Και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς Λιάγκα;

Επίσης, σύμφωνα με (μια ακόμα πιο νέα αλλά διόλου έγκυρη) πληροφορία της τελευταίας στιγμής υπάρχει η πιθανότητα να κάνει πότε- πότε, guest εμφανίσεις – είτε μέσω Skype, είτε σε ολόγραμμα όπως βγήκε ο Τupac στην Coachella, είτε σε όραμα, σαν την Παναγιά την Νιαμονίτισσα, που ορθωνόταν μέσα από τα κύματα κι έσωζε τα χιώτικα μπάρκα από τη θαλασσοταραχή. ‘Οσοι πιστοί, προσέλθετε.

Πρόπερσι ήταν η εγκυμοσύνη της Μενεγάκη. Πέρυσι ο γάμος της Μενεγάκη. Φέτος, το τηλε-σίριαλ του καλοκαιριού είναι (να μην ξεχνιόμαστε) οι αλλαγές στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη και το αν θα είναι, από Σεπτέμβρη, ο Γιώργος Λιάγκας στο «Πρωινό». Τα πάντα γράφτηκαν, ξαναγράφτηκαν, ανακυκλώθηκαν και αναλύθηκαν.

Και όλα, στο τέλος, καταλήγουν σε τούτη την απλή ερώτηση: και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς τον Γιώργο;

Το 2010, όταν πρωτομπήκε – ή μάλλον «εισέβαλλε» – στο σαλονάκι μας, από το παράθυρο της πρωινής ζώνης του MEGA ο Γιώργος Λιάγκας, (μαζί, φυσικά, με τη Φαίη Σκορδά, με το αιφνιδιαστικό concept «ζευγάρι στην ζωή, ζευγάρι στην ΤV») το τηλεοπτικό σκηνικό ήταν διαφορετικό. Το πρωινό ήταν ακόμα μια –σχεδόν – αντρική υπόθεση, οι Σπύρος Χαριτάτος και Γιώργος Καραμέρος, σκούπιζαν τα απόνερα του infotainement, τα μεγάλα κανάλια, δεν είχαν (ακόμα) βουλιάξει στα βαθιά της κρίσης, παρότι, οι πιο διορατικοί, έβλεπαν το ναυάγιο να έρχεται.

Τις πρώτες δύο σεζόν, είναι αλήθεια, το ζευγάρι δούλεψε σκληρά να επιβάλλει το δικό του “tempo” στη ζώνη – τότε, το «Πρωινό μου» είχε αμέτρητα links, ζωντανά, ρεπορτάζ, αποκλειστικά, είχε, για να μην τα πολυλογούμε, όλα εκείνα που δίνουν σε μια εκπομπή δομή και «σώμα». Ελάχιστοι, φυσικά το θυμούνται , μιας και κατά κύριο λόγο, η ενότητα που «σφράγισε» την εκπομπή και παραμένει μέχρι σήμερα το βασικό, αν και ελαφρώς «ξεθυμασμένο» υλικό της συνταγής της – ήταν μία: το gossip αλά Λιάγκας. Δηλαδή, το σκληρό, ξεγυμνωμένο από προφάσεις, κουτσομπολιό, με take no prisoners σχόλιο από το πάνελ. Του είδους που όλοι, θεωρητικά, μισούν, αλλά, περιέργως, παρακολουθούν – είτε για να το απορρίψουν, εκ των υστέρων, με αποτροπιασμό, είτε για κείνη την έξαψη, για την σχεδόν ηδονική ανατριχίλα του που σε διατρέχει όταν διαπράττεις κάτι κακό για το οποίο ξέρεις πως δεν πρόκειται να τιμωρηθείς. Σαν αμαρτωλή απόλαυση.

Σ’ ένα show-biz τοπίο αποστειρωμένων «ισορροπιών του τρόμου», όπου όλοι είναι πληκτικά και θανάσιμα ευγενείς με όλους – και ιδίως με όσους σιχαίνονται – ο Γιώργος, έκανε κάτι απλό: αποφάσισε να «σπάσει αυγά».

Έτσι, λοιπόν, κάτω από το σημαιάκι – έμβλημα «παιδιά, να λέμε στον κόσμο την αλήθεια», ειπώθηκαν τόσο από τον ίδιο όσο και από τη Σάσα Σταμάτη (ιδίως, τα δύο πρώτα χρόνια) «αλήθειες» οριακές, πράγματα ακραία, ενίοτε προσβλητικά για τους αποδέκτες των σχολίων τους. Κι αυτό, δεν σταμάτησε ποτέ. Ούτε όταν το ζευγάρι Σκορδά- Λιάγκα «κατάπιε» περίπου αμάσητο το ντουέτο Φερεντίνου-Χρηστίδου, ούτε αργότερα, σε πιο δύσκολες εποχές, όταν οι δυο τους μετακόμισαν στον Αnt1 – αν και στην πορεία, το ύφος των λεχθέντων «στρογγύλεψε» ελαφρώς και η γλώσσα τους «μαλάκωσε». (Ως γνωστόν, το gossip πολλοί εμίσησαν, τα καλά νούμερα ουδείς…)

Η ενότητα που «σφράγισε» την εκπομπή και παραμένει μέχρι σήμερα το βασικό, αν και ελαφρώς «ξεθυμασμένο» υλικό της συνταγής της – ήταν μία: το gossip αλά Λιάγκας.

Το ήθελε; Το επεδίωξε; Του άρεσε; Είναι στ’ αλήθεια ο Γιώργος Λιάγκας ένας παρουσιαστής ρατσιστής, ομοφοβικός και χυδαίος, όπως ισχυρίζονται οι επικριτές του ή απλώς ένας ικανός host, που ενεργοποίησε την πιο παλιά και φτηνή συνταγή επιτυχίας – αυτή της «κλειδαρότρυπας» – από καταβολής τηλεόρασης; Και, τελικά, έχει καμία σημασία; Αφού κέρδισε αυτό που ήθελε, αφού εδραίωσε τη θέση του στην τηλεοπτική λίγκα της Α’ Εθνικής, ο Γιώργος, μπορεί πια να κάνει πραγματικότητα την πολυδιατυπωμένη απειλή του: να αποχωρήσει από την πρωινή ζώνη. Να σηκωθεί, σαν καλός παίκτης, από το τραπέζι όσο ακόμα κερδίζει, για να ασχοληθεί με ό,τι τον ενδιαφέρει πραγματικά – γνώμη μου, πως αυτό θα είναι, αργότερα, μια θέση επιτελική, στελέχους, πίσω από τις κάμερες.

Προφανώς, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο χωρίς αυτόν, στο «Πρωινό». Όχι γιατί όποιος επιχειρήσει να μπει στα «παπούτσια» του δεν θα είναι εξίσου καλός ή καλύτερος ή γιατί η Φαίη Σκορδά δεν είναι ικανή, να οδηγήσει το «καράβι» της σε σίγουρα νερά. Αλλά διότι, πολύ απλά, ο «λιαγκισμός» είναι ιδέα. Και σ’αυτό, τουλάχιστον, δύσκολα θα ξεπεράσει κανείς το πρωτότυπο.