Η Φώφη Γεννηματά ένωσε το πένθος όλων μας

Αυτή την ώρα που σου γράφω αυτές τις γραμμές, η σορός της βρίσκεται σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών. Εκεί οι συνεργάτες της, οι φίλοι της, η οικογένειά της, ο κόσμος που τη στήριξε αποχαιρετά τη Φώφη Γεννηματά. Δίπλα τους κι εντελώς άγνωστοι, κόσμος που δεν τη στήριζε, κόσμος που απλά συγκινήθηκε με τον θάνατό της.

Γι’ αυτό θα σου γράψω το τελευταίο. Για το μεγαλύτερο κατόρθωμα που έκανε η Φώφη Γεννηματά για εμάς, με την τελευταία πράξη της ζωής της. Με την έξοδό της από αυτήν. Μας ένωσε.

Η Φώφη έφυγε

Η είδηση για τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά ταξίδεψε από στόμα σε στόμα, από chat σε chat από χείλη και πληκτρολόγια κι έφτασε σε χρόνο μηδέν παντού.

Η Φώφη έφυγε. Το είπαμε με το μικρό της όνομα και όλοι μα όλοι αντέδρασαν με θλίψη, με στενοχώρια.

Θες που είναι αυτή η ασθένεια, ο καρκίνος, που δεν πρέπει να φοβόμαστε να λέμε και να γράφουμε, που μας έκανε όλους να ταυτιστούμε, μετρώντας θύματά του σχεδόν σε κάθε οικογενειακό ή εργασιακό ή φιλικό περιβάλλον;

Θες επειδή η Φώφη Γεννηματά είχε καταφέρει να συμβολίζει την ελπίδα με τη μακροχρόνια διαχείριση της νόσου της; Θες επειδή απλά ήταν όλα αυτά τα τετριμμένα τα αξιοπρεπής, δυνατή, ανθρώπινη, αλλά αυτή τη φορά κυριολεκτούσαμε;

Η Φώφη Γεννηματά μάς ένωσε στο βάρος της θλίψης

Η γνώμη μου είναι πως ήταν όλα αυτά μαζί. Πως ο θάνατος παρόλο που είναι μέρος αναπόσπαστο της παρουσίας μας σε αυτόν τον πλανήτη, μας φαίνεται πάντα άδικος. Μας φαίνεται ακόμα πιο άδικος όταν αφορά νέους ανθρώπους. Μας φαίνεται ακόμα πιο άδικος όταν συμβαίνει σε μαχητές της ζωής.

«θα ήθελα να θυμούνται αυτά που έχω κάνει, θα ήθελα να υπάρχει ο χώρος μας, πιο δυνατός απ’ ό,τι τον παρέλαβα. Θα ήθελα να μπορώ να κοιτάζω και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους Έλληνες πολίτες στα μάτια, κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα και να ξέρω ότι αυτούς υπηρέτησα», είναι τα λόγια της Φώφης Γεννηματά που περιέχονται στο συγκινητικό video με το οποίο την αποχαιρέτησε το ΚΙΝΑΛ.

Θα ήθελε να τη θυμούνται γι’ αυτά που έκανε. Κι έκανε πράγματα, τουλάχιστον για το κόμμα της.  Ένωσε, διεύρυνε και τελικά διπλασίασε τα εκλογικά ποσοστά του, ώστε σήμερα το ΚΙΝΑΛ να είναι το 3ο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Θα ήθελε να μπορεί να ξέρει ότι εμάς υπηρέτησε. Και το αντίο όλων μας, σύσσωμων, πολιτικοποιημένων, απολιτίκ, ανδρών, γυναικών, νέων και μεγαλύτερων δείχνει ότι το κατάφερε κι αυτό. Δείχνει ότι μπορεί να μας διχάσουν τα πάντα, αλλά η αλήθεια κάποιου θα μας ενώσει. Κι ήταν η δική της αλήθεια που μας ένωσε. Αυτό ήταν το δικό μας κέρδος.

Η γυναίκα που δεν έμεινε ποτέ στο «γιατί σε μένα»

Η ίδια η Φώφη Γεννηματά είχε κερδίσει ήδη, είχε καταφέρει ήδη τα πιο σημαντικά, όχι για μας, αλλά για τον εαυτό της. Είχε καταφέρει να ζει, πραγματικά, όχι κάτω από τη σκιά ενός φόβου.

«Αν έμενα στο “γιατί σε μένα”, δεν θα είχα 3 παιδιά και ίσως να μην ζούσα σήμερα. Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις. Να μην ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι», είχε πει στην εκπομπή Μεσάνυχτα. Δεν έζησε ποτέ έτσι.

Ίσως γι’ αυτό το γεγονός ότι δεν ζει πια φαντάζει τόσο απίστευτο. Ίσως αυτό να ήταν τελικά που κατάφερε να μας ενώσει έστω αυτή την ώρα, ενώ τις υπόλοιπες 23 διχαζόμαστε για τα πάντα σε αυτόν τον τόπο, μπορεί γι’ αυτό η θλίψη μας να είναι τόσο μαζική. Ίσως γι’ αυτό θέλουμε απλά να πούμε αντίο, χωρίς ούτε μία ακόμα λέξη να το χρωματίζει.

Αντίο, θα θυμόμαστε να προχωράμε, να ζούμε.