Η Άννα Φόνσου θέλει Φιλιππίδης και Λιγνάδης να γυρίσουν στη δουλειά επειδή η δικαιοσύνη απεφάνθη. Τι απεφάνθη;
- 21 ΙΟΥΝ 2024
Ξεχνάμε οι άνθρωποι και μοιραίο είναι όταν τα ζητήματα της επικαιρότητας μας απασχολούν με όρους κουτσομπολιού, πολύ περισσότερο στη φάση της καταγγελίας, των βίαιων περιστατικών και περιγραφών, της ανατριχίλας και πολύ λιγότερο τη στιγμή των δικαστικών αποφάσεων. Ξεχνάμε οι άνθρωποι, άλλοι χωρίς να το θέλουμε και άλλοι εσκεμμένα. Θυμόμαστε αυτά που θέλουμε. Λέμε ό,τι θέλουμε. Θυμόμαστε ακόμα και πράγματα που δεν γίνανε βασισμένοι στο γεγονός ότι οι υπόλοιποι έχουν ξεχάσει. Η Άννα Φόνσου, για παράδειγμα θυμάται ότι ολοκληρώθηκαν οι δίκες σε πρώτο βαθμό για τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Δημήτρη Λιγνάδη που αντιμετώπισαν κατηγορίες βιασμών και απόπειρων βιασμού ο πρώτος και βιασμών ανηλίκων και ενηλίκων ο δεύτερος. Θυμάται ότι η δικαιοσύνη απεφάνθη, αλλά μάλλον δεν θυμάται τι ακριβώς απεφάνθη.
Η ηθοποιός Άννα Φόνσου, ιδρύτρια του κοινωφελούς ιδρύματος, Το σπίτι του ηθοποιού, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν. Στο πλαίσιο της συνέντευξής της ρωτήθηκε για τον Πέτρο Φιλιππίδη και το ενδεχόμενο να επιστρέψει στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Έπειτα ρωτήθηκε και για το αν έχει μιλήσει με τον Δημήτρη Λιγνάδη μετά την αποφυλάκισή του. Οι απαντήσεις της ήταν 2 στα 2 υπέρ των ενόχων σε πρώτο βαθμό για απόπειρες βιασμού ο μεν, για βιασμούς ο δε.
«Αφού η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι δεν θα μας αφήσει όλες έγκυες, γιατί να μην επιστρέψει;», είπε αρχικά η Άννα Φόνσου στην τοποθέτησή της για τον Πέτρο Φιλιππίδη και μπορείς να μετρήσεις φάουλ στην πρότασή της. Η αναπαραγωγική δυνατότητα του Πέτρου Φιλιππίδη δεν εξετάστηκε από κάνενα δικαστήριο. Ο βιασμός ή η απόπειρα αυτού δεν είναι αστείο, όπως προσπάθησε να το κάνει να ακουστεί η Άννα Φόνσου. Είναι έγκλημα. Είναι κακούργημα.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης σε πρώτο βαθμό αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών για την κατηγορία του βιασμού που τον βάραινε και κρίθηκε ομόφωνα ένοχος για 2 απόπειρες βιασμού με την εισαγγελέα στη δίκη του, Στέλλα Στόγια να μιλά για το «σύνδρομο του εξουσιαστή» και να ζητά να απορριφθούν τα ελαφρυντικά που ζήτησαν οι συνήγοροί του, πράγμα που το δικαστήριο υιοθέτησε. Η ποινή του για τις 2 κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκε ένοχος ορίστηκε στα 8 χρόνια κάθειρξης, ωστόσο δόθηκε σε αυτή ανασταλτικός χαρακτήρας μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο. Η δίκη του σε δεύτερο βαθμό μετά από αναβολή που δόθηκε στις 3 Ιουνίου, αναμένεται να ξεκινήσει στις 11 Νοεμβρίου 2024.
«Και ο Φιλιππίδης αλλά και ο Λιγνάδης, που είναι φίλος μου, αν πιστεύουν ότι μπορούν να δουλέψουν, γιατί να μην ξαναδουλέψουν; Πρώτα πρώτα ο Δημήτρης είναι ο μεγαλύτερος θεατράνθρωπος και η δικαιοσύνη έχει αποφασίσει», είπε στη συνέχεια η Άννα Φόνσου.
Πάμε να θυμηθούμε και αυτή την απόφαση της δικαιοσύνης, που επικαλείται η Άννα Φόνσου. Ο Δημήτρης Λιγνάδης επίσης κρίθηκε ένοχος για 2 από τις 4 περιπτώσεις βιασμών για τις οποίες κατηγορήθηκε, ενώ αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών για τις υπόλοιπες 2. Το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε τα ελαφρυντικά που πρότεινε η υπεράσπισή του και επέβαλε ποινή κάθειρξης 12 ετών στον καταδικασθέντα. Το δικαστήριο ωστόσο, έκρινε ότι θα πρέπει να του χορηγηθεί ανασταλτικό της εκτέλεσης της ποινής έως την έφεση, οπότε ο Δημήτρης Λιγνάδης αφέθηκε προς το παρόν ελεύθερος. Η σχετική απόφαση του δικαστηρίου ελήφθη και πάλι κατά πλειοψηφία.
Αργότερα αποφασίστηκε μετά από έφεση της εισαγγελέα εφετών στην υπόθεση να επανεξεταστεί και η κατηγορία για έναν από τους 2 βιασμούς για τους οποίους αθώθηκε.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καλείται να επανεξετάσει την υπόθεση Λιγνάδη για τους 3 βιασμούς εκ των 4. Η δίκη του στο Εφετείο αναβλήθηκε από τις 17 Νοεμβρίου 2023 για τις 9 Σεπτεμβρίου 2024.
Αν θέλουμε να πούμε ότι η δικαιοσύνη αποφάνθηκε για τους 2 ηθοποιούς και σκηνοθέτες, τότε σίγουρα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι δεν αποφάνθηκε υπέρ τους. Όσο κι αν νομίζει η Άννα Φόνσου το αντίθετο.
Αν δεν θέλουμε να μιλήσουμε για αποφάσεις, τότε πρέπει να πούμε ότι οι υποθέσεις τους θα επανεξεταστούν μέσα στη χρονιά που διανύουμε. Αυτά είναι τα γεγονότα. Τα άλλα είναι εντυπώσεις της Άννας Φόνσου.
«Ναι, δεν θέλει να ανακατεύει άλλους, γι’ αυτό δεν μιλάει για αυτό που έχει συμβεί. Ακόμη δεν είναι έτοιμος να κάνει πράγματα, αλλά σε λίγο θα είναι. Δεν ξέρω βέβαια αν θα του δώσουν την ευκαιρία. Ήταν μεγάλο πλήγμα αυτό που συνέβη για εκείνον, γιατί μην ξεχνάς ότι είναι γιος του σπουδαίου Τάσου Λιγνάδη και δεν είναι εύκολο να βάζουμε τέτοιες ετικέτες στους ανθρώπους», είπε στη συνέχεια η Άννα Φόνσου για τον Δημήτρη Λιγνάδη. Μόνο που δεν μιλάμε για ετικέτες, μιλάμε για αποφάσεις περί ενοχής ή αθωότητας. Δεν είναι ταμπέλα να πεις ότι κάποιος έχει πρωτόδικα καταδικαστεί ως βιαστής, αλήθεια είναι, αντικειμενική πραγματικότητα.
Η Άννα Φόνσου θέλει να επιστρέψουν οι συνάδελφοί της στη δουλειά γιατί θεωρεί ότι η δικαιοσύνη αποφάνθηκε υπέρ τους. Αλλιώς, παραδίδει μαθήματα «ξεπλύματος» σε ελαφρύ πρόγραμμα καθώς έχει περάσει και καιρός από τη στιγμή των αποφάσεων.
Κι είναι αυτό το «ένοχος αλλά ελεύθερος» που πήρε απόφαση η δικαιοσύνη και στις 2 αυτές περιπτώσεις που μπορεί να δημιουργήσει παρανοήσεις, δεν είναι μόνο η Άννα Φόνσου. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που τη στιγμή εκείνων των αποφάσεων αυτή η αντίφαση έκανε τα social media να γεμίσουν αντιδράσεις. Στην περίπτωση του Δημήτρη Λιγνάδη δε, οι αντιδράσεις έφτασαν μέχρι τα ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας το καλοκαίρι μετά την αποφυλάκισή του.
Σύμφωνα με έρευνα της Public Issue λιγότεροι από 3 στους 10 (27%) εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη και τους δικαστές στην Ελλάδα. «Οι υποθέσεις διαφθοράς, οργανωμένου εγκλήματος, παιδοφιλίας, αστυνομικής βίας, υποκλοπών, που δημοσιοποιούνται έχουν κλονίσει σε μεγάλο βαθμό το δημόσιο αίσθημα δικαίου», αναφέρεται σε αυτή. Δεν μοιάζει παράλογο. Όπως δεν μοιάζει παράλογο και το να διαστρέφει κανείς τις αποφάσεις της δικαιοσύνης για να υποστηρίξει την άποψή του, όπως έκανε η Άννα Φόνσου. «Πού είναι το κακό;», θα σκέφτηκε η ίδια.
Το κακό βρίσκεται στο σημείο που μοιάζει ακόμα μακρινό το σενάριο ότι θα σεβόμαστε τα θύματα, τα τραύματά τους, δεν θα τα υποβιβάζουμε, δεν θα τα ειρωνευόμαστε στον δημόσιο λόγο μας.
Το κακό βρίσκεται στο σημείο που μοιάζει ακόμα μακρινό να καταλάβουμε ότι η καριέρα οποιουδήποτε κακοποιητή κι αν καταστράφηκε, αν θα ξαναξεκινήσει ή όχι, οφείλει να είναι αδιάφορη μπροστά στις πράξεις του.
Το κακό βρίσκεται στο σημείο που τα λόγια μας μοιάζουν με όλους τους τρόπους να λένε στα θύματα «αρκετά μιλήσατε, βουλώστε το τώρα, τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ σε αυτή τη χώρα».
