Μέρα 6η: “Έλα να πάρουμε τα βουνά”

αν κάποιος μου λείπει πάρα πολύ αυτές τις μέρες είναι ο παππούς μου. Ο παππούς ο Γιάννης από τον οποίο κληρονόμησα και αυτή την γαλλική μυτούλα – να τα λέμε αυτά σε περίπτωση που είσαι και εσύ ένας από αυτούς που νομίζουν ότι μου την έχει χαρίσει κάποιο μαγικό νυστέρι. Ο αγαπημένος μου λοιπόν παππούς, που εδώ και αρκετά χρόνια με βλέπει από κάπου ψηλά, είχε ένα αγαπημένο μέρος που πήγαινε και έκανε πεζοπορία και – μάντεψε! – με έπαιρνε μαζί του.

Στην Καλοπούλα της Καισαριανής. Εκεί πήγαινε μαζί με τους φίλους του – όλοι καρδιακοί και με σάκχαρο – και περπατούσαν στα μονοπάτια μέσα στο βουνό (και μετά έτρωγαν σαν να μην υπάρχει αύριο, αλλά δεν έχει καμία σημασία). Τον θυμάμαι να με κρατά από το χέρι και να μου λέει “πάρε βαθιές εισπνοές να γεμίσουν τα πνευμόνια σου με οξυγόνο”. Τον θυμάμαι με την πράσινη φόρμα του και τον σκούφο του. Τον θυμάμαι να πίνει νερό από την πηγή. Τον θυμάμαι να ρίχνει ψωμί στα ψάρια της τεχνητής λιμνούλας.

Λένε ότι οι άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ αν τους θυμάσαι.

Γι αυτό και μου ήρθε αυτή η ιδέα: να πάω για τρέξιμο εκεί που πήγαινε εκείνος. Πήρα μαζί μου και το “παιδί”, το πιο βαριεστημένο γαλλικό μπουλντόγκ του κόσμου όλου, τον Bonno. Άσε που το Juke είναι τέλειο για αυτή την εξόρμηση, καθώς είναι “ψηλό” με αυξημένο απόσταση από το έδαφος – αφού το έχω να μην το εκμεταλλευτώ και στο χωματάκι – σωστά ;

Όσο περνάνε οι μέρες, τόσα περισσότερα πράγματα μαθαίνω για το Juke. Ήξερες εσύ, για παράδειγμα, για το Nissan Safety Shield; Το σύστημα αυτό σε προειδοποιεί σε περίπτωση απότομης αλλαγής λωρίδας κυκλοφορίας, ανιχνεύει με την πίσω κάμερα αν ένα όχημα βρίσκεται σε “τυφλό” σημείο”, ενώ ακόμα και αν το αυτοκίνητο είναι στάσιμο και κάποιος ή κάτι κινείται στην πίσω πλευρά του, τότε μπορείς να το δει από την κάμερα στην οθόνη του Nissan Connect, αλλά και θα υπάρξει και ηχητική προειδοποίηση. 

Στο θέμα μου όμως τώρα, γιατί το Juke μου πήρε το μυαλό.

Τι έλεγα; Α ναι, για το βουνό της Καισαριανής. Είναι τέλεια να τρέχεις εκεί ή έστω να κάνεις πεζοπορία και αν έχεις και όρεξη ανεβαίνεις και ψηλά λίγο πριν από τις κεραίες και βγάζεις και μια φωτογραφιάρα με πιάτο την Αθήνα.

Και αφού τελειώσεις με όλα αυτά, τότε “χτυπάς” και μία μπουγάτσα από τον Μπέλα στην Εθνικής Αντιστάσεως στην Καισαριανή. Εννοείται ότι την “χτύπησα” κι εγώ και σε κάθε μπουκιά θυμόμουν τον παππού μου, γιατί η αθλητική ζωή αθλητική ζωή αλλά θέλεις και τη γλυκιά ανταμοιβή σου. Ακριβώς όπως έκανε εκείνος.

Τα λέμε πάλι αύριο αγαπητό μου ημερολόγιο με κάτι σούπερ ντούπερ φανταστικό, γιατί το οξυγόνο και το Juke μου δίνουν έμπνευση. Μεγάλη έμπνευση. Όπως δίνω και εγώ στην Gertude Gary Milk και με τραβάει τόσο ωραίες φωτογραφίες.