο του Φώτη Σεργουλόπουλου δεν πηγάζει από την απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του. Το μεγαλείο του συμπυκνώνεται στη φράση του: «Είχα πάρει πολλά μηνύματα χωρίς εγώ να έχω κάνει κάτι σπουδαίο. Αυτό που έκανα ήταν ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου είπα ότι τα πράγματα είναι έτσι.» Για αυτό είσαι σπουδαίος Φώτη. Γιατί θέλει δύναμη να πεις τα πράγματα έτσι όπως είναι κι όχι όπως θέλει η κοινωνία μας να τα ακούσει.

Κεντρική Φωτογραφία: instagram.com/serfotis/