Κάνε tumbao για να γίνεις tumba(ν)o

Είμαι η Δέσποινα και σιχαίνομαι το γυμναστήριο. Μία ιστορία βασανιστήριο με πρωταγωνιστές του καθρέφτες των δοκιμαστηρίων του Zara.

Είμαι εκείνη που πίστεψε πως πήραμε καινούργια καφετιέρα στο γραφείο όταν διάβασα τον τίτλο ”Φτιάξε σώμα δυνατό με TRX”.

Είμαι αυτή που ανεβαίνει το μαρτυρικό Γολγοθά της δίαιτας ενώ παράλληλα αρνείται πεισματικά να διαβεί το κατώφλι του γυμναστηρίου.

Με λίγα λόγια δεν είμαι για πολλά πολλά. Ο μόνος διάδρομος που μου έρχεται στο μυαλό είναι το πατάκι που συνδέει σαλόνι-κουζίνα.

Πάραυτα νομίζω πως το βρήκα. Το tumbao είναι για εμένα, είναι αυτό που θα με κάνει να φωνάξω ”απεταξάμην τη θερμίδα”. Βρέθηκα στο Planet Fitness και έκανα για να μη νομίζετε ότι απλά τα γράφω. Ίδρωσα αγαπητή μου.

Φόρεσα κολάν, έβαλα all star (αθλητικό ούτε για δείγμα, ο αθλητικός τύπος), έδεσα μαλλί, έκανα στο πλάι την αφέλεια και μπήκα στην αίθουσα. Κάποιο άγχος το είχα αλλά χάθηκε όταν ο Νίκος (χρυσό παιδί ο γυμναστής) ρύθμισε τη μουσική και τσέκαρε τα ηχεία. ”Κάτι καλό θα γινόταν, δεν μπορεί να έχω πέσει τόσο έξω” είπα μέσα μου για να με καθησυχάσω.

Και η μουσική ξεκινά να παίζει δυνατά και εγώ με κορμί στο Παγκράτι και πνεύμα σε RnB πάρτι αγαλλιάζω ενώ παράλληλα κουνώ με χάρη γοφό και ώμο εναλλάξ. Πρόκειται για ένα είδος γυμναστικής που συνδυάζει αερόβια κίνηση και χορό.

Θα σας πω αλήθεια. Για μία στιγμή νόμισα πως είμαι κάτι ανάμεσα σε Beyonce και Justin Timberlake. Μετά τα δέκα πρώτα λεπτά πίστεψα πως είμαι στο crew της Katy Perry και χορεύω ”Dark Horse” ξέφρενα σε κάποιο καλοκαιρινό club.

Τόσο καιρό πού ζούσα; Θα μου πεις για το aerobic δεν είχες ακούσει; Καμία σχέση. Το aerobic μπροστά στο tumbao ωχριά. Ετοίμαζα τη χορογραφία μου και σε 10 λεπτά θα έβγαινα στη σκηνή.

Είχα εξουθενωθεί αλλά συνέχιζα ακάθεκτη. Το διασκέδαζα σου λέω. Δεν ήθελα να σταματήσω παρόλο που τα πόδια μου, από τη χρόνια απραγία αυτοκίνητο-σπίτι και τούμπαλιν, κουράστηκαν και ένα τρέμουλο με επισκέφθηκε στην εναλλαγή των τραγουδιών που κάπως κοντοστάθηκα.

Δεν κοιτούσα το ρολόι μου. Αυτό κι αν ήταν επιτυχία και προσωπικό επίτευγμα. Τα 45 λεπτά πέρασαν τόσο ευχάριστα που δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπου νους. Μετά από αυτό το μάθημα το μόνο πράγμα που υπήρχε στο κεφάλι μου ήταν αυτό:

Δοκιμάστε και δε θα χάσετε. Αν βαριέστε που ζείτε το tumbao είναι μία ένεση αδρεναλίνης.