Η Hillary Clinton γίνεται η πρώτη γυναίκα πρύτανης στο πανεπιστήμιο Queen’s κι αυτό δεν το χρωστάει στον Bill
- 2 ΙΑΝ 2020
To γεγονός ότι η Ηillary επέλεξε να λέγεται Clinton κι όχι να κρατήσει το Rodham, όπως είναι το πατρικό της επώνυμο (κι εδώ πατριαρχία), επιβεβαιώνει αυτή την επαναλαμβανόμενα βαθιά φαλλοκρατική παράδοση που συντηρείται από τις γυναίκες των προέδρων των ΗΠΑ- και όχι μόνο από εκείνες- να παίρνουν το όνομα του πολύ σημαντικού συζύγου τους, ως ένδειξη απόλυτης υποστήριξης στο πρόσωπό τους.
Jackie Kennedy, Pat Nixon, Barbara Bush, Michelle Obama, εννοείται Melania Trump και πολλές ακόμα περιπτώσεις. Πώς γίνεται να σου υποταχθεί ένας λαός ολόκληρος, όταν δεν σου ανήκει ήδη η ίδια σου η γυναίκα; Ωστόσο, η δική της περίπτωση σαφώς ξέφυγε από την πεπατημένη, αφού η Hillary Clinton είναι μία από εκείνες τις λίγες περιπτώσεις μεταξύ των Πρώτων Κυριών που κατάφερε να ξεκολλήσει από το Αδαμιαίο, πανίσχυρο πλευρό του συζύγου της, Bill. Για τον κόσμο, η πρώτη γυναίκα υποψήφια για τις Προεδρικές Εκλογές στα χρονικά των ΗΠΑ κατάφερε να είναι η Hillary, τελεία. Μπορεί και χωρίς το(ν) Clinton.
Queen of Queen’s
Η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ στις αρχές του 2020 γίνεται η πρώτη γυναίκα πρύτανης στην ιστορία του πανεπιστημίου Queen’s στο Μπέλφαστ, ενός πολύ σημαντικού εκπαιδευτικού ιδρύματος με 175 χρόνια ιστορία. «Είναι μεγάλη τιμή μου να γίνω Πρύτανης του Πανεπιστημίου Queen’s, ενός ιδρύματος που εκτιμώ πολύ και με το οποίο έχω αναπτύξει έναν ισχυρό δεσμό στη διάρκεια των χρόνων», αναφέρει στη σχετική ανακοίνωσή της η 72χρονη Clinton, η οποία και σ’ αυτή τη θέση, αποτελεί, βάσει φύλου, μειονότητα, αφού και σ’ αυτόν τον τομέα οι γυναίκες που ηγούνται ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο είναι λιγότερες από τους άνδρες.
Η Hillary Clinton έχει δώσει μεγάλη μάχη για να ξεφύγει από τον περιοριστικό ρόλο της «Κυρίας του Κύριου». Κι όμως το αν την έχει κερδίσει στο απόλυτο, παραμένει υπό συζήτηση. Τι κι αν απομάκρυνε με αποφασιστικές κινήσεις τη ρετσινιά της αιώνιας απατημένης συζύγου εξαιτίας του περιβοήτου ερωτικού σκανδάλου του Clinton με την Monica Lewinsky στα μέσα των 90’s, τι κι αν παραλίγο να γίνει πρόεδρος της Αμερικής, τι κι αν ενσαρκώνει το πρότυπο της Σιδηράς Κυρίας, στη συνείδηση κάποιων ό,τι έχει καταφέρει, εξακολουθεί να το χρωστάει κυρίως στον άνδρα της. Όχι γιατί δεν είναι ικανή, «κάθε άλλο». Αλλά να, χωρίς εκείνον, δε θα έφτανε εκεί που έχει φτάσει.
Το μαρτυρά ακόμα κι ο τρόπος που η είδηση των νέων της καθηκόντων τρέχει στον Τύπο, αφού, ρίχνοντας μια ματιά στα σχετικά δημοσιεύματα και στον τρόπο που ανακυκλώνεται η είδηση από κάποια Μέσα, παρατηρείται πως η τιμητική θέση της ως πρύτανης αποδίδεται πρωτίστως στην ειρηνευτική δράση του προέδρου Bill Clinton στη Βόρειο Ιρλανδία επί προεδρίας του και δευτερευόντως στη δική της στάση απέναντι στο ζήτημα ως υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ. Η γνωστή σεξιστική προσέγγιση που δε λέει να κοπάσει. Και το πιο αποκαρδιωτικό είναι πως ίσως να συμβαίνει χωρίς να γίνεται συνειδητά. Για κάθε Hillary που πετυχαίνει, να πρέπει να ψάξουμε τι έχει κάνει ο Bill γι’ αυτό.
