Η Ραμόνα θα έλεγε “δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου” στην Άσπα Τσίνα. Και θα το εννοούσε

Ώπα. Το βρήκαμε λες; Είναι αυτό που νομίζεις; Πού είσαι; Σκαι. Συντονίσου. Δυνάμωσε. My style rocks. Είσαι στο δρόμο το σωστό. Ευαγγελία καλησπέρα, συγχαρητήρια για την εκπομπή σου. Δε χάνουμε επεισόδιο. Ναι, ναι η κριτική επιτροπή αξιόλογη δε λέω. Και το κόνσεπτ ευφάνταστο. Δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου. Από μενα περίμενες να μάθεις τα νέα; Το πλάσμα είναι ένα. Ο τίτλος miss Άσπα Τσίνα 2017 πηγαίνει στη Ραμόνα Βλαντή. Κάπως έτσι το ανικανοποίητο ικανοποιήθηκε και ελληνική τηλεόραση βρήκε τη νέα της ηρωίδα. Αυτό το κάτι που θέλεις που θα σε κάνει σαν τρελή να την θέλεις.

 

Διαθέτει το πακέτο. Γλωσσού, ετοιμοπόλεμη, ατακαδόρα, ιντριγκαδόρα, ειρωνική, με εκρήξεις θυμού, κλάματα, πνιχτά λόγια και ρούφηγμα μύτης. Αντιμετωπίζει τις συμπαίκτριες με ύφος ”γιατί πάτησα σκατά με τα καινούρια Louboutin” και τους κριτές λες και της χρωστάνε πέντε νοίκια. Με λίγα λόγια, εκνευριστικά υπέροχη. Θα τολμήσει κάποια να διακόψει τη Ραμόνα; Τη Ραμόνα; Τη Ραμόνα ρε γατάκια; Την ώρα που μιλούσε πάτησες πάνω στη φωνή της; Ήθελες να την κρίνεις; Είσαι εσύ άξια να την πιάσεις στο στόμα σου; Δική σου γνώμη και κράτα την για τον εαυτό σου.

 

Ποιος είδε τη Ραμόνα και δεν την φοβήθηκε. Ξινίλα και ανοιχτά ρουθούνια του εσωτερικευμένου θυμού που δε θα καταστεί εξωτερικευμένος γιατί κυρία τη γνώρισες και κυρία θα μείνει. Άλλο που θέλει να τα σπάσει όλα. Είναι κάτι χαρακτήρες τελειωμένοι αναπτήρες που σου στήνουν τις παρτίδες, πειραγμένα έχουν ζάρια και σου κλέβουν τα φεγγάρια.

 

Έχει πετάξει βόμβα υδρογόνου δανεισμένη από τον κολλητό Κιμ Γιονγκ Ουν στο πλατό και αναρωτιέται ”Ποιος είναι επιθετικός;” Και το εννοεί ρε φίλε. Κάνει την ερώτηση με απόλυτη ψυχραιμία και θεωρεί πως είναι αρνί που βόσκει σε λιβάδι. ”Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους βαθμούς, δεν είχα από την αρχή, δεν μπορείτε όμως να μου πείτε, έτσι δεν μπορείς να πας fashion week, έχω πάει. Δεν μπορείς να πας στο Portofino, έχω πάει. Ήρθα νοικοκυρά. Ταιριάζω με το ρόλο μου; Μπορώ να καθαρίσω έτσι;’’

 

”Τελείωνε να πω κι εγώ όμως.”

Αυτή είσαι.

”Νιώθω σαν έχω Τσαουσέσκου μπροστά μου. Κάποια στιγμή θα καθίσω στη θέση σου (Στέλιο Κουδουνάρη) και θα το δεις.”

Όλο και καλύτερο.

”Δεν έχω έρθει τυχαία εδώ.”

Το μόνο βέβαιο.

”Έκανα προσπάθεια styling. Οι μισές απο δω δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη.”

Κάγκελο η Αραβανή.

”Έχω διαλέξει λάθος παιχνίδι, πείτε μου να πάω σπίτι.” (και κλάμα η δικιά σου)

 

Άκου 3. Στη Ραμόνα 3 ρε παιδιά; Να μαστε και λιγάκι αθρώποι (διώξε ν, ανέβασε τόνο). Ποιος τόλμησε να πει πως δεν είναι ολοκληρωμένο το look; Τι είναι ο Κουδουνάρης; Σχεδιαστής για να ξέρει; Τι είναι η Κατσαΐτη; Στιλίστρια για να έχει γνώμη; Ο Χριστόπουλος ούτε να αναπνεύσει. Εδώ θέλει Τατιάνα να λέει ”πάμε σε διαφημίσεις, σώστε με”, θέλει Νέα Ψαροντούφεκου, βλάχα και βλαχάρα και γελοία και τελευταία. Έστω ένα ”θα γίνω σκύλα και θα σου βγάλω τα μάτια ρε συ Άσπα” για την ωραία ατμόσφαιρα.

 

Η άδολη αγάπη του κόσμου συγκινεί. Το εκτιμά το κοινό το ατάκα κι επί τόπου.

 

Δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Δεν τις βλέπει τις υπόλοιπες. Γιατί πίσω από το στιλιστικό κρύβονται ιδέες, γίνονται πράγματα. Όχι φούστα μπλούζα βγήκαμε. Υπάρχει σκέψη και δουλειά πίσω από κάθε εμφάνιση κι αυτά τα τέρατα τολμούν και βάζουν 2 και 3. Τσίπα δεν έχουν. Και αποδεικνύω τα λεγόμενα για να μην αποδοθεί το παραπάνω σε προσωπικές συμπάθειες.

Ενδεικτικά αναφέρω:

1. Έκθεση σπάνιων φυτών στη Φρανκφούρτη. Θέλω να πάρω ένα σαρκοφάγο φυτό.

2. Clubbing στο  Studio 54. Copy paste την Jerry Hall έκανα.

3. Θυμάμαι τα παλιά τα ωραία. Πάω για συνέντευξη σε περιοδικό μόδας για τη θέση της βοηθού στιλίστα.

4. Εγώ μόλις έχω πάρει τα παιδάκια μου από το σχολείο και πάω σπίτι και έχω λίγες δουλίτσες να κάνω. Είμαι νοικοκυρά, μάνα.

 

5. Portofino με τον σύζυγο μου για βραδινό.

6. Πουλάω λουλούδια στην Ερμού.

7. Πάω σε μία παρουσίαση κοσμήματος σε ένα νεοκλασικό της Κηφισιάς.

8. Συναυλία backstage κι έχω κανονίσει να γνωρίσω τον Bon Jovi που είχε ένα ειδύλλιο με τη μάνα μου στα 80s και φοράω το παντελόνι της.

9. Έκανα δουλίτσες, έκανα ψώνια, έβαλα τις τσάντες στο πορτ παγκαζ και πάω για φαγητό και ποτό στο Κολωνάκι.

”Έλα βρε αγάπη μου. Βαριέμαι. Μιλάς πολύ.”

Το δίκιο σου βουνό Ραμόνα. Κι αν δεις και εξαντλείσαι ρεπερτοριακά πάτα play κι άστο να παίζει.