MFW: H νέα συλλογή του οίκου Gucci sans καλλιτεχνικό διευθυντή και sans diversity
- 27 ΦΕΒ 2025

Δεν υπήρχε ποτέ καμία αμφιβολία ότι η μόδα παρακινείται από την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε. Κανείς δεν κάνει πια τίποτα μόνο για την τέχνη του (είναι ελάχιστοι οι δημιουργοί που το κάνουν αυτό στη μόδα) και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό, ειδικά αν σκεφτείς την τεράστια επιρροή στην παγκόσμια ή τοπική οικονομία που έχουν κάποιοι οίκοι-κολοσσοί.
«Για τα λεφτά τα κάνεις όλα», όπως έχει πει σωστότατα ο Αντύπας και κανείς δεν το αμφισβήτησε ποτέ αυτό. Post-πανδημίας όμως, η μόδα (και όλη η κοινωνία μας) έχει γίνει ακόμα πιο μοχθηρή και η ανάγκη για κέρδη, που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους, είναι επιτακτική. Η έλλειψη ανθρωπιάς στον χώρο της μόδας, φαίνεται και από τον τρόπο που οι εταιρίες μόδας φέρονται στα δημιουργικά μυαλά, τους ανθρώπους «πίσω» από τους οίκους που δουλεύουν σκληρά για την επόμενη μεγάλη ιδέα που θα τους κάνει, αν όχι τους ίδιους διάσημους, αλλά τον οίκο για τον οποίο εργάζονται, σίγουρα. Άπαξ και πέσουν οι πωλήσεις, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι καλλιτεχνικοί διευθυντές δικάζονται με γκιλοτίνα και παίρνουν πόδι, όπως συνέβη και στην περίπτωση του οίκου Gucci και τον Sabato de Sarno, του σχεδιαστή που ανέλαβε τα καλλιτεχνικά ηνία, μετά την αποχώρηση του Alessandro Michele.
Ο όμιλος Kering (στον οποίο υπάγεται ο οίκος Gucci), με συνοπτικές διαδικασίες, δεν όρισε καμία περίοδο χάριτος στον σχεδιαστή να βρει τα πατήματά του, όσο «σούσουρο» κι αν δημιούργησε γύρω από το ιταλικό label, όσο κι αν υπήρχαν κάποια στοιχεία που πρόσφερε στην κληρονομιά του οίκου που θα θυμόμαστε για καιρό. Αν και δεν ήταν η πιο πετυχημένη προσθήκη στην ιστορία του οίκου -σίγουρα όχι εμπορικά-, σε κανέναν δεν άξιζε αυτή η “block- delete” αντιμετώπιση από την εταιρία.
Αυτό φάνηκε και στην παρουσίαση της Fall 2025 συλλογής Gucci που «άνοιξε» επισήμως την Εβδομάδα Μόδας στο Μιλάνο. Ένα show που επιμελήθηκε η σχεδιαστική ομάδα του οίκου, αφού δεν έχει ανακοινώσει ακόμη τον/την αντικαταστάτη/στρια του και από το οποίο, κατ’ εμέ, έλλειπε η εκπροσώπηση. Τα εξηγώ όλα παρακάτω.
Ο οίκος Gucci παρουσίασε μια καλή συλλογή. Που είναι η καινοτομία και η εκπροσώπηση όμως;
Το κεφάλαιο diversity στη μόδα, όπως και αυτό του body inclusivity, είναι ένα μεγάλο. Η κουβέντα ξεκινάει με την έλλειψη εκπροσώπησης όλων των μορφών και σε όλα τα επαγγέλματα: μοντέλα, σχεδιαστές, experts, στιλίστες κτλ.
Μια κουβέντα που ξεκίνησε όμως το κίνημα του Black Lives Matter, πολύ πριν τη δολοφονία του George Floyd το 2020, ήταν η έλλειψη παρουσίας μαύρων creatives σε όλο το φάσμα της μόδας. Μετά το 2020, οι οίκοι, ο Τύπος και όσοι σχετίζονται με τη μόδα, υποσχέθηκαν περισσότερη εκπροσώπηση, μόνο που 5 χρόνια μετά, βλέπουμε ότι αυτά ήταν λόγια του αέρα. Στην περίπτωση του οίκου Gucci, αυτό φάνηκε, όχι μόνο στο χαμηλό ποσοστό μαύρων μοντέλων που είδαμε στην πασαρέλα συγκριτικά με τα υπόλοιπα (είδαμε 12 μαύρα μοντέλα -άνδρες και γυναίκες-, στο σύνολο των 60 που ήταν λευκά ή τα -ελάχιστα- ασιατικής καταγωγής), αλλά και στη σχεδιαστή ομάδα (η οποία εμφανίστηκε σύσσωμη στο τέλος του show). Όπως αναφέρει ολόσωστα το account @BoringNotCom, πώς γίνεται, εν έτει 2025, να μην υπάρχει ένας/μια μαύρος/η σχεδιαστής/στρια στην ομάδα σου; Και συνεχίζω αυτή τη σκέψη. Πώς θα μπορέσει ένας οίκος σαν τον Gucci (που μάλιστα έχει τιμήσει η μαύρη κοινότητα ανά τα χρόνια, ανεβάζοντας το status του), να εκπροσωπήσει το παγκόσμιο καταναλωτικό κοινό του, και ειδικά την αγορά της Ασίας (απ’ όπου έρχεται το μεγαλύτερο ποσοστό των κερδών του), αν δεν έχει ανθρώπους στην ομάδα που εκπροσωπούν την κουλτούρα αυτών των εθνικοτήτων;
Ίσως να είναι τελικά αυτός ο λόγος που ο οίκος είναι τόσο αδιάφορος, από τότε που αποχώρησε ο Michele (ο οποίος στήριζε αβίαστα το diversity).
Ένας οίκος πρέπει να προσφέρει μια νέα ματιά για τη μόδα, να εμπνέει και κυρίως, να εκπροσωπεί όλ@ και ο οίκος Gucci βρίσκεται μίλια μακριά απ’ όσα τον έκαναν κάποτε ενδιαφέρον.
Σε κάθε περίπτωση, τα καλά πρέπει να λέγονται και η Fall 2025 συλλογή, ομολογώ, δεν ήταν κακή. Αν και ήταν φανερή η οποιαδήποτε εξάλειψη του de Sarno και ό,τι πρόσφερε στην κληρονομιά του οίκου τα 2 χρόνια που εργάστηκε γι’ αυτόν (βλ. το “Gucci Rosso” -το βουργουνδί χρώμα που έκανε τάση αυτός), η συλλογή και η παρουσίαση, είχαν μια ανανέωση που ομολογουμένως, χρειάζεται.
Αν και δεν υπήρχε κανένα δείγμα του de Sarno στη συλλογή, επικράτησε αυτή η πιο συγκρατημένη, minimal προσέγγιση που είχε ξεκινήσει στον οίκο, post Michele.
Η σχεδιαστική ομάδα του οίκου Gucci, «βούτηξε» στα αρχεία του οίκου και «ασπάστηκε» τη γνώριμη, πιο διαχρονική και ήπιων τόνων με ένα twist, αισθητική του. Υπήρχε κάτι το ανεπιτήδευτο στα ρούχα που ήρθε σε αντίθεση με τη σμαραγδί βελούδινη πασαρέλα που είχε το σχήμα “G” από το φημισμένο λογότυπο του οίκου (που φέτος «κλείνει» 50 χρόνια από τη δημιουργία του), που ήταν επιβλητική και πρόσφερε το απαραίτητο στοιχείο του εντυπωσιασμού.
Η ορχήστρα, που ηγήθηκε ο χολιγουντιανός συνθέτης Justin Hurwitz, έκανε το show ατμοσφαιρικό και ταίριαξε με τις 60s mod και funky 70s επιρροές των ρούχων. Αυτή η συλλογή δε, είναι η πρώτη co-ed παρουσίαση μετά τον Michele, που σημαίνει ότι παρουσίασε ανδρικά και γυναικεία ρούχα. Αυτή η μίξη φαίνεται να επηρέασε και τα ρούχα της συλλογής που θόλωσαν τις γραμμές ανάμεσα στη (παραδοσιακή) θηλυκότητα και αρρενωπότητα.
Tweed 60s φορέματα, εντυπωσιακές faux γούνες, patent leather κοστούμια, βελούδινα φορέματα και ολόσωμες φόρμες με εσάνς από 70s και ενδιαφέροντες χρωματικοί συνδυασμοί, έδωσαν μια ζωντάνια στη συλλογή. Στα γυναικεία και τα ανδρικά σύνολα, το tailoring ήταν το highlight της συλλογής, όπως και τα εκπληκτικά αξεσουάρ, τα μακριά κολιέ με το logo του οίκου, τα μεταξωτά μαντίλια αλλά και οι τσάντες.
Στη Fall 2025 συλλογή Gucci είδαμε να τιμάται το εμβληματικό Horsebit μοτίβο, αλλά και η ομώνυμη τσάντα από το 1955 που κλείνει 70 χρόνια από την κυκλοφορία της, ενώ είδαμε και μια νέα προσθήκη, τη Siena Bag, μια slouchy τσάντα που είχε κι αυτή το GG logo.
Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν στιγμές που πολλά από τα ρούχα έμοιαζαν με δημιουργίες άλλων οίκων μόδας, με κάποιες «αντιγραφές» να είναι ανατριχιαστικά όμοιες. Οι φούστες με πούλιες, τα δαντελωτά κορμάκια συνδυασμένα με τις pencil, «γιαγιαδίστικες» φούστες, ακόμα και τα μάλλινα Polo shirts με τις ασορτί ζακέτες, όλα ήταν μια ξεπατικωτούρα της ugly chic αισθητικής του οίκου Miu Miu.
Υπήρχε όμως μια αδιαμφισβήτητη σοφιστικέ διάθεση στη συλλογή -θα το δώσω αυτό-, κάτι που αποπνέει ο οίκος από τα γεννοφάσκια του. Είναι αρκετό αυτό όμως; Φυσικά και όχι.
Ο οίκος Gucci χρειάζεται απεγνωσμένα να επαναπροσδιορίσει την αισθητική του και να αρχίσει να αφήνει πάλι το στίγμα του στον χώρο, γιατί έχουμε αρχίσει και βαριόμαστε.