Κλείστα όλα και πήγαινε σε μια συναυλία. Πιάνει.

Το μενού εκείνης της μέρας είχε ντεπόν, καναπέ, κρεβάτι, με προέκταση του χεριού ένα λάπτοπ και ένα κινητό – εναλλάξ. Επίσης, τηλέφωνα με φίλες και φίλους εκ των οποίων κάποια αφορούσαν τη συναυλία που είχα κανονίσει καιρό τώρα να πάω το ίδιο βράδυ. Ποια εγώ, σε συναυλία. Κι όμως, Μαραβέγιας στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής.

“Δεν έχω όρεξη”, “έχει και αυτά τα σύννεφα” κι άλλα τέτοια ωραία έλεγα για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου τη μισή μέρα. Λίγο πριν τις 7, όμως, με ένα κεφάλι λιγότερο… καζάνι (δόξα και τιμή στην παρακεταμόλη) βγήκα στο μπαλκόνι, είδα τον ήλιο, έκλεισα τα πάντα και ξεκίνησα. Πήγα και για δύο ώρες, άφησα το κινητό στην άκρη, πήρα μια ανάσα, χάρηκα, συγκινήθηκα και συμπέρανα για ακόμα μια φορά κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σου.

Η μουσική κάνει θαύματα.

Δεν είναι εύκολες μέρες και δε χρειάζεσαι εμένα να στο πω. Αλλά αν κάτι έχω στο μυαλό μου, κάθε στιγμή που κατσουφιάζω, είναι ότι η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Ακόμα κι αν νιώθω ότι δε γίνεται να σηκωθώ από το κρεβάτι, ακόμα και αν τρέμω πως αύριο δε θα έχω λεφτά για τα πολύ βασικά.

Η μουσική του Σαββάτου, με βοήθησε να πατήσω το play και να αφήσω το pause. Για μερικές ώρες είχα παγώσει αλλά γυρνώντας σπίτι από τον κήπο του Μεγάρου, ένιωθα ξανά ζωντανή και σίγουρα καλύτερα.

Αρχικά, γιατί κατάλαβα ότι σε όλο αυτό δεν είμαι μόνη μου. Φυσικά και βλέπω εκατοντάδες κόσμου σε twitter και facebook να εκφράζεται για την κατάσταση αλλά είναι αλλιώς να κάθεσαι δίπλα δίπλα με κυρίως συνομήλικους που ζουν τα ίδια με σένα.  Είδα οικογένειες, ζευγάρια, παρέες. Χέρια να κουνιούνται στον ίδιο ρυθμό, μπύρες στο γκαζόν και χαμόγελα. Άκουσα τραγούδια που μου αρέσουν, έκανα και μια πλάκα για την κατάσταση.

Γυρνώντας σπίτι και σκεπτόμενη όλα αυτά, αναρωτήθηκα αν εκτός από αυτό το “μαζί” όντως η μουσική επηρέασε τον εγκέφαλο μου. Τόσα λέγονται, ας το ψάξω να ξεχαστώ κιόλας, σκέφτηκα.

Έρευνες παντού. Η μουσική είναι το φάρμακο που ψάχνουμε στα δύσκολα αλλά πολλές φορές ξεχνάμε να το πάρουμε. Βελτιώνει τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων, κάτι που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.

Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι μειώνει το άγχος, με μηχανισμό αντίστοιχο του μασάζ. Ειδικά οι αργοί ρυθμοί, δημιουργούν ένα κύμα στον εγκέφαλο παρόμοιο με εκείνο που υπάρχει σε κατάσταση διαλογισμού. Επιστήμονες πιστεύουν ότι συγκεκριμένες μουσικές, μπορούν να κάνουν καλό στην γενικά στην υγεία, πχ να θεραπεύσουν τις ημικρανίες.

Εκτός από αυτά, μας βοηθάει να λειτουργήσουμε καλύτερα σε καταστάσεις υψηλής πίεσης. Αν πχ ένας μπασκετμπολίστας ακούσει το αγαπημένο του κομμάτι πριν τον αγώνα, είναι πιθανότερο να αποδώσει τα μέγιστα. Αν βάλουμε στο “καταστάσεις υψηλής πίεσης” το δημοψήφισμα, μπορεί κάπου κάπως να μας βοηθήσει.

Σε όποια πλευρά και αν είμαστε, ας μη ξεχνάμε τη μουσική. Μουσική στο σπίτι, μουσική στο δρόμο, μουσική παντού. Κι αν έχει συναυλία ακόμα καλύτερα. Υπάρχουν και αυτές που έχουν ελεύθερη είσοδο (σε προλαβαίνω, μη μου πεις ότι δεν έχεις λεφτά).

Συναυλία χωρίς ενοχές. Όσο και αν δαιμονοποιείται το χαμόγελο τέτοιες μέρες, είναι απαραίτητο. Ενοχές να νιώθεις αν δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να ελπίζει.