Μα πόσο βρωμιάρες είμαστε τελοσπάντων;

Όλ’ αυτά μέχρι να μπεις σε κοινόχρηστες, γυναικείες τουαλέτες.

Το σήμα του κύκλου με τον σταυρό, το οποίο υποδεικνύει ποιες τουαλέτες απευθύνονται σε άτομα γένους θηλυκού, είναι σχεδόν πάντα και προειδοποίηση για την κόλαση που θα αντικρύσεις αν τολμήσεις να ανοίξεις αυτή την πόρτα.

Όταν μπαίνω σε γυναικείες τουαλέτες, αναθεωρώ για τη φύση των γυναικών: δε μπορεί η μικροκαμωμένη κοπελίτσα που βάζει κραγιόν και βγάζει selfie δίπλα μου στον νιπτήρα, να είναι υπεύθυνη για τον χαμό που επικρατεί μέσα στο WC. Ακόμα και μια στρατιά από δ’ αυτές, δεν το χωράει ανθρώπου νους πώς μπορούν να ξεχειλίσουν τον κουβά, να δημιουργήσουν λιμνούλα εντός εκτός και επι τα αυτά της λεκάνης, να παρατήσουν ανοιχτές, χρησιμοποιημένες σερβιέτες και να ξεχάσουν να τραβήξουν το καζανάκι. Και όλα αυτά ΜΑΖΙ.

Στο μυαλό μου η εικόνα είναι κάπως έτσι: το κορίτσι πίνει ποτό σε ραντεβού με το αγόρι. Κατεβάζει με νωχελικές και διακριτικές κινήσεις τη φούστα της, ενώ παίζει χαριτωμένα με τα μαλλιά της και ο συνοδός της της γεμίζει το ποτήρι με το κρασί. Κάποια στιγμή, η οινοποσία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε να την καλέσει η φύση. Σηκώνεται, βαδίζει με χάρη προς την τουαλέτα, ενώ γυρνάει το κεφάλι και χαμογελάει στο αγόρι που διακριτικά προσπαθεί να δει τα οπίσθιά της. Ανοίγει την πόρτα και χάνεται πίσω από την πινακίδα “Toilet”. Και τα κάνει όλα πουτάνα (pardon my french).

Το οικογενειακό Υπόβαθρο

Ως είθισται, θα κατηγορήσουμε για μια ακόμα φορά τους γονείς και τη λάθος ανατροφή των κοριτσιών τους. Διότι αν δε φροντίσεις από νωρίς να διδάξεις στην πριγκίπισσά σου (συγγνώμη κύριε Φίλη), την υγιεινή και τους τρόπους, δε θα τα μάθει ποτέ.

Ο ψυχολογικός παράγοντας

Βιασύνη; Απερισκεψεία; Βλακεία; Έλλειψη βασικών τρόπων συμπεριφοράς; Ψυχολογικά προβλήματα; Όλες αυτές οι δικαιολογίες θα μου αρκούσαν και θα κατανοούσα απόλυτα κάθε πενταβρώμικη τουαλέτα. Αρνούμαι όμως να δεχτώ ότι σε κάθε καφετέρια, μπαρ, ταβέρνα, κινηματογράφο, κινέζικο υπάρχει έστω και μία νοσούσα που κατουριέται. Δε βγαίνει στατιστικά, πώς να το κάνουμε;

Η υγεία σου

Ξέρεις πόσα μικρόβια μπορεί να κολλήσει μια γυναίκα από τη βρώμικη τουαλέτα; Εκατομμύρια. Δεν είμαστε τώρα να βάζουμε τέτοιους μπελάδες στο κεφάλι μας. Άσε τον χώρο όπως θα ήθελες να τον βρεις κι εσύ. Γυναικεία αλληλεγγύη.

Οι ενδυματολογικές δυσκολίες

Ολόσωμη φόρμα, κορμάκι, σαλοπέτα, skinny jeans, pencil ή maxi φούστα – με ή χωρίς καλσόν: αυτά τα ρούχα είναι ο βραχνάς κάθε γυναίκας που νιώθει ότι πρέπει να επισκεφθεί προς νερού της την τουαλέτα. Είναι λογικό, όταν ξοδεύεις περίπου τρία λεπτά για να φτάσεις στο σημείο να ξαλαφρώσεις, να το κάνεις βιαστικά και άτσαλα (καλησπέρα αγόρια). Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δε μπορείς να πάρεις το χαρτάκι και να σκουπίσεις τον χαμό που έκανες. Επίσης δεν είναι και καθόλου δύσκολο να πάρεις ακόμα ένα χαρτάκι και να ζουλήξεις το σωρό στον κάδο, ώστε να μην πνιγεί η επόμενη από τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας. Είναι χαρτί, πιέζεται συγκλονιστικά πολύ. Για πάμε να το δω.

(Αληθινή φωτογραφία από την τουαλέτα των γραφείων του Ladylike με post-it της υπογράφουσας. Στόχος μου είναι μια μέρα οι γυναικείες τουαλέτες να είναι συνώνυμο του παραδείσου της παστρικιάς.)

Το φεμινιστικό του πράγματος

Έχουμε ξοδέψει χρόνια, φαιά ουσία, έχουν δοθεί αγώνες και έχουν γίνει ενδοοικογενειακοί τσακωμοί, έχουμε βγει στα μπαλκόνια κι έχουμε σπαταλήσει στιγμές από την ύπαρξή μας προκειμένου να κατηγορήσουμε τα αρσενικά για το σημάδι τους στην τουαλέτα, για το ότι πρέπει να σηκώνουν το καπάκι και να πλένουν τα χέρια τους αφού τελειώσουν.

Μάντεψε! Όλ’ αυτά έχουν αποδώσει και τα αρσενικά τελικά εκπαιδεύονται να πηγαίνουν τουαλέτα! Αν επισκεφθείς σήμερα δημόσιες αντρικές τουαλέτες, κατά 85 τοις εκατό, θα είναι πολύ πιο καθαρές από τις γυναικείες. Λες και όταν βγαίνουν έξω Ε νισάφι πια, δε γίνεται εξαιτίας σου, να απομυθοποιείται η νεραϊδόσκονη και το γκλίτερ που όλοι πίστευαν ότι αφήνουμε πίσω μας όταν επισκεπτόμαστε τις τουαλέτες. Κάνε τη διαφορά και μην κατουράς μόνο για τον εαυτό σου. Γυναίκες ενωμένες, ποτέ νικημένες.