Μπάμπη, Στόκα-ραμε συναίσθημα
- 23 ΙΟΥΝ 2017
Το βάρος των ηθών και των στερεοτύπων χαλινάρι στην έκφραση των συναισθημάτων. Αντρικά και γυναικεία δάκρυα σε μία προσπάθεια διαχωρισμού του κλάματος βάσει φύλου. Όχι ρε παιδιά. Κάποιο λάθος έγινε. Και τι τραγουδάει από το ΄94 o Στόκας; Δε θα δακρύσω πια για σένα και μη ρωτάς για 'μενα; Τσούρμο αντρικές ψυχούλες να δηλώνουν απερίφραστα πως δεν τους νοιάζει ο χωρισμός, πως είναι μια χαρά, πως τώρα ξεκινάει η ζωή, πως έκαναν την πλακίτσα τους και πως τα πατώματα είναι κατάλληλα μόνο για γυναικεία κορμιά που χτυπιούνται από τη θλίψη του σεπαρατιόν.
Αρκετά υποσχόμενο αλλά σπανίως εφαρμόσιμο θα ακουστεί. Δεν το είπα εγώ. Αντρικά χείλη είπαν την αλήθεια. Δε θέλω να κοροϊδευόμαστε. Με το συναίσθημα δεν είναι να παίζεις. Θα την πατήσεις και τότε θα πονέσει το κάρμα. Και με τον Μπάμπη τι γίνεται; Μισό να ξαποστάσω γιατί έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς. Κάπως έτσι θα μου απαντούσε. Να είναι αυτό που θα ήθελα να ακούσω;
Άλλο αυτό. Να σου λένε όσα θες να ακούσεις. Μήπως το λάθος είναι δικό μας; Και τελικά υπάρχει λάθος; Το συναίσθημα είναι εκτόνωση ενέργειας. Λάθος σε αυτό δε θα μπορέσεις να βρεις. Ψάξε σε προκαλώ. Τρέχει ο χρόνος και η ζωή και δε μας περιμένει. Τα λεπτά περνούν πιο γρήγορα, οι μέρες φεύγουν και η απόκρυψη των αληθινών συναισθημάτων είναι μία βλακεία πολυτελείας. Χάνεις, δεν κερδίζεις.
Αλλαγή. Τα χρόνια φέρνουν μαζί τους ειλικρίνεια. Ή μάλλον φέρνουν τη δύναμη που χρειαζόσουν για να είσαι ειλικρινής χωρίς να φοβάσαι να παίξεις με ανοιχτά χαρτιά. Δεν είναι υπόθεση αντρική η γυναικεία. Είναι υπόθεση ανθρώπινη. Να το ζήσεις. Ό,τι κι αν είναι αυτό ζήστο στον υπερθετικό βαθμό. Μην ανασαίνεις απλά, πάρε βαθιές τζούρες πίκρας, χαράς, λύπης, θυμού, ευτυχίας. Ζήσε τη σχέση, τον έρωτα, την καψούρα, το πάθος, τον χωρισμό.
Ένα σωρό “τελειώσαμε” η ζωή μας. Να παίρνεις όσα μπορείς και να μη φοβάσαι να εκφραστείς. Το για ένα κούτελο ζούμε δεν έχει πρακτική εφαρμογή όταν εμπλέκεται το συναίσθημα. Μπάμπη μίλα. Βοήθησε στην επιχειρηματολογία. Μην παίρνεις τίποτα τις μετρητοίς, να με αγαπάς και να με αμφισβητείς. Τον άκουσες.
”Μέσα από τα τραγούδι μου προσπαθώ να αφορίσω τη μοναξιά. Επιδιώκω τη μοναχικότητα αλλά σιχαίνομαι τη μοναξιά” έχει δηλώσει σε συνέντευξή του. Ο Μπάμπης του 2017 θα δάκρυζε για έναν έρωτα που τελείωσε. Κάπως έτσι κι εσύ. Το ξέρω μωρέ. Θα το έκανες διαφορετικά. Άλλα για να το κάνεις τώρα αλλιώς, τότε έπρεπε να το είχες κάνει ακριβώς έτσι. Δοκιμές και λάθη σε έμαθαν να είσαι ο εαυτός σου σήμερα.
Να έχεις την τόλμη να εφεύρεις το νόημα της δικής σου ζωής. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως αναγκαίο.
Μπάμπη σειρά σου.
”Πάμε ξανά στις ξαστεριές
ονείρων είμαστε σκιές
το σκοτάδι του ενός
δυο μαζί το κάνουν φως
Μ’ έναν υπνόσακο στην πλάτη
και με το βήμα του ορειβάτη
πίσω στο μέλλον επιστρέφω
και αυταπάτες πια δεν τρέφω.”
Κεντρική Φωτογραφία: NDP Photo Agency