Η Καλομοίρα κάνει κωλοτούμπες στον αφέντη του σπιτιού της. Μας (εμ)παίζει
- 29 ΜΑΙ 2024
Η Καλομοίρα σε αρκετές συνεντεύξεις της αναφέρεται στην προσωπική της ζωή και τη σχέση της με τον σύζυγό της, Γιώργο Μπούσαλη. Η συνέντευξή της στην εκπομπή Happy Day, και την Όλγα Λαφαζάνη, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μόνο που αυτά που είπε η Καλομοίρα σε αυτή, μας γύρισαν κάποια (πολλά) χρόνια πίσω.
«Ο Γιώργος κάνει τον αυστηρό στο σπίτι, και τον ακούμε όλοι. Κι εγώ», είπε μιλώντας για τον σύζυγό της η Καλομοίρα.
«Η σχέση μας με τον Γιώργο μέχρι στιγμής είναι πολύ καλή. Ο Γιώργος είναι ο άντρας της ζωής μου, είναι ο καλύτερός μου φίλος, τον χρειάζομαι και εκείνος χρειάζεται εμένα. Με τον Γιώργο τσακωνόμαστε γιατί κάνει ό,τι θέλει στο σπίτι γιατί είναι ο άντρας, κορίτσια με καταλαβαίνετε», τόνισε γελώντας στη συνέχεια.
«Δεν είναι ότι θα πετάξει τα πράγματά του, είναι καλός, η πεθερά μου έκανε καλή δουλειά. Αλλά, είναι το αφεντικό στο σπίτι. Όταν έρχεται ο Γιώργος στο σπίτι κάνω κωλοτούμπες. Πρέπει. Είναι σαν να ήρθε ο βασιλιάς μου. Κάντε την Κινέζα κορίτσια, δεν πειράζει», σημείωσε και πάλι χαμογελαστή η Καλομοίρα
Αυτό το «είναι ο άντρας» όμως δεν είναι αστείο. Δεν είναι για γέλια. Είναι μία ολόκληρη κουλτούρα που έχει εμποτίσει βαθιά την κοινωνία μας.
Μία κουλτούρα που οδηγεί τους άντρες να νιώθουν ότι έχουν όλα τα δικαιώματα του κόσμου και τις γυναίκες να μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι βρίσκονται σε αυτό τον πλανήτη για να υπηρετούν τις ανάγκες κάποιου άλλου και να μην έχουν δικές τους επιθυμίες, ανάγκες και βούληση.
Η Καλομοίρα νιώθει τυχερή στην τοποθεσία σπίτι της, με τον άντρα της που κάνει ό,τι θέλει, «κορίτσια με καταλαβαίνετε». Όχι, αρνούμαστε να καταλάβουμε και ευχόμαστε να μην καταλάβαινε ούτε κι εκείνη. Αρνούμαστε να θεωρήσουμε ότι η πεθερά της έκανε καλή δουλειά, επειδή ο Γιώργος Μπούσαλης δεν πετάει τα πράγματά του δεξιά και αριστερά. Καλή δουλειά θα είχε κάνει αν εκείνος δεν ένιωθε αφεντικό στο σπίτι του, αν ένιωθε απλά ισότιμο μέλος σε αυτή.
Οι«αθώες» αυτές κουβέντες, εκπροσωπούν μία κουλτούρα από την οποία όταν οι γυναίκες προσπαθούν να απεμπλακούν, κινδυνεύουν. Γιατί αναγνωρίζοντας ότι ο άντρας δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει επειδή είναι άντρας, ότι δεν είναι το αφεντικό κανενός κι ότι οι ίδιες είναι αφεντικά του εαυτού τους, διαταράσσουν τα προνόμια που οι άντρες που ασπάζονται την ίδια νοοτροπία με αυτή που προβάλει η Καλομοίρα στις δηλώσεις της, θεωρούν ότι δικαιωματικά έχουν. Οι άντρες αυτοί, νιώθουν ότι κινδυνεύουν. Η απειλή είναι οι γυναίκες που αποφάσισαν να μην «κάνουν τις Κινέζες». Γιατί πειράζει.
Οι σύζυγοι αφεντικά είναι αυτοί που όταν οι γυναίκες ζητούν διαζύγιο τις καταδιώκουν, τις χτυπούν, τις σκοτώνουν. Κι εμείς έχουμε μετρήσει πολλά θύματα γυναικοκτονιών για να μπορέσουμε να έχουμε κατανόηση γι’ αυτές τις απόψεις.
Η πατριαρχία δεν είναι μόνο οι άντρες, είναι ένα ολόκληρο σύστημα και τα συστήματα τα στηρίζουν οι πλειοψηφίες που αποτελούνται από άντρες και γυναίκες. Άντρες που έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντας ότι μπορούν να είναι τα αφεντικά του σπιτιού και γυναίκες που το πιστεύουν επίσης. Άντρες που είχαν επί χιλιετίες το μονοπώλιο της εξουσίας και γυναίκες που ένιωθαν υποχρεωμένες να συμμορφωθούν σε αυτό.
Ο όρος pick me girl ξεκίνησε στο Twitter (σήμερα Χ) το 2016 και πλέον έχει γίνει από trend στο TikTok μέχρι μέρος μίας καθημερινής συζήτησης. Σύμφωνα με το Dictionary.com, ένα κορίτσι pick – me είναι «Μια γυναίκα που επιθυμεί με εμμονή την αντρική έγκριση και επικύρωση, συχνά εις βάρος άλλων γυναικών». Μία γυναίκα που μπορεί να συμβουλέψει άλλες γυναίκες να «κάνουν την Κινέζα» απέναντι στους άντρες, να τους αντιμετωπίζουν σαν αφεντικά, να τους ακούν όταν είναι αυστηροί και να τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν, ίσως; Μάλλον ναι.
Από την άλλη, βέβαια, είναι κι ένας όρος που χρησιμεύει στο να κρίνεις γυναίκες που κρίνουν γυναίκες και τελικά να μην βάζεις τέλος σε αυτόν τον κύκλο εσωτερικευμένου μισογυνισμού, ο οποίος τελικά εξυπηρετεί την ίδια την πατριαρχία.
Η πικρή αλήθεια είναι πώς η πατριαρχία δεν θα σε αφήσει με τίποτα να νικήσεις αν είσαι γυναίκα. Είτε συμμορφώνεσαι με τις επιταγές της και κάνεις «κωλοτούμπες» όταν γυρνά στο σπίτι, είτε όχι.
Στην πρώτη περίπτωση θα έχεις δεχτεί την υποταγή σου, στη δεύτερη θα είσαι απέναντι σε ένα σύστημα που σε περιθωριοποιεί γιατί παίρνεις τα πράγματα «υπερβολικά σοβαρά». Τουλάχιστον στη δεύτερη περίπτωση αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως αφεντικό σου. Δεν παραχωρείς το δικαίωμα σου να υπάρξεις, να έχεις επιθυμίες και ανάγκες και να τις ικανοποιείς σε κάποιον άλλο. Κι αυτό από μόνο του είναι κέρδος.
