«Με λένε Μάγδα και ο Παύλος είναι ο γιος μου». Η συγκλονιστική Μάγδα Φύσσα καταθέτει
- 7 ΟΚΤ 2022
Δύο χρόνια ακριβώς έχουν περάσει από την ιστορική πρωτόδικη απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής σύμφωνα με την οποία αποτελεί και με το γράμμα του νόμου «εγκληματική οργάνωση». Δύο ακριβώς χρόνια μετά, η Μάγδα Φύσσα βρέθηκε και πάλι στο δικαστήριο που εξετάζει σε Β’ βαθμό την υπόθεση κι ανέβηκε να καταθέσει όσα ξέρει γι’ αυτήν. Αυτό την ρώτησαν, ως είθισται στους μάρτυρες του κατηγορητηρίου για κάθε υπόθεση: «Πείτε μας τι γνωρίζετε γι’ αυτήν την υπόθεση». Και τι άλλο να πει πια η Μάγδα Φύσσα; Η γυναίκα που έγινε η μάνα όλων μας, μάζεψε για μία ακόμα φορά το κουράγιο της και τα είπε όλα.
«Τι ξέρω γι’ αυτή την υπόθεση; Για τον Παύλο να μιλήσουμε. Ονομάζομαι Μάγδα και ο Παύλος είναι ο γιος μου», ήταν η απάντηση που έδωσε η Μάγδα Φύσσα στην Έδρα του δικαστηρίου και συνέχισε. «Στις 17 Σεπτεμβρίου χαιρετηθήκαμε. Θα πήγαιναν να πιουν καφέ με την κοπέλα του, τη Χρύσα και μετά θα έψαχναν να βρουν να δουν τη μπάλα. Θα πήγαινα στην κόρη μου και είπαμε θα τα πούμε το πρωί», ξεκίνησε τη διήγησή της που μας γύρισε πίσω στην σοκαριστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
«Τίποτα δεν προμήνυε το μεγάλο κακό που μας βρήκε. Γύρω στις 2 χτυπά το τηλέφωνο της κόρης μου και είναι ο κουνιάδος της και ζητά να ανοίξει την πόρτα. Σηκωθήκαμε πάνω ξέροντας ότι κάτι κακό είχε συμβεί γιατί ήταν αργά. Ανοίγουμε την πόρτα και αντικρίζω το σύζυγο μου, ένα ωχρό πλάσμα που δεν βρίσκει λόγια να μας πει. Τον ρώτησα τι συμβαίνει και ποιος είναι; Δεν έχει γίνει κάτι κακό είπε, ο Παύλος χτύπησε και σε θέλει στο νοσοκομείο. Δεν το πίστεψα, δεν θα με ανησυχούσε ο Παύλος αν ήταν κάτι απλό. Έφυγα για το νοσοκομείο, ρωτούσα αλλά κανείς δεν απαντούσε. “Τίποτα δεν έχει” μου έλεγαν», συνέχισε στην κατάθεσή της η Μάγδα Φύσσα.
«Τίποτα δεν έχει». Πώς να προετοιμάσεις μία μητέρα για το κακό; Ποιος θα της πει τι έχει γίνει; Στην περίπτωση της Μάγδας Φύσσα, ήταν οι γιατροί που της έφεραν το αποτρόπαιο νέο. Ήταν τα χέρια της που άγγιξαν το παιδί της, που προσπάθησαν να το ζεστάνουν και να το «ξυπνήσουν». Δυστυχώς η ζωή δεν γυρίζει πίσω. Δυστυχώς, ο Παύλος της ήταν νεκρός.
«Φτάσαμε στο νοσοκομείο, ήταν παρά πολύς κόσμος, αλλά κανείς δεν μου έλεγε τίποτα. Ρωτούσα τους γιατρούς “πού είναι το παιδί μου, τι συμβαίνει;” και καταλαβαίνω ότι έχει γίνει κάτι πολύ κακό, αλλά δεν ήξερα ποσό κακό. Τους πίεσα πολύ να μου πουν. Ο γιατρός μού έδωσε ένα χάπι και μου είπε ο Παύλος δεν ζει. Ότι τον δολοφόνησε η Χρυσή Αυγή και πως τον δολοφόνο τον πιάσανε. Μου είπε ότι δεν γινόταν τίποτα, ήταν επαγγελματικό το χτύπημα, οι μαχαιριές ήταν επαγγελματικές», σημείωσε έπειτα η Μάγδα Φύσσα.
«Εκεί χάθηκαν όλα. Ξαφνικά ισοπεδώθηκαν όλα. Με όσο κουράγιο είχα ζήτησα να τον δω. Πήγα και τον είδα. Προσπάθησα να τον ζεστάνω και να σηκωθεί. Δεν ήταν φοβισμένος, δεν ήταν ταλαιπωρημένος. Δεν ήταν φοβισμένος, κοιμόταν. Να τον ξυπνήσουμε είπα. Δυστυχώς ήταν νεκρός. Και εκεί αρχίζει ο εφιάλτης. Πώς να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις το παιδί σου από τη μια στιγμή στην άλλη;», αναρωτήθηκε η Μάγδα Φύσσα.
Η Μάγδα Φύσσα διηγήθηκε στη συνέχεια όλα όσα έμαθε από τη σύντροφο του γιου της, Χρύσα, για τη στιγμή της δολοφονίας. Όλα όσα είπε, τα διαβάζεις παρακάτω.
«Η Χρύσα μου είπε ότι ήπιαν καφέ και μετά βγήκαν να δουν που θα μπορέσουν να δουν τη μπάλα. Αρχικά ήταν 3 παιδιά και μετά μαζεύτηκαν 11 αν δεν κάνω λάθος. Μέσα στο μαγαζί υπήρχαν δυο παιδιά με ρούχα παραλλαγής και μπλούζα της Χρυσής Αυγής ανάποδα. Φάνηκαν να δυσανασχετούν. Ήταν ο Άγγος και ο Μιχάλαρος. Υπήρχε μια κινητικότητα από αυτούς. Αφού τελείωσε η μπάλα πάνε να φύγουν και βλέπουν ότι έχουν βγει έξω οι δυο τύποι και απέναντι έχουν μαζευτεί 5 άτομα με κακές προθέσεις.
Ο Παύλος είπε “πάμε να φύγουμε και ερχόμαστε μετά για τα αυτοκίνητα”. Φτάνοντας Τσαλδάρη και Κεφαλληνίας, βλέπουν ένα ολόκληρο κομβόι. Το πρώτο αυτοκίνητο είναι του Ρουπακιά. Σταματάει και ρωτάει τον Παύλο ποια είναι η Κεφαλληνίας και ο Παύλος του λέει αυτή είναι. Ήδη έχουν συγκεντρωθεί από 5 άτομα πάνω από 30-40, δεν ξέρω ακριβώς πόσοι και έχει έρθει και η ΔΙΑΣ, ήδη δύο μηχανές από το μαγαζί. Οι μηχανές γίνονται τέσσερις στην Τσαλδάρη.
Το τάγμα αρχίζει τις βρισιές, κρατούσαν ρόπαλα, λοστούς, έχουν έρθει με σκοπό να τρομοκρατήσουν. Τα παιδιά αποφασίζουν να περάσουν απέναντι και να πάνε στο σπίτι, αφού πάρουν τσιγάρα. Οι από εκεί αρχίζουν να βρίζουν.
Ο Παύλος είπε: “Τώρα τρέχουμε”. Τα παιδιά έτρεξαν, αλλά ο Παύλος έμεινε πίσω και τον προλαβαίνουν. Αρχίζουν από 3αδες να περνάνε να χτυπάνε και να φεύγουν, να βρίζουν, με αποτέλεσμα να εγκλωβίσουν τον Παύλο εκεί. Άρχισε η μάχη με τους Χρυσαυγίτες, αλλά δεν κατάφεραν να τον ρίξουν κάτω.
Ο δολοφόνος δεν φορούσε τη στολή της Χρυσής Αυγής και ήταν μεγαλύτερος των άλλων ηλικιακά. Ήταν σε ψύχραιμη κατάσταση με ήρεμες κινήσεις και όλοι κάνουν στην άκρη, μπαίνει ανάμεσα αγκαλιάζει τον Παύλο και τον μαχαιρώνει.
Παρακαλούσε η Χρύσα τους αστυνομικούς για να πάνε στον Παύλο. Έλεγαν δεν μπορούσαν. Κάποιος συγκινήθηκε και την ακολούθησε. Φτάνοντας είχε γίνει η δολοφονία και αντί να συλλάβουν το δολοφόνο, έβγαλαν χειροπέδες για τον Παύλο ο οποίος σήκωσε την μπλούζα του και λέει “Με μαχαίρωσε θα με συλλάβετε και από πάνω;”. Και έδειξε το δολοφόνο του. “Είπαμε, όχι και μαχαίρια” είπε η αστυνομικός τότε που σημαίνει ότι γνωρίζανε από πριν».
Πόσα θυμάσαι εσύ; Η Μάγδα Φύσσα είναι «καταδικασμένη» να τα θυμάται όλα. Να μην γυρίζει το βλέμμα της πίσω με αποτροπιασμό και φόβο στη δράση της Χρυσής Αυγής, μόνο επειδή ξεκίνησε εκ νέου η δίκη ή μόνο επειδή συμπληρώθηκε άλλη μία δύσκολη επέτειος. Τα θυμάται μονίμως, είναι τα δικά της βιώματα, είναι ο τρόπος με τον οποίο αποχαιρέτησε το παιδί της για πάντα.
Πέρασαν δύο χρόνια από τη στιγμή που όσοι υπέφεραν από τις ρατσιστικές αντιλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής ένιωσαν να δικαιώνονται. Όλοι όσοι υποψιάζονταν αυτό που επικύρωσε η πρώτη εκείνη απόφαση του δικαστηρίου, ένιωσαν να επιβεβαιώνονται. Αλλά θυμούνται ακόμα;
Η μνήμη είναι αυτό που θα μας προφύλασσε και τότε, είναι αυτό που θα μας προφυλλάξει και στο μέλλον. «Τίποτα δεν προμήνυε το μεγάλο κακό που μας βρήκε», είπε στην κατάθεσή της η Μάγδα Φύσσα. Κι έχει δίκιο σε ό,τι αφορά την προσωπική τραγωδία της οικογένειάς της. Όμως όλα προμήνυαν το μεγάλο κακό που βρήκε την κοινωνία μας όταν η δύναμη δόθηκε στη Χρυσή Αυγή να δρα ανεξέλλεγκτη. Όταν ο φασισμός άρχισε να αντιμετωπίζεται σαν κανονικότητα.
«Είναι ανάγκη να τονίσουμε ότι «ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας για τη μνήμη. Είναι αγώνας για τη ζωή, γιατί ο φασισμός είναι δολοφονική βία, δεν είναι μια άλλη άποψη με την οποία διαφωνούμε», έλεγε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, σε συνέντευξή του, στο Magazine του NEWS 24/7.
Κάπως έτσι τον αντιμετωπίζαμε τον καιρό πριν η Μάγδα Φύσσα αποχαιρετήσει τον γιο της, συνολικά σαν κοινωνία. Τότε που ο Μπάμπης Παπαδημητρίου έκανε λόγο για μία «σοβαρότερη Χρυσή Αυγή». Τότε που ο Ηλίας Κασιδιάρης προπηλάκιζε τη Λιάνα Κανέλλη στο studio του Καλημέρα Ελλάδα και λίγο καιρό μετά το ξεχνούσαμε.
Το 2020 μία δημοσκόπηση της Prorata για την Εφημερίδα των Συντακτών αποκάλυπτε ότι συνολικά ένα 21% συμφωνούσε ή μάλλον συμφωνούσε με το ερώτημα: «Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αν η Χρυσή Αυγή δεν έκανε εγκληματικές πράξεις, αλλά έμενε προσηλωμένη αποκλειστικά στις ιδέες και στις πολιτικές προτάσεις, θα ήταν ένα χρήσιμο για την κοινωνία πολιτικό κόμμα. Εσείς συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη συγκεκριμένη άποψη;». To 2021, ευτυχώς, μία έρευνα της aboutpeople για το 20/20 του NEWS247 αποκάλυψε ότι το 86,7% των ερωτώμενων θεωρεί ότι η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Ωστόσο, ακόμα και έναν χρόνο μετά, το 8,2% πιστεύε ότι η καταδίκη της ήταν αρνητική εξέλιξη.
Το 2021 κουκουλοφόροι χαιρετούσαν φασιστικά μέσα από τον προαύλιο χώρο του ΕΠΑΛ Σταυρούπολης. Το 2022 ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, πατέρας του υπουργού Υγείας της χώρας, χαιρέτισε ναζιστικά μέσα στη δικαστική αίθουσα κατά τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής σε β’ βαθμό.
Το 2022 η Μάγδα Φύσσα επιμένει να θυμάται, επιμένει σαν μάνα όλων μας να μας αφυπνίζει, να μας θυμίζει ότι ο αγώνας δεν σταματά σε δίκες και αποφάσεις. Να μας θυμίζει ότι σίγουρα οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν είναι το «ηρεμιστικό» με το οποίο βεβαιωνόμαστε ότι όλα τέλειωσαν.
Η Μάγδα Φύσσα μιλά και μας θυμίζει τα πάντα. Και οφείλουμε να είμαστε δίπλα της, όχι κάθε φορά που καταθέτει, αλλά με την στάση ζωής μας. «Ο Παύλος ήταν 34 χρονών. Σήμερα θα ήταν 43 και δεν τον άφησαν να ζήσει. Ήταν αντιφασίστας, αλληλέγγυος, βοηθούσε όπου μπορούσε και χρειαζόταν. Ήταν ένας ενεργός πολίτης», είπε για εκείνον η μητέρα του. Αυτή τη στάση ζωής εννοώ. Το πόσο εμείς είμαστε «ενεργοί πολίτες». Έτσι θα σταθούμε δίπλα της, με τον δικό μας αγώνα ζωής. Με τη δική μας μνήμη. Να θυμόμαστε. Να μην σταματάμε να θυμόμαστε. Για τη Μάγδα και τον Παύλο της, για κάθε Μάγδα και κάθε Παύλο του μέλλοντος.
