“Και τι με νοιάζει εμένα σε ποιο ξενοδοχείο δε θα μείνει η Ellen DeGeneres και ο George Clooney”; Κι όμως, σε νοιάζει

Κι ο σουλτάνος δεν έκανε τίποτα, κυρίως γιατί ο ίδιος είναι εκείνος που εισήγαγε τον βασισμένο στη Σαρία ποινικό κώδικα του επί το πλείστον κατοικούμενο από μουσουλμάνους Brunei, το 2013. Αλλά αποφάσισε να κάνει η Ellen και άλλοι διάσημοι όπως ο Elton John, ο George Clooney, η Jamie Lee Curtis, χρησιμοποιώντας την απήχησή τους με τρόπο που αξίζει ένα ακόμα standing ovation και αυτή τη φορά όχι για την σκηνική τους παρουσία. Τη λίστα των ξενοδοχείων θα την δεις παρακάτω. Κι ανάμεσα τους θα δεις κάποια που πιθανώς εσύ ή κάποιος που ξέρεις έχει κάποτε επισκεφθεί. Μήπως πρέπει να πεις «όχι πια»;

 

Ένα παρόμοιο μποϊκοτάζ είχε ξεκινήσει και όταν ο σουλτάνος είχε ανακοινώσει πρώτη φορά τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα της χώρας. «Γι’ αυτό εγώ και ο David αρνούμαστε τόσα χρόνια να μείνουμε σε αυτά τα ξενοδοχεία και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ελπίζουμε να σταθείτε αλληλέγγυοι μαζί μας» εξήγησε στο post του ο Elton John.

 

Και θα σου εξηγήσω κι εγώ ότι είναι κάτι τέτοιες κινήσεις και αντανακλαστικά που με κάνουν να νιώθω ότι το lifestyle δεν είναι μόνο ο τρόπος με τον οποίο ζουν, τρώνε, ερωτεύονται, χωρίζουν, παντρεύονται, ξαναχωρίζουν οι διάσημοι. Lifestyle είναι και το με ποιον τρόπο επιλέγεις να εκμεταλλευθείς τη δύναμή σου.

Δεν νοείται να κλείνεις τα μάτια μπροστά σε μια ολοφάνερη καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σε μια βάρβαρη νομοθεσία που αποφασίζει να δικάζει και να καταδικάζει πολίτες του σήμερα με έναν θρησκευτικό κώδικα που ξεκίνησε να διαμορφώνεται, να εξελίσσεται και να διδάσκεται γύρω στο 570 μ.Χ. Δεν νοείται να συνεχίσεις να ξαπλώνεις ελεύθερα και ανενόχλητα σε πολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων σε όλο τον κόσμο, και να πληρώνεις τον λογαριασμό πλουτίζοντας τον άνθρωπο που πήρε μια μικροσκοπική χώρα και την μετέφερε στο τόσο μακρινό παρελθόν αυτοστιγμή. Δεν νοείται να στηρίζεις οικονομικά έστω κι αν αυτά τα έσοδα μπορεί να είναι μόνο μέρος της περιουσίας του Hassanal Bolkiah, τον ηγέτη ενός τέτοιου καθεστώτος. Και εννοείται δεν πρέπει να σιωπάς γι’ αυτό.

Κι αν εγώ κι εσύ δεν έχουμε ούτε τη δυνατότητα να μείνουμε εκεί, ούτε και τον λαό που μας ακολουθεί να επηρεάσουμε, προσωπικότητες σαν της Ellen, του Elton και του George και την έχουν και μπορούν με μια κουβέντα να ευαισθητοποιήσουν τους ισχυρούς φίλους τους και τους αναρίθμητους fan τους. «Έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τα δολοφονικά καθεστώτα της γης, ότι δεν μπορείς να τους προκαλέσεις ντροπή. Μπορείς όμως να κατονομάσεις τις τράπεζες τους χρηματιστές και τα ιδρύματα που συνεργάζονται μαζί τους και να τους γυρίσεις την πλάτη» έγραψε σχετικά ο George Clooney σε άρθρο του για το θέμα. «Δεν μπορείς να κάνεις τους κακούς καλούς, αλλά μπορείς να σταματήσεις τους καλούς ανθρώπους από το να γίνονται συνένοχοι. Φανταστείτε: 20 χρόνια από τώρα, τα παιδια σου σε ρωτούν αν είναι αλήθεια ότι ο τύπος που έχει όλα αυτά τα τέλεια ξενοδοχεία λιθοβολούσε ανθρώπους μέχρι θανάτου. Θα απαντήσεις ναι και η επόμενη ερώτηση θα είναι: “Καλά κι εσείς συνεχίσατε να πηγαίνετε σε αυτά;”, συμπλήρωνε ο George Clooney που στο πλευρό της συζύγου του, Amal, έχει γίνει ακόμα πιο δραστήριος σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Η στάση του ίσως του κοστίσει στην δημοτικότητά του στο Brunei, ή ανάμεσα στους πιστούς στη Sharia ανθρώπους του πλανήτη (για την Ellen και τον Elton δεν το συζητώ καν, αφού έχουν ήδη διαπράξει το μέγιστο αμάρτημα έχοντας παντρευτεί ανθρώπους του ίδιου φύλου). Ίσως του κοστίσει και την αγάπη των εργαζομένων σε αυτά τα ξενοδοχεία, που σαφώς δεν έχουν κάνει κάτι πέρα από τη δουλειά τους που το μποϊκοτάζ θα μπορούσε αν ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο να την κοστίσει. Αλλά μπροστά σε αυτή την ερώτηση ενός παιδιού, ο George μάλλον θυσιάζει το να αρέσει σε όλους, μάλλον το τίμημα του φαίνεται μικρό.

Δυστυχώς δεν σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο στο Hollywood και παντού. Ίσως το Brunei τους πέφτει πολύ μακριά, ίσως σκέφτονται «και τι με νοιάζει εμένα, δεν είμαι γκέι, δεν είμαι άπιστος, δεν είμαι κλέφτης», ίσως οι ανέσεις αυτών των ξενοδοχείων τους κρατούν «δέσμιους». Για κάποιους το να μην εκφέρουν άποψη είναι πιο εύκολο και πιο ανώδυνο από το να το κάνουν.

Ακόμα και όταν η αφορμή είναι τόσο προφανής. Αλλά είναι όπως και να έχει, ελπιδοφόρο που άνθρωποι που έχουν χτίσει την καριέρα τους στην αγάπη και την στήριξη του κόσμου δεν φοβούνται να χρησιμοποιήσουν αυτή την αγάπη για να παρακινήσουν τον κόσμο να πάρει θέση απέναντι σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Χρησιμοποιούν τον δημόσιο λόγο που τους δόθηκε, ωφέλιμα.

Και εδώ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού plus μια Μεσόγειο θάλασσα, αυτό είναι κάτι που λείπει. Οι εγχώριοι αστέρες μας τηλεοπτικοί και μη δεν παίρνουν συχνά θέση απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα. Προτιμούν να μιλούν για τη δουλειά τους, να κρίνουν απλά και ευτελή καθημερινά πράγματα και να κάνουν πώς δεν είδαν και δεν άκουσαν για τα σημαντικά. Φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν (όπως υπάρχουν και άλλες σκοτεινές με απόψεις πιο κοντά στο Μπρουνέι) αλλά θα θέλαμε να υπήρχαν περισσότερες. Θα θέλαμε να υπήρχαν αυτά τα αντανακλαστικά απέναντι στην ομοφοβία, τον ρατσισμό, την ανισότητα, τον σεξισμό από ανθρώπους που έχουν δημόσιο βήμα. Όπως είχε πει μία εκ των φωτεινών εξαιρέσεων αυτών, ο Γιώργος Καπουτζίδης ο οποίος μετά την φετινή δημόσια τοποθέτησή του για το bullying, κατηγορήθηκε για bullying ο ίδιος από τον Δημήτρη Ουγγαρέζο και την Τίνα Μεσσαροπούλου: «Ούτε η εκπομπή του Ουγγαρέζου κόπηκε, ούτε η κυρία Μεσσαροπούλου έχασε τη δουλειά της. Γιατί το ζητούμενο ποτέ δεν ήταν αυτό. Το ζητούμενο ήταν να αντιδράσει κάποιος! Το ζητούμενο είναι να αντιδρούμε. Στο πρώτο ομοφοβικό ή ρατσιστικό σχόλιο που ακούμε, όποιο κι αν είναι το εργασιακό ή το κοινωνικό μας περιβάλλον». Το ζήτημα είναι να βοηθάμε τους καλούς ανθρώπους να μην γίνονται συνένοχοι. Κι αν το κάνουμε εμείς μία, οι λεγόμενοι διάσημοι, οι άνθρωποι που μπορούν να παρακινήσουν άλλους σε σκέψη και δράση θα έπρεπε να το κάνουν δέκα.

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η Ellen, ο George, ο Elton, η Jamie και τα άλλα παιδιά, λοιπόν.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Andrew Harnik, File