Κορίτσια «παπαδάκια»: Απόλυτη ασέβεια ή κάτι από Μεσαίωνα;
- 8 ΙΟΥΝ 2023
Διαβάζω δύο τίτλους με χρονική απόκλιση 15 μηνών. Τοποθεσία Ελλάδα. Για τη χρονολογία, το συζητάμε αργότερα. Πάμε στους τίτλους. Ο πρώτος είναι ο εξής: «Σε αργία ιερέας που έκανε ‘’παπαδάκια’’ δύο κορίτσια στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά Πλάκας». Ο δεύτερος είναι ο εξής: «Ακόμα και μέσα στην εκκλησία στα Πατήσια βίαζε την ανήλικη ο παιδόφιλος παπάς».
Θέλει κάποιος να μιλήσουμε για ασέβεια; Έρχεται με τη διάθεση να διορθώσουμε τα πολύ κακώς κείμενα; Οι γευστικοί κάλυκες της ηθικής πώς άραγε να λειτουργούν; Κορίτσια. Αυτό είναι που βασανίζει. Αυτό είναι που πονά. Τα κορίτσια.
Οι γυναίκες. Αυτά τα πλάσματα τα κατώτερα που γίνονται είδηση για παράδειγμα στο Ιράν και λέμε όλοι «μακριά μας γίνονται όλα τούτα». Και ξαφνικά το μακριά ζυγώνει αντί να ξεμακραίνει και να εξατμίζεται. Γίνεται παρουσία ισχυρή και το μακριά έρχεται και προσπαθεί να καπελώσει τις ζωές μας. Όχι, όλες τις ζωές. Αλίμονο. Τις ζωές των γυναικών. Αυτές οι ζωές είναι το πρόβλημα. Αυτά τα μισητά σύμβολα.
Σε αργία για τα κορίτσια «παπαδάκια»
Ο πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου τέθηκε σε αργία από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, γιατί αποφάσισε να κάνει «παπαδάκια» δύο κορίτσια για τη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά Πλάκας.
Οργή υπερσυντηρητικών κύκλων. Οργή, ρε παιδιά. Για τα παιδιά. Για τα δύο κορίτσια που κράτησαν τις λαμπάδες κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Μιάσματα δύο κορίτσια με ενεργό ρόλο στη λειτουργία. Και ο πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου δακτυλοδεικτούμενος και ρυπαρός.
ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΡΑΓΚΑΒΑ
Σκοταδιστικές αντιλήψεις που δεν θέλουν τις γυναίκες κομμάτι της κοινωνίας. Απλά τα πράγματα. Ιράν-Ελλάδα απευθείας πτήση και με στάση στα duty free για άρωμα ξυλώδες σε τιμή ευκαιρίας.
Η Ιερά Σύνοδος αναμένεται να συνεδριάσει την επόμενη εβδομάδα και κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει εάν ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος θέσει το θέμα προς συζήτηση και ποια θα είναι η εισήγησή του, όμως, όπως επισημαίνουν συνεργάτες του: «στόχος της απόφασης είναι να νουθετήσει τον κληρικό, καθώς δεν υπήρχε καμία συνεννόηση με τα στελέχη της Αρχιεπισκοπής» και όπως προσθέτουν «ο ιερέας δεν έλαβε κάποια επιστολή, αλλά είχε μία συνομιλία με τον Αρχιεπίσκοπο και τον πρωτοσύγκελο. Κανένας μας δεν αποφασίζει μόνος του».
Η συμπερίληψη και η αγάπη είναι φάροι και οδηγοί. Ή θα έπρεπε. «Αγαπητά μου παιδιά και γονείς, θα ήθελα να σας πω ότι τώρα θα κάνουμε τον αγιασμό. Όσοι από εσάς νιώθετε ότι δεν σας αφορά, έχετε αμφιβολίες ή ακόμα και άρνηση είναι δεκτόν, καλά κάνετε, είναι δικαίωμα. Απλώς παραμείνετε σιωπηλοί. Σας ευχαριστώ», θα πει ο πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου το 2017 κατά τον αγιασμό στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο στην Πλάκα».
«Το πρόβλημά τους είναι η γυναίκα, διότι τη θεωρούν μιαρή, βρώμικη και κατώτερη του άνδρα»
Στην οργή απαντάμε με επιχειρήματα. Στις σκοταδιστικές αντιλήψεις απαντάμε με λογική κι αγάπη. Στους αστοιχείωτους απαντάμε με στοιχεία και ψυχραιμία.
Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος ή αλλιώς πατήρ Λίβυος έγραψε: «Κανένας κανόνας δεν απαγορεύει από τη γυναίκα να κρατάει τη λαμπάδα στον ιερέα όταν λέει το Ευαγγέλιο, στην μικρή ή μεγάλη είσοδο, να ψαλεί στο ψαλτήρι και να βοηθάει γενικότερα το έργο της ενοριακής ζωής. Άλλωστε ο θεσμός των Διακονισσών δεν καταργήθηκε ποτέ, μπορεί να ατόνησε για λόγους κοινωνικούς και πολιτισμικούς αλλά δεν καταργήθηκε. Και δεν ήταν χειροθεσία αλλά χειροτονία.
Άλλωστε σε μοναστήρια και σε ναούς της υπαίθρου, στα χωριά δηλαδή που εμείς διακονούμε και πλέον το ποίμνιο είναι ελάχιστο, οι γυναίκες και τα μικρά κορίτσια διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο και έργο στην ζωή της ενορία μας. Το πρόβλημά τους είναι η γυναίκα, διότι τη θεωρούν μιαρή, βρώμικη και κατώτερη του άνδρα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όλα τα αλλά περί κανόνων είναι ένα ωραίο άλλοθι του μισογυνισμού και της ψυχοπαθολογίας τους. Πώς είναι δυνατόν να διαιρείτε τους ανθρώπους εντός της Θείας Λειτουργίας; Κάθε διαχωρισμός εντός της Θεία Ευχαριστίας είναι τεράστιο αμάρτημα που μεταβάλει τον εικονισμό της Βασιλείας σε κόλαση της ιστορίας».
Ποιος είναι ο πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου
Ο πατήρ Αλέξανδρος Καριώτογλου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος πριν από μερικά χρόνια. Νωρίτερα είχε διδάξει στη μέση εκπαίδευση ως θεολόγος, αλλά και ως διδάκτωρ θεολογίας και θρησκειολογίας, δίδαξε στη Θεολογική Σχολή Αγίου Ανδρέα στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας και στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Έχει συγγράψει 10 βιβλία επιστημονικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου, μέρος του συλλογικού συγγράμματος του Θεολογικού Τμήματος για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ένα σημαντικό αριθμό άρθρων.
Για το βιβλίο του «Ορθοδοξία και Ισλάμ» έχει τιμηθεί με το Α΄ βραβείο «Αμπντί Ιπεκτσί». Στα 66 του χρόνια αποφάσισε να χειροτονηθεί, κάτι που δεν έγινε νωρίτερα, καθώς όπως έχει δηλώσει δεν ήθελε να «δεσμευθεί» μέσα στην Εκκλησία, όντας ταυτόχρονα και καθηγητής. Μετά τη συνταξιοδότησή του χειροτονήθηκε στον ιστορικό ιερό ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα ως άμισθος κληρικός, παρουσία του Αρχιεπισκόπου.
Ο ίδιος μιλώντας στα Νέα είχε πει: «Όταν επέστρεψα από την Αυστραλία το 2005, στις συζητήσεις που είχα για το πού θα πρέπει να τοποθετηθώ, ζήτησα να με στείλουν στο χειρότερο σχολείο που υπήρχε στην Αθήνα. Με έστειλαν στο Νυχτερινό των Εξαρχείων, όπου το 95% των μαθητών ήταν ξένοι. Ήταν μεγάλη η χαρά μου να είμαι ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, οι περισσότεροι ήταν Αλβανοί. Η Αυστραλία είναι μια πολυπολιτισμική κοινωνία και είχα διδαχθεί πολλά για αυτές τις περιπτώσεις.
Και στο 52ο σχολείο του Κολωνού, όπου υπηρέτησα, υπήρχαν πολλοί ξένοι μαθητές και είχα μάθει το καλημέρα σε όλες τις γλώσσες. Μετά την προσευχή το έλεγα στα αγγλικά, στα ρουμάνικα, στα αραβικά και χαίρονταν τα παιδιά. Εγώ τους έλεγα ότι σέβομαι απόλυτα την πίστη του καθενός. Είχα δυο μαθήτριες από τη Συρία που φορούσαν μαντίλα. Στην Α’ λυκείου έκανα πάντοτε ένα μάθημα στο οποίο έφερναν τα παιδιά προζύμι, αλάτι, νερό και ζυμώναμε πρόσφορο.
Το έπαιρναν στα σπίτια τους, το έψηναν και το πηγαίναμε στην εκκλησία να το λειτουργήσουμε. Τότε ρώτησα τα δυο κορίτσια: ‘’Θα θέλατε να συμμετάσχετε; Θα φτιάξουμε το Σώμα του Χριστού’’. ‘’Ναι κύριε’’, μου απάντησαν. Και ήρθαν και στην εκκλησία. Από τη στιγμή που σέβεσαι τον άλλο, θα σε σέβεται κι εκείνος. Έτσι πέρασα όλα τα χρόνια στα σχολεία».
Κορίτσια «παπαδάκια»: Απόλυτη ασέβεια ή κάτι από Μεσαίωνα; Μετά από τόση «χριστιανική επίθεση αγάπης», ώρα για απαντήσεις.
