Η Simone Biles θέλει να κρίνεται για τη δουλειά της και όχι το σώμα της
- 15 ΦΕΒ 2021
Eκτός και αν πρόλαβες την εποχή των supermodels και των αμέτρητων εντύπων- παγκοσμίως- που προέβαλαν ως μοναδικό προορισμό ζωής το πώς θα αποκτήσεις κι εσύ αναλογίες μοντέλων -γιατί αν δεν τις είχες, δεν είχες και τύχη ως γυναίκα-, θα έχεις υπόψιν σου πως τα beauty standards ήταν ένας μύθος. Που καταρρίφθηκε. Χαρακτηριστικά, έρευνα που είχε δημοσιευθεί το 2011 κατέληγε στο ότι «το ιδανικό της γυναικείας ομορφιάς είναι μια κοινωνικά κατασκευασμένη αντίληψη ότι η ελκυστικότητα της εμφάνισης είναι ένα από τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα των γυναικών και κάτι που όλες οι γυναίκες οφείλουν να επιτύχουν και να διατηρήσουν».
Δηλαδή, τα πρότυπα ομορφιάς αντανακλούσαν τον ρόλο που είχε δοθεί από την όποια κοινωνία, στις γυναίκες. Δεν ξέρω για εσένα, αλλά δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ανταποκριθώ σε αυτό που θέλει η κοινωνία από εμένα. Έχω εστιάσει στο να προσπαθώ να καλύπτω τα «θέλω» που έχω η ίδια από τον εαυτό μου.
Ευτυχώς για όλες μας, τα «πρότυπα» ποίκιλλαν από πολιτισμό σε πολιτισμό, οπότε καταλήγαμε (για να σωθούμε) στο ότι κάπου στον πλανήτη υπάρχει ένας τόπος και για εμάς. Μετά ωριμάσαμε.
Η εξαντλητική προσπάθεια του να «ανήκεις»
Στα ’80s είχε διαπιστωθεί και ότι η πίεση της κοινωνίας για «συμμόρφωση» είχε ψυχολογικές συνέπειες, με πρώτη και καλύτερη την κατάθλιψη και δεύτερη τις διατροφικές διαταραχές. Τρίτη ήταν η χαμηλή αυτοεκτίμηση που ξεκινούσε από την εφηβεία και συνεχιζόταν και στην ενήλικη ζωή. Και το γεγονός ότι τα πρότυπα άλλαζαν κάθε δεκαετία, δεν βοηθούσε το πρόβλημα. Το έκανε χειρότερο, όπως έκανε και ατελείωτη την κούραση όσων επιχειρούσαν να συνταχθούν.
Από το καμπυλωτό σώμα των ’60s, περάσαμε στο λεπτό, άφυλο σώμα των ’70s (αυτό που δεν φαίνονταν τα γυναικεία χαρακτηριστικά) και από εκεί πήγαμε στα δίμετρα supermodels, πριν αρχίσουν οι γυναίκες να κερδίζουν έδαφος στην πολιτική, την εκπαίδευση και βρέθηκαν σε υψηλά ιστάμενες θέσεις και αντικατασταθεί ο τύπος του υποσιτισμένου, αδύναμου, προ-εφηβικού κοριτσιού που δεν αποτελούσε απειλή, με το υγιές σώμα. Δηλαδή, οι γυναίκες μάθαμε να φροντίζουμε επί της ουσίας, τον εαυτό μας με σωστή διατροφή και άσκηση και να περνούν σε δεύτερη μοίρα τα κιλά ή τις καμπύλες ή τα όποια άλλα χαρακτηριστικά μας κάνουν να είμαστε διαφορετικές -και άρα ενδιαφέρουσες, αφού αν ήμασταν όλες ίδιες ο κόσμος θα ήταν πολύ βαρετός.
Σε μια κοινωνία που προσπαθεί να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα (έχουμε ακόμα πολύ δρόμο, αλλά έχουν γίνει τα πρώτα βήματα), η υγεία τίθεται ως προτεραιότητα. Προφανώς και υπάρχει ακόμα το body shaming, γιατί ακόμα υπάρχουν εκατομμύρια κάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη που αρνούνται πεισματικά να ασχοληθούν με τον εαυτό τους (μπας και αποτινάξουν τη μιζέρια τους) και προτιμούν να σχολιάζουν τους άλλους. Να τους ευχηθώ καλή ψυχική υγεία και να περάσω στο θέμα μας.
Simon Biles: Μία Athlete A’, από το 0
Η 22χρονη Simone Biles είναι Αμερικανίδα γυμνάστρια με 30 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια πρωταθλήματα -τα περισσότερα από κάθε άλλη συνάδελφο της στις ΗΠΑ και τα τρίτα περισσότερα, στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής. Η κάτοχος των περισσότερων μεταλλίων σε World Championships (25), μεταξύ πολλών άλλων επιτευγμάτων, έμεινε χωρίς γονείς όταν ήταν 2 χρόνων και συνελήφθη η ναρκομανής μητέρα της, Shanon για κλοπή, καταπάτηση ξένης περιουσίας και διατάραξη της τάξεως. Ο πατέρας της είχε «εξαφανιστεί» νωρίτερα από το σπίτι. Η Shanon μπαινοέβγαινε στη φυλακή και η Simone μαζί με τις δυο μικρότερες αδελφές της άλλαζαν διαρκώς σπίτια, ώσπου τις ανέλαβε ο παππούς της (πατέρας της Shanon).
Μια μέρα, η γιαγιά της είπε στα κορίτσια πως «αν θέλετε μπορείτε να μας αποκαλείται ‘μαμά’ και ‘μπαμπά’». Η Biles έχει ομολογήσει ότι «πήγα στο δωμάτιο μου και άρχισα να κάνω… προπόνηση στον καθρέφτη. Έλεγα αυτές τις λέξεις, το ‘μαμά’ και το ‘μπαμπά’, μπροστά στον καθρέφτη μέχρι να τις συνηθίσω». Το 2003 με δικαστική απόφαση η επιμέλεια των παιδιών πήγε στους παππούδες και η ζωή της μπήκε σε μια σειρά.
Ανακάλυψε την αγάπη της για την ενόργανη γυμναστική, όταν ήταν 7 χρόνων. Από την αρχή, οι ειδικοί της έλεγαν πως το σώμα της ήταν πιο κοντό και στιβαρό από εκείνο των αντιπάλων της και αυτά μπορούσαν να γίνουν πλεονεκτήματα. Έγιναν. Μετά έγιναν μέρος της ζωής της οι απαιτήσεις που είχε ο κόσμος από εκείνη -ενώ δεν έλειπαν τα σχόλια για την εμφάνιση της. Πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο είχε πει στο περιοδικό Time πως «ένιωθα σαν να περιμένουν όλοι να μου συμβεί κάτι κακό και αυτό μου δημιουργούσε πίεση».
Πήγε στη Βραζιλία ως η πιο κοντή μετέχουσα, εκ των 555 αθλητών των ΗΠΑ. Κατέκτησε πέντε μετάλλια. Τα τέσσερα ήταν χρυσά. Μετά ανακοίνωσε πως το 2017 θα το περνούσε μακριά από τις διοργανώσεις, γιατί ήθελε να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος. Έκανε το comeback σε μεγάλες διοργανώσεις, στο Παγκόσμιο της Ντόχα τον Οκτώβριο του 2018 και πήρε μετάλλιο σε κάθε event. Συνολικά έφτασε τα 20.
Τρεις μήνες νωρίτερα είχε αποκαλείψει πως ήταν ένα από τα θύματα του Larry Nassar, γιατρού του Michigan State και των εθνικών ενόργανης, ο οποίος κατηγορήθηκε από 160 κορίτσια για σεξουαλική κακοποίηση. Στη δίκη αποδείχθηκε ότι η Ομοσπονδία Ενόργανης των ΗΠΑ ήξερε τι συνέβαινε. Αλλά δεν έκανε κάτι άλλο, πέρα από το να τον καλύπτει.
Aν δεν έχεις υπ’ όψιν σου την υπόθεση (που δεν γίνεται, αλλά λέμε), μπορείς να παρακολουθήσεις το ‘Athlete A’ στο Netflix.
Την Παρασκευή 12/2 είχε να κάνει άλλη μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, με post της στο Twitter. Κατ’ αρχάς, ενημέρωσε πως στον χώρο της υπάρχει αυξανόμενος ανταγωνισμός που δεν έχει να κάνει με τις επιδόσεις, αλλά με τα πρότυπα ομορφιάς.
«Ας μιλήσουμε για ανταγωνισμό. Ειδικά για τον ανταγωνισμό που δεν δέχθηκα να μετάσχω, αλλά νιώθω να έχει γίνει καθημερινή πρόκληση για εμένα. Και δεν πιστεύω πως είμαι η μόνη. Μιλώ για την ομορφιά. Δεν ξέρω το λόγο, αλλά άλλοι νιώθουν σαν να μπορούν να προσδιορίσουν τη δική σου ομορφιά, βάσει των δικών τους προτύπων» έγραψε μεταξύ άλλων.
«Έμαθα να δείχνω δυνατή και να αφήνω ασχολίαστα τα περισσότερα από όσα μου έχουν απευθύνει. Αλλά θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα πως όσα έχουν ειπωθεί για τα χέρια, τα πόδια και το σώμα μου ή το πώς δείχνω, όταν φοράω ένα φόρεμα ή ένα μαγιό ή ένα τζιν, δεν με έχουν ‘ρίξει’ κάποιες φορές. Σήμερα λέω ότι σταματώ να ανταγωνίζομαι τα beauty standards και την τοξική κουλτούρα των trolls”, γιατί όπως τονίζει “κανείς δεν πρέπει να σου λέω ή να μου λέει πώς θα έπρεπε να είναι ή να μην είναι η ομορφιά. Δεν χρειάζεται να κοιτάξω πολύ μακριά για να δω πόσο συχνή έχει γίνει η κριτική. Έχω κουραστεί να γίνονται όλα ανταγωνισμός στη ζωή. Οπότε υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και όποιον άλλον έχει περάσει τα ίδια».
Ολοκλήρωσε με το «η ομορφιά δεν είναι ανταγωνισμός», σύνθημα της καμπάνιας που ξεκίνησε με τον τελευταίο συνεργάτη της. Είναι η ιαπωνική εταιρία καλλυντικών SK-IΙ, η οποία εμφανίζει την Biles στην πρώτη διαφήμιση να λέει “δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι. Αυτό είναι το σώμα μου και κάνει απίστευτα πράγματα”. Και δεδομένα λέει αλήθεια.
SK-II
