Η Κατερίνα Στικούδη και το άγριο κράξιμο για την επιστροφή της στην τηλεόραση

Η Κατερίνα Στικούδη έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι στις 17 Οκτωβρίου. Στις 30 Οκτωβρίου επέστρεψε στη δουλειά της. Η Κατερίνα Στικούδη δουλεύει αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα στο J2US. Ευχές, χαρές, λουλούδια, δώρα και μπόλικες δόσεις χολή. Να ζήσει, να ευτυχήσει, να το δείτε όπως ποθεί και ντροπή στη μάνα σου, που σε άφησε στο σπίτι για να πάει στη δουλειά της.

Η Κατερίνα Στικούδη επέστρεψε στο J2US, 13 ημέρες μετά τη γέννα

Πολύ κακό για το τίποτα, θα πεις. Το πρώτο σκέλος με βρίσκει σύμφωνη, με το δεύτερο κάπως τα χαλάμε. Δεν νομίζω πως όσα διαδραματίστηκαν στα σχόλια της ανάρτησής στο Instagram μπορούν να χαρακτηριστούν «τίποτα», ακόμα κι αν μιλάμε για μειοψηφία. Λίγες φωνές είναι αρκετές για το εμπρός πίσω ολοταχώς.

Γυναίκες που είδαν την Κατερίνα Στικούδη και θέλησαν να της κουνήσουν το δάχτυλο γιατί άφησε τον λίγων ημερών γιο της στο σπίτι και επέστρεψε στα επαγγελματικά της καθήκοντα.
Σε αφήνω να απολαύσεις τα όσα γράφτηκαν και τα λέμε σε λίγο.

Τα σχόλια κάτω από την ανάρτησή της

Πρώτο σχόλιο – επίκληση στο συναίσθημα: «Όταν τα παιδιά μου πάντως ήταν 10 ημερών δεν ήθελα να φεύγω από δίπλα τους, ήθελα να τα έχω αγκαλιά».

Δεύτερο σχόλιο – στα ύψη οι βάσεις των Ιατρικών Σχολών: «Κάποτε έπρεπε να περάσουν 40 μέρες για να βγουν οι λεχώνες έξω. Τώρα ούτε 20 μέρες και έξω. Δεν φοβούνται για το μωρό τόσα μικρόβια; Σε 13 μέρες βγήκε έξω μέσα σε ένα περιβάλλον με κορονοϊό και πολλές αρρώστιες. Η λεχώνα πρέπει τουλάχιστον 20 μέρες να ξεκουραστεί, να αφοσιωθεί στο μωρό της».

Τρίτο σχόλιο – ναι μεν αλλά featuring κόλαφος: «Πολύ ωραίο το κορμί αλλά κάθεται και ο κόσμος σπίτι του με 10 ημερών παιδί. Τόση ανάγκη για χρήμα και προβολή; Έλεος».

Τέταρτο σχόλιο – έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε και θα φάμε τα λεφτά μας στα ντιβάνια: «Μου αρέσει που της λέτε και μπράβο και ουάου και πόσο κούκλα είναι και τι σωματάρα. Λες και είναι διαγωνισμός ποια θα γεννήσει και δεν θα της φαίνεται πιο γρήγορα για να επιστρέψει πίσω στην παλιά της ζωή. Απλά κρίμα. Τα καταργήσαμε όλα πια. Οι 40 μέρες που πρέπει να μείνει η μαμά και το μωρό μαζί στο σπίτι δεν είναι τυχαίο. Για κάποιο λόγο υπάρχει, αλλά όταν δεν ξέρουμε για ποιο λόγο κάνουμε παιδιά είναι λογικό να συμβεί αυτό. Κρίμα. Όλα για το χρήμα και τη δημοσιότητα. Ψυχολόγο χρειάζεσαι κοπελιά αν το βρίσκεις σωστό να αφήνεις ένα μωράκι λίγων ημερών».

Πέμπτο σχόλιο – Ιησούς από τη Ναζαρέτ και φέτος στον ΑΝΤ1: «40 μέρες να κάτσουν σπίτι; Είναι αδύνατον, μα τι λες; Εδώ ψοφάνε να βγουν άρον άρον στο γυαλί. Όλα για τα φράγκα. Το χρήμα σταύρωσε τον Χριστό».

Έκτο σχόλιο – δεν είναι αυτό που νομίζεις, είναι χειρότερο: «Είναι δημόσιο πρόσωπο και δημιουργεί λάθος πρότυπα για τη μητρότητα και τη λοχεία. Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ολοφάνερη ματαιοδοξία για πλούτο και ναρκισσισμό».

Έβδομο σχόλιο – Ε9: «Βρε παιδιά συγγνώμη δηλαδή. Μόνο εγώ θεωρώ λάθος που γέννησε και πήγε καπάκια στη δουλειά ενώ δεν χρειάζεται χρήματα; Βάζει σε κίνδυνο το μωρό της, δεν το καταλαβαίνει; Για ΄μενα θα ήταν πιο μάγκας αν έλεγε ”εγώ για 4 μήνες ασχολούμαι με το μωρό μου και γεια σας”».

Όγδοο σχόλιο – για το παθολογικό ρωτήστε στο τέλος του διαδρόμου: «Μπορούσες βέβαια να βάλεις και κάτι λιγότερο θεόστενο, δεν χρειάζεται να καταπιέζεσαι. Ακόμα αιμορραγούν οι γυναίκες 10 μέρες μετά τον τοκετό, υποθέτω. Συν το πρησμένο στήθος».

Ένατο σχόλιο – ανοίξτε καλέ από τη Nielsen είμαστε: «Δεν πρόλαβες να σαραντίσεις. Όλα για την τηλεθέαση;»

Κατερίνα Στικούδη, η ασαράντιστη

Πήρες την απαραίτητη γεύση και τώρα ξέρεις πως η Κατερίνα Στικούδη βγήκε ασαράντιστη από το σπίτι, εκτέθηκε στα μικρόβια, φόρεσε κολλητό μίνι και πήγε για δουλειά ενώ τα οικονομικά της είναι εύρωστα.
Βρε κορίτσια, αχ βρε κορίτσια. Θυμάστε την ταινία Κίτρινα Γάντια; Θυμάστε την ατάκα του Σταυρίδη που χωρά μέσα της όλη μας τη ζωή; Άχου και δεν με νοιάζει.

Αυτός είναι ο φάρος μας. Με αυτές τις πέντε λέξεις πορευόμαστε κάθε φορά που μία από εσάς μας μοστράρει φαρδιά πλατιά την αποψάρα της σε σχολιάζοντας θέματα πολύ ευαίσθητα, θέματα πολύ προσωπικά. Αν, βλέποντας το Σάββατο την Κατερίνα Στικούδη, το πρώτο που σου ήρθε στο μυαλό είναι άκαρδη μάνα πού θα φτάσεις για τη φήμη και την εγωπάθειά σου, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

Και σε προλαβαίνω. Το πρώτο πράγμα που περίμενα να σου έρθει στο μυαλό δεν είναι «τι θεά είναι αυτή, πώς το ‘κανε αυτό και πού πήγε η κοιλιά;» Θα ήταν σαχλό από μέρους μου να σταθώ στην επιφάνεια και να μην κάνω τον κόπο να ξύσω με το νύχι να δω το κρύβεται λιγάκι παρά μέσα.

Η Κατερίνα Στικούδη γέννησε κι επέστρεψε στη δουλειά όπως κάνουν εκατομμύρια γυναίκες εκεί έξω που δεν έχουν τη δυνατότητα ή την επιθυμία να την εγκαταλείψουν.

Καλή μάνα;

Καλό θα ήταν πριν βιαστείτε να μιλήσετε να συναισθανθείτε κι αν χολένετε, κρατήστε τη γνώμη σας για τον εαυτό σας και μην τη χρησιμοποιείτε ως θέσφατο. Κάθε μία από εμάς έχει ανάγκες και θέλω διαφορετικά.

Δεν σε κάνει λιγότερο καλή μάνα το αν γύρισες στο γραφείο πριν σαραντίσει το μωρό σου.

Δεν σε κάνει λιγότερο καλή μάνα το αν κοίμισες το μωρό σου και βγήκες να διασκεδάσεις με την παρέα σου. Δεν σε κάνει λιγότερο καλή μάνα το αν δεν το θήλασες γιατί δεν μπορούσες ή γιατί δεν ήθελες.

Φτάνει πια με τις γενικεύσεις και τις επικλήσεις σε χρόνους παρελθόντες. Δεν είναι η μία απέναντι στην άλλη. Είναι η μία δίπλα στην άλλη. Δεν είναι κόντρα. Είναι συμπόρευση. Δεν είναι λάθος κάνεις. Είναι το κάνω με τον δικό μου τρόπο.

Η Κατερίνα Στικούδη έτυχε να δουλεύει στην τηλεόραση κι άκουσε πως είναι ντροπή της να επιστρέφει σε αυτή με τόσο μικρό μωρό στο σπίτι. Αν η Κατερίνα Στικούδη είχε κομμωτήριο στην Καλλιθέα κι έπρεπε να επιστρέψει σε αυτό για να θρέψει το μωρό της, θα περνούσες να της πεις «ντροπή σου, όλα για το χρήμα» ή θα άνοιγες την πόρτα και θα έλεγες «Κατερινάκι μου γύρισες κιόλας; Όλα τα καλά, εύχομαι».

Θα κλείσω, παραθέτοντας τις τελευταίες προτάσεις από την ομιλία της Βιρτζίνια Γουλφ την οποία απηύθυνε στα μέλη της Εθνικής Εταιρείας για τη Γυναικεία Απασχόληση στο Λονδίνο, στις 21 Ιανουαρίου του 1931.

«Έχετε κατακτήσει τα δικά σας δωμάτια στο σπίτι που μέχρι σήμερα ανήκε αποκλειστικά στον άνδρα. Είστε σε θέση, μετά κόπως και βασάνων, να πληρώνετε το νοίκι. Κερδίζετε τις πεντακόσιες λίρες σας τον χρόνο. Μα, αυτή η ελευθερία είναι μονάχα η αρχή – το δωμάτιο είναι δικό σας αλλά άδειο. Πρέπει να επιπλωθεί, να διακοσμηθεί, πρέπει να το μοιραστείτε. Πώς θα το επιπλώσετε, πώς θα το διακοσμήσετε; Με ποιον θα το μοιραστείτε και υπό ποιους όρους; Αυτά είναι τα σημαντικά και ενδιαφέροντα ερωτήματα. Για πρώτη φορά στην Ιστορία μπορείτε να τα θέσετε, για πρώτη φορά μπορείτε να αποφασίσετε μόνες σας ποιες είναι οι σωστές απαντήσεις».