OPINIONS

Η Serena Williams έκανε λάθος. Εσύ;

'Ηταν η δική αλαζονεία της ή ο σεξισμός του διαιτητή; Η έκρηξη της Serena Williams στον τελικό του US Open ήταν δικαιολογημένη ή παραληρηματική; Κι αν ήταν όντως ήταν τέτοια, παράλογη κι εγωιστική, μέχρι πού και πώς δικαιούμαστε να την αποδοκιμάζουμε γι' αυτό; 

Όσα συνέβησαν στον τελικό γυναικών του φετινού US Open της περασμένης Κυριακής επιβεβαίωσαν τη σκληρότητα του συγκεκριμένου γηπέδου. Serena Williams Vs Naomi Osaka. H 36χρονη Αμερικανίδα υπερπρωταθλήτρια αγωνίζεται για να κατακτήσει το υπ’ αριθμόν 24ο Grand Slam της καριέρας της αλλά το χάνει από την 20χρονη Osaka, την πρώτη Γιαπωνέζα τενίστρια που κατακτά τον τίτλο. Η ήττα της Serena την καίει όπως το πυρωμένο σίδερο της ρακέτας.

Για την ιστορία, η νεαρή από την Ιαπωνία δεν άφησε περιθώρια στην Williams, επέβαλε το ρυθμό της από την πρώτη στιγμή. Έκανε πραγματικότητα τη μεγαλύτερη φαντασίωση της κάθε τενίστριας του πλανήτη: Μια νίκη κόντρα στην κορυφαία όλων των εποχών. Η τελευταία το ένιωσε από την αρχή, ο αγώνας αυτός δεν θα ήταν καθόλου εύκολος, η μικρή είναι αποφασισμένη. Όσο αντιμετωπίζει την Osaka, η Williams βλέπει έναν δεύτερο «αντίπαλο» να της πετάει απανωτά μπαλάκια από το πλάι. Ο Πορτογάλος διαιτητής Carlos Ramos, από θέση ισχύος προειδοποιεί την Αμερικανίδα ότι αν συνεχίσει να δέχεται οδηγίες από τον προπονητή της, θα τιμωρηθεί. Η Williams θίγεται κι αντιδρά: «Ποτέ δεν κλέβω για να νικήσω. Προτιμώ να χάσω». Στην αλλαγή πλευράς του απευθύνεται ξανά σε υψηλό τόνο. «Δεν έχω δεχθεί καμία προπονητική οδηγία. Δεν έχω εξαπατήσει ποτέ και κανέναν στη ζωή μου, έχω μία κόρη και αγωνίζομαι για το σωστό. Μου χρωστάς εξηγήσεις, μία συγγνώμη». Στο επόμενο χαμένο σερβίς, σπάει τη ρακέτα της.

Όποιος παρακολουθεί αγώνες τένις, είτε στο γήπεδο της γειτονιάς του, είτε καθισμένος αναπαυτικά στα VIP του Wimbledon, ξέρει πως όταν οι τενίστες βγαινουν εκτός εαυτού, σπάνε ρακέτες και όταν υπάρχει διαιτητής στην αυλή, προφανώς τους τιμωρεί γι’ αυτό. Στο άκουσμα του point penalty, η Williams επιβεβαιώνει ότι πλέον είναι ανίκανη να διαχειριστεί την κατάσταση. «Μου επιτίθεσαι. Έχεις κάνει λάθος. Δεν θα διαιτητεύσεις ποτέ ξανά σε δικό μου αγώνα. Μου χρωστάς μία συγγνώμη. Εσύ είσαι ο ψεύτης. Είσαι κλέφτης. Μου έκλεψες έναν πόντο». Και τότε ο Ramos σε μία σπάνια επίδειξη αυστηρότητας, τολμάει να τιμωρήσει την Williams με game penalty, εκτοξεύοντας τη χαριστική βολή σε μια κόντρα για γερά νεύρα. Η Serena, με ψυχολογία στο απόλυτο ναδίρ αντιλαμβάνεται το μη αναστρέψιμο της κατάστασης κι η νίκη της σεβαστικής Osaka γίνεται μονόδρομος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι της χαρίστηκε στο παραμικρό. Αλλά τα τεχνικά ελάχιστη σημασία έχουν εδώ.

Greg Allen/Invision/AP

Στις δηλώσεις της κατά την απονομή η Serena, αφού σκούπισε τα δάκρυά της, επέλεξε να χαρακτηρίσει την απόφαση του διαιτητή ως σεξιστική. «Για εμένα η απόφασή του είναι σεξιστική.Έχω δει άντρες παίκτες να μιλούν με τον διαιτητή. Εγώ θα συνεχίσω να μάχομαι για τις γυναίκες και την ισότητα. Η Osaka έπαιξε πραγματικά καλά και ένιωσα ότι θα έπρεπε να κάνω πολλά πράγματα για να νικήσω. Βελτιώθηκα, όπως κάνω πάντα στην καριέρα μου. Μάχομαι διαρκώς μέχρι το τέλος και προσπαθώ να επανέρχομαι, ανεξαρτήτως από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι». Η Serena με την ήττα της επέλεξε συνειδητά να πάρει το ρόλο του θύματος και ταυτόχρονα να αποδώσει το γεγονός ότι έχασε έναν τίτλο που ήθελε τόσο πολύ από μια νεαρή Ασιάτισσα, όχι στο ότι η αντίπαλός της ήταν όντως καλύτερη από εκείνη τη δεδομένη στιγμή, αλλά στην αδικία του διαιτητή.

Η Williams επικαλέστηκε το στερεότυπο του «αδύναμου φύλου» για να δικαιολογήσει την εξόφθαλμα αλαζονική συμπεριφορά της. Έκανε φτηνή κατάχρηση κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που έκανε στον τελικό του US Open, αυτό που της κόστισε πραγματικά πολλούς πόντους αξιοπρέπειας.

Γιατί ο κυνισμός αυτού του είδους όχι μόνο δεν προάγει τον αγώνα των γυναικών για ίση μεταχείριση συνολικά, αντίθετα, τον θολώνει, τον εκφυλίζει, τον αποδυναμώνει, τον μεταλλάσσει και τελικά τον διασύρει. Η Williams θέλησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της εκμεταλλευόμενη αυτό για το οποίο έχει σίγουρα παλέψει πολύ από φύση κι από θέση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν της ανήκει. Δεν είναι το αποκούμπι της ο φεμινισμός. «Η Serena επέδειξε το είδος της συμπεριφοράς που κανείς δεν πρέπει να έχει μέσα στο γήπεδο», σχολίασε μεταξύ άλλων, η βετεράνος συνάδελφός της, Martina Navratilova.

Photo/Seth Wenig

  Greg Allen/Invision/AP

Κι αν πράγματι, ένιωσε τη στάση του διαιτητή ως εκδήλωση σεξισμού, θα έπρεπε να συγκεντρώσει επίσημα στοιχεία και ψύχραιμες δυνάμεις ώστε να υπερασπιστεί τη θέση της και να αντικρούσει την αμφισβήτηση επίσημων φορέων, όπως η Women’s Tennis Association (WTA) που μετά τον ισχυρισμό της υπέδειξε πως τα περισσότερα πρόστιμα αφορούν σε άντρες αθλητές και πως πράγματι, ο προπονητής της, Patrick Mouratoglou, όπως παραδέχτηκε, της έδωσε οδηγίες.

 

Το θέμα ξεσκονίζεται αυτές τις μέρες επιμελώς από τα διεθνή Μέσα. Ανάμεσα στα σχόλια που έχουν γίνει, ξεχωρίζει εκείνο του Αυστραλού σκιτσογράφου της εφημερίδας Herald Sun, Mark Knight, ο οποίος επέλεξε να απεικονίσει την εξαγριωμένη συμπεριφορά της Williams με ένα σκίτσο που άνοιξε το δρόμο για ένα ακόμα σοσιαλμιντιακό debate, Η Serena σαν ένα μωρό που κλαίει και ποδοπατά τη ρακέτα του. Λίγο πιο πίσω ο διαιτητής απορεί που η Osaka δεν την άφησε να νικήσει για να τελειώνει η υπόθεση. Οι μεν το αποκαλούν «ένα ρατσιστικό, σεξιστικό καρτούν» και οι δε μια πολύ εύστοχη και δίκαιη σάτιρα.

 

 

«Συγχαρητήρια που παρουσίασες μία από τις πιο σπουδαίες αθλήτριες εν ζωή με τόσο ρατσιστικό και σεξιστικό τρόπο και που χρησιμοποίησες μια άλλη εξαιρετική αθλήτρια ως απρόσωπο βοήθημα», γράφει στο tweet της η JK Rowling.

Υπό το βάρος της θυέλλας που ξέσπασε στο Twiitter (το account @knightcartoons είχε πάνω από 74.000 mentions μέχρι το απόγευμα της Τρίτης) η εφημερίδα υπερασπίστηκε τον συνεργάτη της επισημαίνοντας πως το καρτούν στόχευε τη συμπεριφορά της τενίστριας κι όχι το φύλο ή τη φυλή της.

 «Πώς είναι ρατσιστικό; οι γελοιογράφοι πάντα υπερβάλλουν. Η Serena συμπεριφέρθηκε σαν μωρό και την σκίτσαρε σα μωρό που κλαίει. Πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε τις μάχες μας, διαφορετικά θα σταματήσουν να μας παίρνουν στα σοβαρά» σχολιάζει αντίστοιχα μια Αφροαμερικανίδα, υπονοώντας αυτό που πολλές και πολλοί σκεφτόμαστε τελευταία. Κι αν αυτή η υπερευαισθησία γύρω από το τι είναι σεξιστικό, ρατσιστικό ή ομοφοβικό γυρίσει μπούμερανγκ τελικά; Είναι άραγε χρήσιμο, μας πάει μπροστά, ωφελεί τον πολύτιμο αγώνα για όλα εκείνα τα χαμένα δικαιώματα το να χαρακτηρίζουμε με αντανακλαστική ταχύτητα κάτι ως προσβλητικό; είναι σωστό να τα χωράμε όλα- αστεία και σοβαρά- μέσα στο ίδιο τσουβάλι; Η πανταχού επιβολή του πολιτικά ορθού είναι η λύση ή μήπως η παγίδα; πόσο ασφαλής είναι η θυματοποίηση και η επίκληση σε υψηλά προσχημάτα όταν έχεις φταίξει στ’ αλήθεια; και σε τελική ανάλυση μήπως χωρίς να το καταλαβαίνουμε επαναλαμβάνουμε το λάθος της Williams;

 

Κεντρική φωτογραφία: Greg Allen/Invision/AP