Η Βίκυ Καγιά στο GNTM είπε την πιο λάθος φράση στην πιο σωστή στιγμή

Εκπομπές σε κάθε τηλεοπτική ζώνη επενδύουν σε ανθρώπινες ιστορίες που κρύβουν βάσανα και κατατρεγμό. Ταυτίζεται ο τηλεθεατής και σχεδόν υπνωτισμένος ξεχνάει τι σημαίνει ζάπινγκ. Δεν άλλαξα και την κοσμοθεωρία σου. Διαπίστωση. Το Greece’s Next Top Model επιλέγει και φέτος να βαδίσει στα ίδια μονοπάτια με παντιέρα τη διαφορετικότητα απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ξέρεις τώρα, επιτυχημένες συνταγές που επαναλαμβάνονται αυτούσιες μέχρι να μην τραβάει άλλο το κάρο.

Μία από τα ίδια λοιπόν με κοντινά πλάνα στα κλαμένα μάτια υποψηφίων και κριτών που άνθρωποι είναι κι αυτοί λυγούν. Τα δύο πρώτα επεισόδια του ριάλιτι, γιατί περί ριάλιτι πρόκειται εξ΄ ου και ο εγκλεισμός των υποψηφίων, είχαν δάκρυ κορόμηλο. Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές, αδύνατες, χοντρές.

Διάβασε ακόμα: Στο Greece’s Next Top Model θέλουν να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητα από το πρώτο επεισόδιο. Το καταφέρνουν;

Είχαν και bullying, είχαν και περιπτώσεις ρατσιστικής βίας. Οι υπεύθυνοι τρίβουν τα χέρια τους και ξεχνούν τα προσχήματα αφού όλα είναι προσεκτικά μελετημένα χωρίς ίχνος αυθορμητισμού. Η περίπτωση της Ελένης ήταν μία από τα ίδια. Πρόσεξε όμως. Κάποιες στιγμές στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από αυτά τα ίδια, τα χιλιοπαιγμένα. Η κοινωνία μας τα έχει ανάγκη κι ας προβάλλονται προς χάριν τηλεθέασης.

Είναι οι φορές που ξεχνάς το πρόσημο των προθέσεων και επικεντρώνεσαι λυσσαλέα στον σκοπό. Μία από τα ίδια μέχρι τα ίδια να μην υπάρχουν, να πάψουν ιστορίες σαν της Ελένης να μας κάνουν να αγανακτούμε για το ανθρώπινο είδος. «Θέλω να δείξω το θάρρος σε άλλα παιδιά όπως εγώ, που είναι παιδιά μεταναστών. Έχω γνωρίσει πολύ bullying από μικρή ηλικία. Θέλω να εμπνεύσω τα παιδιά της επόμενης γενιάς να πιστεύουν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Είναι κάτι που βιώνω από πολύ μικρή χωρίς να ξέρω το γιατί. Στην αρχή είχα πολύ θυμό. Τι έχω κάνει; Δεν έχω πειράξει κάποιον. Γιατί να με μισούν απλά επειδή έχω διαφορετικό χρώμα; Πιστεύω, από ένα σημείο και μετά άρχισα να το συνηθίζω αλλά μετά κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν το έχω εγώ. Για αυτό τον λόγο δεν είχα πολλούς φίλους μεγαλώνοντας. Όλο αυτό μου δημιούργησε μεγάλη ανασφάλεια για πάρα πολλά χρόνια. Δηλαδή, πίστευα ότι είμαι άσχημη. Δεν άφηνα ποτέ το φυσικό μου μαλλί γιατί πάντα ζήλευα και έλεγα ”γιατί να μην έχω τα μαλλιά όπως οι άλλες”.»

Η Ελένη στέκεται μπροστά στους κριτές και αφηγείται την ιστορία της. Κάποτε στο λεωφορείο την έσπρωξαν και την αποκάλεσαν νέγρα. Κάποτε είδες κάποια Ελένη να παραπατάει από το δυνατό και αθώα πατριωτικό σκούντημα και να πέφτει. Κάποτε άκουσες κάποια Ελένη να την υποτιμούν γιατί ήταν μαύρη και να την κάνουν στην άκρη.

Ντράπηκες. Μπορεί και όχι. Ενδεχομένως, το περιστατικό να πέρασε απαρατήρητο. Ίσως εκείνη την ημέρα να βιαζόσουν να πας στη δουλειά και να μην είχες χρόνο να ασχοληθείς με την Ελένη. Την είδες και την προσπέρασες. Αόρατοι άνθρωποι με αόρατες ιστορίες. Τώρα, ντρέπομαι εγώ. Για τις φορές που δε μίλησα, για τις φορές που προσπέρασα, για τις φορές που θεώρησα μείζονος σημασίας κάτι άλλο. Για τις φορές που είπα και είπες τη φράση που αυθόρμητα ήρθε στα χείλη της Βίκυς Καγιά και χαμηλόφωνα χτύπησε το μικρόφωνό της. «Αχ το παιδί το καημένο».

Λύπη και απραξία εμπεριέχει. Μία ολόκληρη νοοτροπία που μας κάνει συμμετόχους. Λυπάσαι και το εκφράζεις. Και; Παρακάτω; Τι; Δε φτάνει που το είπες; Λόγια και πράξεις. Πράξεις. Δράσεις. Έμπρακτη υποστήριξη. Γιατί καμία Ελένη δεν πρέπει να είναι μόνη της. Γιατί κάθε Ελένη που σε έχει ανάγκη πρέπει να βρίσκει το χέρι σου και να το πιάνει δυνατά. Τράβηξέ την. Σήκωσέ την. Όρθωσε το ανάστημά σου και υπερασπίσου την. Από ΄μενα είναι ναι. Από ‘σενα;

Κεντρική Φωτογραφία: www.instagram.com/gntmgr/