«Καλύτερα ίσως νεκρός παρά σε καροτσάκι»: Βραβείο μισαναπηρισμού διεκδικεί ο Δημήτρης Οικονόμου
- 10 ΜΑΡ 2025
Ο Δημήτρης Οικονόμου αν ήταν παρουσιαστής πολιτικής εκπομπής στο BBC, θα είχε ήδη υποβάλει την παραίτηση του. Δεν έχω κάποια σφαίρα που βλέπει το μέλλον, αλλά πιθανότατα αύριο θα ζητήσει συγγνώμη για το απρεπές (βαθιά μισαναπηρικό) σχόλιο του και θα συνεχίσει σαν να μη συνέβη τίποτα προβληματικό και ετεροντροπιαστικό. Δεν μιλάμε για μια φυσιολογική χώρα όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα πλέον. Δεχόμαστε τον παραλογισμό ως κανονικότητα.
Τι είπε ο Δημήτρης Οικονόμου;
«Πέρα από τους νεκρούς, δεκάδες ή και εκατοντάδες ανάπηροι θα περάσουν τη ζωή τους σε καροτσάκι. Σκέψου τον εαυτό σου σε ένα καροτσάκι, ίσως είναι καλύτερη περίπτωση να είσαι νεκρός, από το να είσαι σε ένα καρότσι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όμηρος. Το λέω με μεγάλη αγάπη στους ανθρώπους αυτούς». Γιατί το είπε; Σχολιάζοντας ένα ακόμη τροχαίο δυστύχημα, με νεκρό έναν 22χρονο κι έναν σοβαρά τραυματία (γιατί η χώρα μας δεν έχει και οδηγική παιδεία).
Τι δείχνει αυτή η λεκτική χυδαιολογία του Δημήτρη Οικονόμου;
Έλλειψη ενσυναίσθησης. Στίγμα. Πνευματική ανικανότητα να δεχθεί τα ανάπηρα άτομα ως ισότιμα άτομα. Εμμονή με την τοξική πρωτόλεια και αφιλτράριστη στερεοτυπική αντίληψη για τα άτομα σε αμαξίδιο. Και ο Άκης Παυλόπουλος σιγοντάριζε με φουλ προκατάληψη. Δεν είναι φυσιολογικά άτομα για το ντουέτο του ΣΚΑΪ τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Είναι σε ομηρία. Κατώτερα από τα άτομα χωρίς αναπηρία.
Τι είναι μισαναπηρισμός; Η πεποίθηση ότι τα ανάπηρα άτομα αξίζουν λιγότερο ή δεν αξίζουν το ίδιο με τα μη ανάπηρα άτομα, κάτι που οδηγεί σε καταπίεση και περιθωριοποίηση. Η ελληνική κοινωνία επιτρέπει τον αποκλεισμό, το στίγμα και την αδιαφορία.
Ο μισαναπηρισμος του Δημήτρη Οικονόμου είναι η νόρμα
Ζούμε σε μια χώρα που δεν υπάρχει ράμπα για να βοηθήσει έναν χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου να ανέβει σε ΜΜΜ (κι αν υπάρχει, δεν λειτουργεί). Ζούμε επίσης στη χώρα που ο μέσος πολίτης της υποθέτει το τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει ένα άτομο με αναπηρία. Γιατί δεν βλέπεις συχνά συνάδελφο σε αμαξίδιο ή με αναπηρία. Υπάρχει ένα σύστημα εξουσίας και προνομίων που ιεραρχικά κατατάσσει όσους είναι μη ανάπηρα άτομα έναντι των ατόμων με αναπηρία. Στους ανάπηρους ανθρώπους δεν δίνεται η δυνατότητα να απολαύσουν του status του πλήρως ανθρώπινου. Η αναπηρία δεν είναι συνώνυμο της ανικανότητας. Ειδικά, οι γυναίκες με αναπηρία αντιμετωπίζουν όχι μόνο τη βία, αλλά και τη διαρκή απαξίωση από την κοινωνία, που τις βλέπει συχνά μέσα από το φίλτρο του οίκτου και της πατροναριστικής αντιμετώπισης.
Θέλω να πω κάτι στον κάθε Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο: εάν υποστηρίζετε την προσβασιμότητα και την ένταξη, ακούστε τις φωνές και τις βιωμένες εμπειρίες της κοινότητας των ανάπηρων ατόμων. Δεν είναι ελλειμματικά τα άτομα με αναπηρία.
Δημήτρη Οικονόμου, τα ανάπηρα άτομα δεν ζητάνε την αποδοχή μας. Τα ανάπηρα άτομα απαιτούν το αναφαίρετο δικαίωμα της ισότιμης αντιμετώπισης.
