Καταργείται το δικαίωμα αποστολής γυμνών φωτογραφιών. Οι παραλήπτες δεν μπορούν να τις διαχειριστούν

Τη στιγμή που η προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής, αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και όσοι το καταπατούν (θα έπρεπε να) είναι εγκληματίες, καθόμαστε πάλι γύρω από το φαύλο, κυκλικό τραπέζι της ηθικής, τουιτεράδες, γραφιάδες, δημοσιογράφοι, ματάκηδες, άντρες, γυναίκες, να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά του “τα ‘θελες και τα ‘παθες” του κάθε κορμιού που πόζαρε σεξουαλικά με ή χωρίς εσώρουχα και πάτησε “αποστολή” χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα πού στέλνει το προσωπικό αυτό υλικό.

Στο δικαστήριο που ονομάζεται “twitter”, ο εθνικός διχασμός άπλωσε τα πλοκάμια του σχεδόν ισόποσα σε δύο μεριές: πόσο βαραίνει η ευθύνη και η κοινωνική κατακραυγή τον τύπο που διέρρευσε τις φωτογραφίες, αλλά και πόσο αθώος είναι ο ίδιος, εφόσον οι γυναίκες ήταν άξιες της μοίρας τους στέλνοντας σε αγνώστους, γυμνές τους εικόνες.

 

 

Την ίδια στιγμή που κάποιος κάνει sexting με έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει (hello 2017 – συμβαίνει) και δεν μπορεί να τον εμπιστεύεται, καλωσορίζουμε και τον όρο “revenge porn”, ο οποίος αποτελεί και ποινικά κολάσιμη πράξη (στις ΗΠΑ φυσικά, όχι εδώ) και αφαιρεί το όποιο ποσοστό εμπιστοσύνης είχες και στον σύντροφό σου, αφού αν τον χωρίσεις, μπορεί να τσαντιστεί αρκετά μαζί σου, ώστε να διαρρεύσει τις πιο ιδιαίτερες στιγμές σας στο διαδίκτυο, βορά στα θαρραλέα θηρία που επιτίθενται και αυνανίζονται πίσω από τις οθόνες τους.

Έχοντας αποκλείσει τις πιθανότητες να εμπιστευτείς τον οποιονδήποτε άνθρωπο συναντήσεις στο δρόμο σου, ερχόμαστε σε ένα πολύ φιλελεύθερο και ισότιμο αδιέξοδο, το οποίο φωνάζει απαγορευτικά στο δικαίωμα της γυναίκας να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της με ΌΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ θέλει. Παράλληλα, πίσω από τον τοίχο που συναντάμε εμείς, κάποιος παίζει με το γεννητικό του όργανο, το φωτογραφίζει και το στέλνει απροειδοποίητα και απρόσκλητα στο inbox μας.

Την εποχή που οι γυναίκες διεκδικούν τα δικαιώματά τους περισσότερο από ποτέ, ερχόμαστε να ξανασυζητήσουμε αν μπορούν τελικά να τα κουμαντάρουν, επειδή κάποιος αποφασίζει με το έτσι θέλω να τα καταπατήσει;

Γιατί ένας αντίστοιχος φάκελος με πέη σε στύση δε θα κυκλοφορούσε πιθανότατα ποτέ; Δε μπορούμε δυστυχώς να λειτουργούμε πάντα γνωρίζοντας την αντίδραση που θα προκαλέσει η δράση μας, αλλά σίγουρα η απειλή του δημόσιου αυνανισμού και της κοινωνικής κατακραυγής, θα είναι πάντα ισχυρότερη του “θέλω”, πιθανότατα και του “μπορώ”. Ας προσποιηθούμε, λοιπόν, πως έχουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κορμιού μας, ενώ την ίδια στιγμή φοβόμαστε να το αξιοποιήσουμε. Κάπως έτσι γίνεται πολυτέλεια, μόνο για τις πολύ “θαρραλέες” και τις ατρόμητες. Η μόνη ελπίδα, βρίσκεται στα πρόσωπα εκείνων που βλέποντας το link το προσπέρασαν, ή ακόμα καλύτερα “έδωσαν δημόσια” εκείνον που το κοινοποίησε.

Οι κατηγορίες των ανθρώπων που φανερώνονται κάθε φορά που ξεδιπλώνεται ένα νέο σκάνδαλο καταπάτησης της ιδιωτικότητάς μας, είναι μερικά ακόμα κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ όσων σε περιβάλλουν: εκείνοι που σε θεωρούν εξώλης γιατί “φτιάχτηκες” με κάποιον άντρα και θέλησες να του το δείξεις, οι άλλοι που αντιμετωπίζουν τις γυμνές φωτογραφίες των γυναικών σαν καλά κρυμμένο σεντούκι θησαυρού (ξύπνα, το γυμνό είναι παντού), και φυσικά οι τρίτοι και χειρότεροι που αντλούν ικανοποίηση με το να κοινοποιήσουν προσωπικά δεδομένα που δείχνουν – οποία έκπληξις – γυναίκες που δείχνουν έκδηλα, τη διάθεσή τους να κάνουν σεξ.

Ταυτόχρονα, σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου άνθρωποι αυτοκτονούν από ντροπή, όταν κοινοποιούνται οι ιδιωτικές τους στιγμές, κι εμείς ακόμα ψάχνουμε έξυπνα λογοπαίγνια για να το σχολιάσουμε στο twitter. Αν δεν είναι αυτός ένας αρκετά αφιλόξενος κόσμος για να ζει κανείς, τότε ποιος;