Κορονοϊός: Οι 5 πραγματικές αλλαγές που φέρνει στη ζωή μας

Σε καλούν να επιλέξεις. Θα ενσυναισθανθείς την κοινωνική σου ευθύνη ή πεισματικά θα στυλώσεις τα πόδια σου αρνούμενος να αποδεχθείς πως οφείλεις να είσαι κρίκος μίας αλυσίδας που έχει ανάγκη κάθε δυνατό κράτημα;

Κορονοϊός. Οι στιγμές που ζούμε είναι πρωτόγνωρες. Η εφιαλτική πραγματικότητα της γείτονος Ιταλίας ήταν το χαστούκι που μάς ξύπνησε. Με συνεχή διαγγέλματα ο πρωθυπουργός της χώρας μας ανακοινώνει μέτρα. Καθισμένη στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση, με τους αγκώνες ακουμπισμένους στα γόνατα -σαν έτοιμη να πεταχτώ- δυναμώνω τον ήχο.

Βρισκόμαστε σε πόλεμο εν καιρώ ειρήνης. Αόρατος ο εχθρός και πώς να τον πολεμήσεις; Μείνετε σπίτι σας. Κρατάτε αποστάσεις ασφαλείας. Δρακόντεια μέτρα ασφαλείας επιβάλλει ο κορονοϊός. Απαγόρευση κυκλοφορίας. Εν καιρώ ειρήνης. Συνδέσεις με γιατρούς στην Ιταλία και ο ίσκιος της Ιταλίας βαραίνει ακόμα περισσότερα τις πλάτες μας.

Ο χειρουργός ΩΡΛ από το νοσοκομείο του Μπέργκαμο, Γιώργος Γιούργος μιλάει σε ζωντανή σύνδεση στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ.

«Είναι πόλεμος. Βρισκόμαστε σε πόλεμο και εμείς. Εδώ και εβδομάδες και η κατάσταση δυστυχώς δεν καλυτερεύει καθόλου αν και έχουμε οργανωθεί κάπως. Ο πόλεμος μαίνεται 24 ώρες το 24ωρο. Προσπαθούμε να σώσουμε όσους πιο πολλούς μπορούμε.

Εμείς εφαρμόζουμε πολεμική ιατρική, ιατρική μάχης, όπως γίνεται στη μάχη. Έρχονται οι αναισθησιολόγοι και αποφασίσουν αυτός μπορεί κι αυτός δεν μπορεί. Είναι κατά κάποιο τρόπο ο επί γης θεός ο γιατρός».

Ακόμα και η ανεπίδεκτη μειοψηφία οφείλει να συμμορφωθεί με τους κανόνες. Η έκβαση θα εξαρτηθεί από την προσήλωση της κοινωνίας στον κοινό στόχο. Επιτυχής ή ανεπιτυχής; Οι αυστηρά περιοριστικά όροι δοκιμάζουν ψυχικές αντοχές και κάνουν ξεκάθαρο πως τα πράγματα είναι σοβαρά.

Η πανδημία του κορονοϊού είναι μία συνθήκη επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Είναι και ευκαιρία. Αλλάζουμε τις ζωές μας χωρίς αυτό να έχει απαραίτητα πρόσημο αρνητικό. Προς το αντίθετο κλίνω όσο οι μέρες της καραντίνας περνούν αργά, μα όχι βασανιστικά. Θα ήταν αχαριστία να μιλήσω για βάσανο.

Το παλεύουμε όλοι μαζί. Κι αλλάζουμε όλοι μαζί. Χρειάζεται χρόνος για να αποτελεί πια η νέα κατάσταση γνώρισμα επίκτητο. Σε fast forward οι ζωές μας τρέχουν την ίδια στιγμή που το pause είναι πατημένο.

Η πανδημία θα μάς αλλάξει. Και δεν εννοώ το μήνυμα που πρέπει να στείλεις για να πας στο φαρμακείο ή τη βεβαίωση που απαιτείται να έχεις μαζί σου για να πας στη δουλειά. Η αλλαγή θα είναι βαθιά δομική. Οι άνθρωποι δεν θα είναι πια ίδιοι όταν η καθημερινότητα επανέλθει σε ρυθμούς κανονικότητας (;).

Ο κορονοϊός θα μάς αλλάξει. Μας αλλάζει μέρα με τη μέρα. Αν σταθείς μακριά και δεις τη μεγάλη εικόνα θα μπορέσεις να αποκωδικοποιήσεις τις πολλές μικρές που τη συνθέτουν και τότε η αλήθεια θα βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου.

Μαθαίνουμε να συζητάμε με τον εαυτό μας

Χρόνος. Πολύς χρόνος. Πόσο μπορεί να διαρκούν οι 24 ώρες της ημέρας; Γεμάτες ώρες. Και πρέπει να γεμίσεις κάθε δευτερόλεπτο. Μένουμε Σπίτι. Συνειδητή επιλογή που δεν καταστρατηγεί την ελευθερία αλλά υπογραμμίζει την ατομική ευθύνη απέναντι στο σύνολο.

Άπλετος χρόνος. Το «δεν προλαβαίνω να ανασάνω» μετατράπηκε σε «βαθιές ανάσες ηρεμίας και αυτοσυγκράτησης». Εκμεταλλεύσου τον χρόνο που έχεις στη διάθεσή σου. Κοιτώντας το ταβάνι συνομιλείς επιτέλους με το μέσα σου. Η μοναξιά των στιγμών είναι έδαφος εύφορο για εσωτερική αναμόχλευση. Φέρνεις στην επιφάνεια όσο σε τρόμαζαν.

Χρόνος υπάρχει για να μοιράσεις την τράπουλα του ασυνείδητου και να τα βρεις με τον εαυτό σου. Το δικό σου αναγκαστικό «μην ενοχλείτε» γίνεται η ουσία της ύπαρξής σου. Γιατί όταν τα βρείτε ο εαυτός σου κι εσύ θα είσαι ένας καλύτερος άνθρωπος. Οι λυμένες προσωπικές υποθέσεις είναι το σκαλοπάτι σου για το ανέβασμα. Μαθαίνουμε να διεκδικούμε χρόνο για τον εαυτό μας.

Όλοι στην ίδια πλευρά. Κι όμως γίνεται

Ο ιστορικός του μέλλοντος όταν καταγράψει όσα συνέβησαν στην Ελλάδα το 2020 θα κάνει ιδιαίτερη μνεία στην εθνική ομοψυχία. Τα δύσκολα ενώνουν και διαιρούν με την ίδια ευκολία.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι φορές που τα κόμματα του κοινοβουλίου συμφωνούν προς μία κοινή κατεύθυνση και που οι πολίτες δεν είναι χωρισμένοι σε πλευρές. Όλοι στην ίδια πλευρά. Είναι κι αυτές οι στιγμές που για να ξεχωρίσεις με τη στάση σου πρέπει να συμφωνήσεις με το όλο.

Όχι, δεν ακολουθείς την αγέλη και τη γνώμη των πολλών αλλά αφουγκράζεσαι την ανάγκη. «Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος. Ας γίνει ο αγώνας αυτός, ο αγώνας όλων μας». Τα λόγια του Σωτήρη Τσιόδρα σηματοδοτούν τη νέα εποχή που ξημερώνει. Αργά, μα ξημερώνει.

Η αξία του έξω

Ο περιορισμός των μετακινήσεων αποτελεί ύστατο προληπτικό μέτρο ενάντια στην εξάπλωση του κορονοϊού. Ημέρα πρώτη. Ημέρα δεύτερη. Ημέρα δωδέκατη. Ημέρα τριακοστή. Κανένας δεν ξέρει πόσες ημέρες ακόμα θα χρειαστεί να απαριθμήσουμε. Και κοίτα πώς αντιστρέφονται οι ρόλοι.

Πριν το έξω ήταν το «αναγκαίο» και το μέσα ήταν το «απαγορευμένο». Σάββατο βράδυ και θα κάτσεις μέσα; Τώρα, το έξω είναι το «απαγορευμένο» και το μέσα το «αναγκαίο». Μαθαίνουμε τις αξίες και δεν αντιμετωπίζουμε όσα ζούμε ως δεδομένα.

Ο κορονοϊός μας μαθαίνει να ζούμε το κάθε λεπτό. Έστω, προσπαθούμε. Ο «πάμε να τελειώνουμε» καφές στην πλατεία θα είναι η ουσιαστική έξοδος. Καλλιεργείται η ενσυνείδηση, ο τρόπος να συνδέεσαι με τη ζωή σου στο «εδώ και τώρα», χωρίς να αφήνεις το παρελθόν και το μέλλον να σου κλέβουν στιγμές.

Μου λείπεις

Ο αυτοπεριορισμός μάς λύνει τη γλώσσα. Θέτει σε λειτουργία το θυμικό μας. Η λογική παραχωρεί τη θέση της στο συναίσθημα. Μου λείπεις. Σε αγαπώ. Σε πεθύμησα. Λιγότερες ντροπές.

Μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης. Δεν είναι πια μία καληνύχτα. Είναι μία καληνύχτα, σε αγαπώ. Οικογένεια, φίλοι και σύντροφοι. Κρατάμε τις αποστάσεις, ως οφείλουμε, και τις εκμηδενίζουμε με λίγες λέξεις από καρδιάς.

Από την Kardashian στον Τσιόδρα

Η γαλλική Le Figaro αποθεώνει δικαίως τον λοιμωξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα. «Ο Σωτήρης Τσιόδρας, λαμπρός ειδικός στον τομέα των λοιμώξεων και αναγνωρισμένος σε όλο τον κόσμο, ανακαλύφθηκε από τους Έλληνες κατά τη διάρκεια αυτής της υγειονομικής κρίσης.

Σήμερα είναι η καθημερινή φωνή ενημέρωσης σχετικά με τον ιό.Είναι 6 μ.μ., χτυπά το κουδούνι για όλες τις εκπομπές της δημόσιας και ιδιωτικής τηλεόρασης. Είναι η ώρα για την ενημέρωση από το Υπουργείο Υγείας σχετικά με την εξέλιξη του COVID-19, που πλήττει τη χώρα. Αυτή είναι η στιγμή, κατά την οποία οι Έλληνες σταματούν όλες τις δραστηριότητες ή τις τηλεφωνικές συνομιλίες, για να παρακολουθήσουν ευλαβικά τα λίγα λεπτά της ενημέρωσης.

Ένα σπάνιο φαινόμενο σε μια χώρα όπου ο δημόσιος λόγος μετά βίας προσελκύει την προσοχή και είναι αξιόπιστος» επισημαίνεται στο δημοσίευμα. Στην οθόνη βρίσκεται ένας άνθρωπος, με διακριτική εμφάνιση, σχεδόν εξαντλημένος, αθλητικός, με ένα σήμα στο κομψό γκρι κοστούμι του, με την επιγραφή “Μείνετε σπίτι”. Γκρίζα μαλλιά, στρογγυλά γυαλιά και απαλή φωνή.

Είναι ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, διευθυντής της Επιτροπής Λοιμωδών Νοσημάτων. Μέχρι τώρα άγνωστος στο ευρύ κοινό, έχει γίνει από την αρχή αυτής της πανδημίας, το πρόσωπο αναφοράς στη χώρα. (…) Σήμερα, οι Έλληνες γνωρίζουν ότι χάρη σε αυτόν τον καθηγητή, έχουν αποφύγει να συνομιλήσουν με τον θάνατο. Η επιστημονική κοινότητα, καθώς και η κοινή γνώμη, επιβεβαιώνουν ότι θα σημαδέψει ανεξίτηλα την ιστορία της χώρας».

Ένας επιστήμονας γίνεται το είδωλο μιας κοινωνίας. Μαθαίνουμε να επιλέγουμε τους ανθρώπους που αξίζουν τον θαυμασμό μας. Ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι ένας από αυτούς. Επιδοκιμάζεται η ουσία ενώ τα «τίποτα» μένουν στην άκρη. Πες μου ποιον θαυμάζεις να σου πω ποιος είσαι. Αυτή κι αν είναι αλλαγή.