Η Έλενα Χριστοπούλου είπε το αυτονόητο για κάθε γυναίκα. Πόσο δύσκολα μπορεί να είναι τα αυτονόητα, ούτε που φαντάζεστε
- 27 ΜΑΙ 2020
Μάταιες Αποφάσεις. «Κάθομαι μερικές φορές και σκέφτομαι: να μπορούσα, λέει, να ξαναγυρίσω στο παρελθόν να τακτοποιήσω μερικά πράγματα, ν’ αποτελειώσω κάποια άλλα. Όμως τι σημασία θα’ χε; Είμαι κουρασμένος από τόσους χωρισμούς, τόσα πρωινά, τόσα απογεύματα». Τάσος Λειβαδίτης.
Η ζωή είναι το τώρα. Το σήμερα. Ούτε καν το αύριο. Η στιγμή. Να μην γυρίσεις πίσω για να μοιρολογήσεις πάνω από κατεστραμμένες ζωές και όνειρα κλεμμένα. Τότε, θα ‘ναι αργά. Το τρένο με προορισμό παίρνω τη δική μου ζωή στα χέρια μου θα ΄χει περάσει. Εύκολες και δύσκολες αποφάσεις. Εύκολες και δύσκολες αλλαγές. Χαλαρά βήματα και αγκομαχητά σε ανηφόρα. Όλα στη ζωή μπλεγμένα. Και τα εύκολα και τα δύσκολα.
Δύναμη να ‘χεις. Δύναμη να αποτινάξεις τα βαρίδια. Δύναμη να πάψεις να φοβάσαι. Δύναμη ακόμα και να κομματιάσεις τη συνήθεια. Αν δεν περνάς καλά, φύγε. Από παρέες, από δουλειές, από σχέσεις, από συντρόφους, από τόπους, από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Μία διατύπωση μακριά από τον χορό. Μία αναίμακτη προτροπή. Μακριά από το πρόβλημα η κριτική ικανότητα οξύνεται. Τότε, είναι που σε διακρίνει μεγάλη αγχίνοια. Όταν όμως ξυπνάς και κοιμάσαι μέσα στο πρόβλημα; Εκεί σε θέλω. Ευχή να τα φέρεις όλα ανάποδα. Κατάρα η καρτερικότητα για χίλιους δύο λόγους.
Η Έλενα Χριστοπούλου βρέθηκε στο Πρωινό του ΑΝΤ1. Η συζήτηση έφτασε στα προσωπικά της. «Δεν φοβηθήκατε. Τολμήσατε να κάνετε ένα μεγάλο άλμα στη ζωή σας. Να βάλετε ένα τέλος στην προσωπική σας ζωή και να ξεκινήσετε μία νέα ζωή. Διεκδικήσατε αυτό που σας ήρθε στον δρόμο σας με όλες σας τις δυνάμεις» ανέφερε ο Άρης Καβατζίκης.
«Σταματάμε το ποίημα και πάμε στην αλήθεια»
«Νομίζω πως όσες γυναίκες δεν περνάνε καλά, αλλάζουν τις συνθήκες της ζωής τους. Είμαστε γυναίκες σοβαρές, δυναμικές, στο 2020. Να μπορούμε να αλλάξουμε γιατί δεν είμαστε δέντρα. Δεν είμαστε ριζωμένες κάπου» απάντησε η Έλενα Χριστοπούλου.
«Μήπως παραείσαστε δυναμικές και μας ευνουχίζετε; αναρωτήθηκε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος. «Ο άνδρας που ευνουχίζεται, ευνουχίζεται από μόνος του. Μια γυναίκα τι θέλει πάντα; Έναν καλό σύντροφο θέλει δίπλα της, ένα ωραίο αρσενικό. Να νιώθει γυναίκα ό,τι δουλειά και να κάνει. Αλλιώς, τι κάνουμε εδώ; Δεν υπάρχει ποίημα. Εγώ επειδή έχω φάει πολύ ποίημα στη ζωή μου -από άποψη το ‘χω φάει το ποίημα αυτό κι έχω τραγουδήσει και ποιήματα πολλά- είπα κάποια στιγμή σταματάμε το ποίημα και πάμε στην αλήθεια».
Στην αλήθεια μας. Εκεί να πάμε. Αυτονόητο. Στην αληθινή ζωή όμως τα αυτονόητα πολλές φορές καμουφλάρονται και γίνονται δυσνόητα. Είναι μπροστά στα μάτια σου κι εσύ τα κλείνεις. Όχι, γιατί θέλεις να εθελοτυφλείς αλλά γιατί δεν είσαι δυνατή, έτοιμη.
Γιατί μπορεί να είσαι μόνη σου. Χωρίς ένα δυνατό χέρι βοήθειας. Φύγε μακριά από τοξικές σχέσεις και τοξικούς ανθρώπους. Φύγε μακριά από ανθρωπάκια που σε έχουν κάνει να πιστέψεις πως χωρίς αυτά είσαι ένα τίποτα.
Τίποτα δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με την ευτυχία και τη γαλήνη της ψυχής σου. Να ζεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου και τους κινδύνους που αυτές κουβαλάνε. Οι δικές σου επιθυμίες. Όχι, της κοινωνίας των πρέπει. Υπερασπίσου τη στιγμή σου. Ξερίζωσε το τραυματικό παρόν και πήγαινε στην επόμενη μέρα.
Άλλαξέ τα όλα.
