Λόγω Τιμής πρεμιέρα: Η σειρά που παραμένει ένας ύμνος στη φιλία, με τα κλισέ της αλλά και τις αλήθειες της

Διάβασε επίσης: “Λόγω Τιμής- 20 χρόνια μετά”: Οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών λίγο πριν την πρεμιέρα

Τελικά, πέρασα στην Αθήνα, συγκατοίκησα με την αδερφή μου, έβαλα αφίσα από την Οδύσσεια του Διαστήματος στο σαλόνι μου, είχα κοντά μου όλη την παρέα με την οποία μεγάλωσα από την επαρχία και 23 χρόνια μετά παραμένουμε φίλοι. Κι αυτή η σχέση μου μαζί τους δεν μπορεί να υποκατασταθεί ποτέ γιατί είναι πολλά τα χρόνια ρε παιδιά. Φιλίες που βασίστηκαν σε κάτι από παιδική ηλικία, κάτι ακόμα από εφηβεία και πολύ από την πρώτη νιότη, επιβιώνουν στην ενήλικη ζωή, δοκιμάζονται ξανά και ξανά και υπάρχουν μέσα σου ως βεβαιότητες. Κι αυτό ήταν που μου έδειξε το πρώτο επεισόδιο του «Λόγω Τιμής – 20 χρόνια μετά», αυτή τη βεβαιότητα της επένδυσης στους φίλους που αποδίδει καρπούς σε κάθε σημαντική σου στιγμή.

Ένα μικρό recap (με ολίγα spoilers)

Στο πρώτο επεισόδιο η παρέα, που μπορεί πια να μη βρίσκεται καθημερινά για να πίνει καφέδες στο σαλόνι κάποιου φοιτητικού σπιτιού ή σε μία από τις τόσες ταβέρνες που μαζί εξερεύνησαν στον πρώτο κύκλο, αλλά είναι εκεί στα σημαντικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το σημαντικό είναι η αποφυλάκιση του Μάνου (Άλκη Κούρκουλου) ο οποίος είχε πρόβλημα με τον τζόγο και υποπτευόμαστε σίγουρα πολλά χρέη για να έχει αυτή την κατάληξη. Άνθρωποι φτάνουν ένας ένας στο προκαθορισμένο ραντεβού για να του δείξουν ότι, αν μη τι άλλο, δεν είναι μόνος του, ποτέ δεν ήταν. Η Μάνια (Χριστίνα Αλεξανιάν) έρχεται από το σπίτι όπου ζει με τον σύζυγό της Παύλο, έγκυος στο δεύτερο παιδί της μετά από πολλή προσπάθεια. Η Ηρώ (Βίκυ Βολιώτη) από τα Κύθηρα όπου ζει με τον δικό της σύζυγο και τα δύο της παιδιά, φέρνοντας μαζί της λαδοπαξίμαδα και μέλι. Η Αθηνά (Αγγελική Δημητρακοπούλου) από το μαγαζί με ρούχα που διατηρεί, χωρίς τη Μαρίνα τη γυναίκα με την οποία υπονοείται πως έχει σχέση. ο Άρης (Γιώργος Πυρπασόπουλος) από τα συσσίτια στα οποία πηγαίνει εθελοντικά με τη σύντροφό του και το site όπου αρθρογραφεί για κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα με μένος κατά των πολιτικών του κράτους και της Ευρώπης. Ο Μιχάλης (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) από την έπαυλη και το γραφείο όπου εργάζεται ως μεγαλοδικηγόρος. Ο Βασίλης (Δημήτρης Αλεξανδρής), ίσως ο πιο καρδιακός φίλος του Μάνου, από το σπίτι που μοιράζεται με τη Δέσποινα και το μπαρ του στο κέντρο της Αθήνας. Όλοι μαζί, για έναν φίλο που πέρασε δύσκολα. Όλοι τόσο διαφορετικοί, με κοινό την αφετηρία. Και αυτή η δύναμη της αφετηρίας είναι και στην πραγματική ζωή τόσο μεγάλη που μπορεί να δένει χρόνια μετά ανθρώπους που ασχολούνται με εντελώς διαφορετικά πράγματα, που κάνουν μια άλλη ζωή με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, ασχολίες και ρυθμούς πια.

Διάβασε κι αυτό: Λόγω Τιμής: Θυμόμαστε τις 10 καλύτερες στιγμές της αγαπημένης σειράς

Βέβαια, μπορεί να σταθεί και αδύναμη μπροστά σε αυτή τη διαφορετικότητα, όπως μαθαίνουμε ήδη από το πρώτο επεισόδιο ότι έχει συμβεί ανάμεσα στους πρώην κολλητούς Άρη και Μιχάλη. Ο ένας πλέον απέναντι στην εξουσία και ο άλλος μάλλον φίλος της. Η συγκέντρωση φέρνει μια μικρή ανακωχή που στο τέλος του επεισοδίου, όταν όλοι ενώνονται και πάλι μπροστά σε μια νέα περιπέτεια ενός από τα μέλη τους (η Μάνια βρίσκεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο με φριχτούς πόνους), είναι σίγουρο ακόμα κι αν δεν ειπώνεται ότι θα χαλάσει και μάλιστα με πάταγο. Μέχρι αυτό το σημείο, ωστόσο, έχει προηγηθεί μια τεράστια, νοσταλγική αναδρομή στα πρώτα επεισόδια της σειράς του 1996, στη φωτογραφία των τίτλων αρχής, στο πρώτο Λόγω Τιμής που ειπώθηκε ποτέ σε αυτή. Κι όλο αυτό έχει βάλει ήδη τον θεατή σε ένα δυνατό συγκινησιακό κλίμα που σχεδόν δεν προσέχει πια την εξέλιξη.

Δειλά δειλά σε αυτό το επεισόδιο που κυρίως αφορά τα παλιά και τη σύνδεση με το τώρα, εμφανίζονται και κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της νέας γενιάς. Πιο μεγάλη παρουσία έχει η Νίκη Βακάλη στο ρόλο της κόρης της Μάνιας, Άννα, ενώ παρουσιάζονται ακόμα έστω για λίγο ο Μιχάλης Πανάδης (Φοίβος, ο γιος του Μιχάλη), η Σίσσυ Τουμάση (Άσπα, η κολλητή της Άννας), ο Μιχάλης Σαράντης (Αντρέας, το αγόρι της Άννας), ο Γιώργος Μπένος (Λευτέρης, το αγόρι της Άσπας) και ο Τεό Δογορίτης (Γιώργος, ο γιος της Ηρούς).

Τα παιδιά εκπροσωπούν αυτό που κάποτε υπήρξαν οι γονείς τους, μια γενιά έτοιμη να ανοίξει τα δικά της φτερά και εκεί μένει να δούμε πόση επαφή με τη σύγχρονη νέα γενιά θα έχει το σενάριο της άλλοτε πρώτης νεανικής σειράς στην ελληνική τηλεόραση.

Τα κλισέ

Φυσικά δε θα μπορούσαμε να αποφύγουμε μερικά κλισέ που έχουμε συνηθίσει στις σειρές από τα χρόνια του Mega μέχρι σήμερα. Το πρώτο και κύριο είναι τα σπίτια. Υπερπολυτελή, μεγάλα, νεόδμητα και υπέροχα όλα εκτός από το μικρό δώμα όπου θα μείνει ο Μάνος μετά την αποφυλάκισή του, τα σπίτια των πρωταγωνιστών της σειράς από το πρώτο Λόγω Τιμής μέχρι σήμερα μας πείθουν πως α) έχουν κάνει σεμινάρια interior design όλοι τους και β) οι δουλειές όλων ανεξαιρέτως είναι πολύ αποδοτικές. Δεν ξέρω πώς θα είμαι εγώ με την παρέα μου σε μια δεκαετία από τώρα που θα φτάσουμε τις ηλικίες των πρωταγωνιστών, αλλά κρίνοντας από τα διάρια – βία τριάρια- ισόγεια ή πατρικά της δεκαετίας του 80 στα οποία ζούμε τώρα, δεν προβλέπω κάποια μεγάλη αναβάθμιση μέσω του απλού, λιτού μας βιοπορισμού.

Κλισέ εξίσου σημαντικό, η μία κόντρα που προκαλεί προβλήματα. Αν στον πρώτο κύκλο της σειράς ο έρωτας για την Ηρώ ήταν που χώριζε τον Μάνο από τον Μιχάλη, τώρα στον νέο κύκλο η  ιδεολογία και η εξουσία μπαίνουν ανάμεσα στο Μιχάλη και τον Άρη. Συμπερασματικά μπορείς να πεις απλά πως ο Μιχάλης είναι άνθρωπος που με κάποιον, κάπου θα έχει πρόβλημα. Και ναι, οι ιδεολογικές διαφορές μπορεί να δοκιμάσουν τις ανθρώπινες σχέσεις αν όχι να τις χαλάσουν, αλλά συνήθως προσπερνούνται στις παρέες. Απλά επέρχεται μια σιωπηρή συμφωνία ότι με το άτομο που διαφωνείς τόσο έντονα δε θα μιλήσεις γι’ αυτά τα πράγματα. Θα τον αγαπάς για άλλα. Εκτός κι αν δεν τον υποφέρεις πια, οπότε η φιλία γίνεται απλή αδιαφορία.

Αναμένουμε τα επόμενα επεισόδια για να γεμίσουμε αυτή τη λίστα με τις κόντρες γονιών – παιδιών που ήδη διαφαίνονται στο προσκήνιο, μεθυσμένα βράδια στο μπαρ του Βασίλη, εθισμούς από τους οποίους οι ήρωες ξεφεύγουν και ξανακυλάνε, τον παλιό έρωτα Μάνου – Ηρούς που αν δεν έρθει στο προσκήνιο έστω σαν κουβέντα, θα σκοτωθούμε στο λέω, ζευγάρια που θα έρθουν σε ρήξη, κάποια αλλαγή καριέρας και σίγουρα περί το ένα εκατομμύριο «Λόγω Τιμής» να ακουστούν στο σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου ανάμεσα στις μεγάλες παύσεις και τα κοντινά στα βλέμματα του σκηνοθέτη Λάμπη Ζαρουτιάδη (αυτό το τελευταίο δεν το λέω σαν κλισέ, είναι στιλ και είμαι φαν του διδύμου που συγκινημένο στην avant premiere της σειράς το βράδυ της Κυριακής στο Bios δε χόρταινε το χειροκρότημα όλων μας).

Οι αλήθειες

Θα αναγνωρίσω κάποια πολύ αληθοφανή κομμάτια στο πώς εξελίχθηκαν αυτοί οι χαρακτήρες. Δε με εξέπληξαν, περίμενα η Μιρέλλα Παπαοικονόμου να χειριστεί αυτά τα παιδιά, που ξεπήδησαν από μέσα της καθώς παρακολουθούσε τον μεγάλο της γιο και τις παρέες του, με ειλικρίνεια και αγάπη. Πρώτον κανένας δεν επέστρεψε 20 χρόνια μετά με τον σύντροφο που είχε στα 20 κάτι του γιατί αυτή είναι η ζωή. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δε μένει για πάντα με τον νεανικό του έρωτα γιατί χρειάζεται εμπειρίες που τον εξελίσσουν και καθώς εξελίσσεται έχει ανάγκη πρόσωπα πιο κοντά στον νέο του εαυτό. Κι αν ήλπιζες για τη Μάνια και τον Φώτη, θα σε απογοητεύσουν, δεν τα κατάφεραν να μείνουν μαζί παρά την αγάπη και το γλέντι στον γάμο τους στο κλείσιμο της σειράς τότε.

Αλήθεια νούμερο δύο: οι άνθρωποι μέσα σε μία εικοσαετία συχνά επανεφεύρουν τον εαυτό τους. Πάρε παράδειγμα την Αθηνά που την αφήσαμε ένα καταπιεσμένο παιδί, φοιτήτρια σε καλή σχολή που πάντα έμπλεκε με πατρικές φιγούρες και προσπαθούσε να επαναστατήσει ενάντια στον δικό της πατέρα και είναι, στη νέα σειρά μια σοφή, κατασταλλαγμένη alternative σχεδιάστρια ρούχων που τελικά αυτή την περίοδο ζει τον έρωτα με μία γυναίκα. Ρευστή στη μετεφηβεία της, προσπαθούσε σκληρά να βρει τον εαυτό της έξω από την ταμπέλα του «καλού παιδιού» και όπως μάλλον θα δούμε κάτι κατάφερε.

Αλήθεια νούμερο τρία: οι άνθρωποι δε ζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο κι αυτό είναι ok αν τους αγαπάς. Η Αθηνά, ο Βασίλης, Ο Μάνος και ο Άρης δεν έχουν παιδιά, η Μάνια, η Ηρώ, ο Μιχάλης έχουν. Η Μάνια είναι χωρισμένη και παντρεμένη ξανά, ο Βασίλης, η Ηρώ, ο Μιχάλης παντρεμένοι επίσης, η Αθηνά σε ομοφυλοφιλική σχέση, ο Άρης σε casual, ο Μάνος εκ των συνθηκών single. Ο Μάνος μόλις βγήκε από τη φυλακή. Η Ηρώ δεν έγινε ποτέ ηθοποιός που σπούδαζε και προτίμησε μια ήσυχη ζωή στην επαρχία. Βλέπεις τι εννοώ;

Οι φίλοι ζωής κάνουν όλοι τις επιλογές τους, κανείς δεν κρίνει κανέναν και όλες οι εκδοχές είναι αποδεκτές, έτσι όπως θα έπρεπε και ευχόμαστε να γίνεται και στην πραγματική ζωή.

Συναίσθημα, ο μεγάλος κυρίαρχος

Το πρώτο επεισόδιο του Λόγω Τιμής 20 χρόνια μετά δεν ήταν σε καμία περίπτωση τέλειο. Ήταν λίγο ξεκούρδιστο, ήταν λίγο παράξενο και αυτό πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι είναι η πρώτη σειρά που βλέπουμε να επιστρέφει τόσο καιρό μετά, προσπαθώντας να συνδέσει δύο δεκαετίες σε 40 λεπτά. Στα μείον του θα σου βάλω και το γεγονός ότι από τους τίτλους αρχής έλειπε η φωνή του Γεράσιμου Ανδρεάτου, όπως και από το προσωπικό μου αγαπημένο «Το σκάκι» σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστάκη, που έπαιξε επίσης κατά τη διάρκεια της σειράς. Στα συν θα βάλω το γεγονός ότι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου συνέθεσε νέα τραγούδια για να θυμόμαστε τα επόμενα 20 χρόνια.

Μπορεί, λοιπόν, το πρώτο επεισόδιο να μην ήταν τέλειο, ήταν όμως, άκρως συναισθηματικό, άκρως νοσταλγικό κυρίως για τους θεατές που το είχαν παρακολουθήσει στην πρώτη του version. Εκείνους που θυμούνται ακόμα την ατάκα «Η Αθηνά είναι φίλη μου ρε μαλ@@@@@ο» και το ακόλουθο χαστούκι. Και σε αυτούς που τότε ονειρεύονταν τη μελλοντική ζωή τους, κρατώντας με νύχια και με δόντια αλλά κυρίως με αγάπη και γέλια κοντά τους τους φίλους τους, είναι μια πραγματική απόλαυση που ελπίζω να γίνει ακόμα μεγαλύτερη καθώς εξελίσσεται η ιστορία.

Αυτό κυρίως που ελπίζω όμως είναι στο περιθώριο της ιστορίας των μεγάλων να μιλήσει ακόμα περισσότερο για τα παιδιά του σήμερα και να απευθυνθεί στις καρδιές τους όπως έκανε στις δικές μας. Και να τους εμπνεύσει την όρεξη να επενδύουν στις φιλίες τους και να αρχίσουν να μαθαίνουν τι σημαίνει «λόγω τιμής» και να το λένε πάλι. Λόγω τιμής, αυτό είναι που ελπίζω.