Να μας πει με ποιον κοιμάται η Δέσποινα Βανδή τα βράδια

Η Δέσποινα Βανδή μιλά πια πολύ ανοιχτά γιατί νιώθει πολύ καλά με το μέσα της. Μιλά και λέει όσα θα ευχόμασταν να ακούσουμε και πολύ περισσότερο μιλά και λέει όσα θα ευχόμασταν να εφάρμοζαν όλοι οι άνθρωποι στις ζωές τους.

Επιλογές. Αυτή είναι η ουσία της ζωής. Να έχεις το θάρρος και τη διαύγεια να κάνεις επιλογές που θα σε κάνουν να νιώθεις ευτυχισμένη χωρίς να δίνεις δεκάρα τσακιστή σε σχόλια τρίτων.

Η Δέσποινα Βανδή, ως φαίνεται, έζησε πολλά χρόνια από τη ζωή της με πρέπει και φορεμένους κανόνες. Δεν είναι κι εύκολο να βγεις από καλούπια δεκαετιών. Ατσάλωσε τον εαυτό της, στάθηκε στα πόδια της κι άλλαξε. Έξω, μέσα. Άλλαξε.

«Μετά τα 40 αρχίζω και νιώθω ενστικτωδώς ότι πρέπει να κάνω κάτι άλλο. Για φαντάσου να πεθάνεις μία μέρα και να μην έχεις τολμήσει πράγματα τα οποία θέλεις να κάνεις και κάποιες περιοριστικές πεποιθήσεις να σε κρατάνε πίσω. Έτσι τόλμησα να κάνω και τηλεόραση», ανέφερε η Δέσποινα Βανδή.

Δέσποινα Βανδή: «Δεν κοιμάμαι το βράδυ με την άποψη του καθένα, κοιμάμαι σε μία αγκαλιά»

Ο έρωτας έπαιξε ρόλο καταλυτικό. Σαν δύο χέρια να ακούμπησαν τους ώμους της και να ταρακούνησαν το κορμί και το μυαλό της. Και τώρα ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε και να το ζήσουμε. Με τους δικούς μας όρους και μόνο.

Διαφήμιση; Πολλοί την έψεξαν και θα πολλοί είναι εκείνοι που θα συνεχίσουν να το κάνουν. Πουλάει τη σχέση, παλιμπαιδίζει, ξεπέρασε τα όρια, ξεφτιλίστηκε κι άλλα τέτοια ανόητα ακούσαμε.

«Όσον αφορά στον έρωτα δεν ήταν κάτι που το επεδίωξα, αλλά κάτι που προέκυψε. Δεν προκύπτει ποτέ τίποτα τυχαίο στη ζωή μας. Συνέβη γιατί είναι να συμβεί. Γιατί κάτι δεν είναι καθόλου καλά μάλλον και σου συμβαίνει.

Είμαι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος. Δεν με απασχολεί τι άποψη μπορεί να έχει ο καθένας. Δεν κοιμάμαι το βράδυ με την άποψη του καθένα, κοιμάμαι σε μία αγκαλιά.

Έχω έναν άνθρωπο με τον οποίο αισθάνομαι αρμονία, πόθο, χαρά, αισθάνομαι παιδί, γυναίκα τόσα πολλά πράγματα. Είναι το λιμάνι μου είναι η χαρά μου», εξομολογήθηκε η Δέσποινα Βανδή.

Την πιο σημαντική στιγμή της ζωής της διανύει η Δέσποινα Βανδή. Όχι γιατί ζει τον έρωτα. Όχι γιατί κάνει επαγγελματική επιτυχία στην πίστα και στην τηλεόραση. Όχι και πάλι όχι. Η Δέσποινα Βανδή διανύει την πιο σημαντική στιγμή της ζωής της γιατί έχει καταφέρει να απαλλαγεί από κοινωνικά βαρίδια που της κρατούσαν τα πόδια κολλημένα στο πάτωμα.

Ζει τη στιγμή της και δεν βρίσκει κανέναν απολύτως λόγο να το κρύψει και να το περιφρουρήσει χάνοντας το αυθόρμητο του συναισθήματος.

«Είμαστε εγκλωβισμένοι. Γιατί έτσι είμαστε μεγαλωμένοι»

Η Δέσποινα Βανδή κλείνει την πόρτα του σπιτιού της και μένει με τον άνθρωπο που έχει επιλέξει. Ούτε με σενα, ούτε με μενα, ούτε με την αποψάρα του καθενός που δεν έχει πώς να γεμίσει τον χρόνο του. «Αυτά που λες εγώ τα ακούω βερεσέ», πιστεύω σιγοτραγουδάει αυτή τη στιγμή.

«Οι άνθρωποι είμαστε πολύ εγκλωβισμένοι στο να κάνουμε τα πράγματα που μας είναι οικεία. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Γιατί έτσι είμαστε μεγαλωμένοι. Υπάρχει το σωστό timing να τελειώσεις το σχολείο, να σπουδάσεις, να κάνεις παιδιά, γάμο. Μία γυναίκα μπορεί να γίνει μάνα αν θέλει και στα 50.

Υπάρχουν περιοριστικές πεποιθήσεις. Όταν απαλλαγείς από όλα αυτά και κοιτάξεις στην ουσία τι είναι αυτό που εσένα σε κάνει χαρούμενο, δεν υπάρχει ηλικία. Γιατί γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος, καλύτερος στο περιβάλλον σου και αν το περιβάλλον αυτό έχει και παιδιά, γίνεσαι και καλύτερη μαμά.

Αυτό που με νοιάζει τα παιδιά μας να είναι καλά. Από τη στιγμή που τα παιδιά μας είναι καλά αυτό έχει σημασία, και εμείς είμαστε καλά.

Η εικόνα της σταρ, αφορά μόνο στην επαγγελματική μου ζωή. Με το που κατεβαίνω από τη σκηνή, δεν αισθάνομαι σταρ. Επάνω στη σκηνή, νιώθω ότι όλο αυτό είναι ένας ρόλος.

Είμαι μια κανονική, εργαζόμενη γυναίκα που κατεβαίνει κι έχει τις ίδιες έγνοιες, για το αν διάβασαν τα παιδιά, για το φαγητό, το τι έχει το ψυγείο, να πάω σούπερ μάρκετ. Οπότε, όλα αυτά είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου», δηλώνει η Δέσποινα Βανδή.

«Άλλαξα, ρε παιδί μου»

Λίγο καιρό νωρίτερα η Δέσποινα Βανδή είχε μιλήσει στο περιοδικό Down Town και είχε δώσει την κατεύθυνση που ακολουθεί. Πώς φτάνεις να πεις μια μέρα «η ζωή είναι αλλιώς»;

«Όταν αποφασίζεις να πρωταγωνιστήσεις σε αυτήν. Τώρα μπορεί να σου γεννιέται η εύλογη ερώτηση: ”Μα δεν πρωταγωνιστούσες στη ζωή σου όλα αυτά χρόνια;” Όταν κάνεις παιδιά όλα αλλάζουν.

Αφήνεις τον εαυτό σου πιο πίσω, μπορεί να κάνεις πράγματα τα οποία δεν σε ευχαριστούν απόλυτα, αλλά ευχαριστούν τον υπόλοιπο κόσμο και από εκεί που ζούσες εκατό τοις εκατό για τον εαυτό σου καταλήγεις να ζεις πενήντα τοις εκατό, μετά τριάντα, δέκα και μια μέρα χάνεσαι, χωρίς να το καταλάβεις.

Άλλαξα, ρε παιδί μου, όχι μια μέρα ξαφνικά, αλλά αποφάσισα να κάνω ευτυχισμένο τον εαυτό μου, να δώσω σημασία σε μένα.

Όταν ζεις παθητικά είναι σίγουρο ότι θα βρεθείς σε ψυχολογικά αδιέξοδα. Το συναίσθημα με αφύπνισε και κατάλαβα πως είχε έρθει πια η ώρα για αλλαγή.

Κάνω ψυχοθεραπεία σχεδόν δύο χρόνια τώρα και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Θεωρούσα ότι το να διαβάζεις βιβλία και να έχεις καλούς φίλους είναι αρκετό για να εξελιχθείς, να μοιραστείς και να προβληματιστείς. Όχι όμως.

Με την ψυχοθεραπεία βλέπεις πράγματα που ούτε είχες σκεφτεί ποτέ ούτε είχες έρθει αντιμέτωπος με αυτά. Είναι πολύ πιο εύκολο να χώνεις πράγματα κάτω από το χαλάκι και να προχωράς ξανά. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη κλπ», είχε πει η Δέσποινα Βανδή.

Τέρμα πια με τα χαλάκια που από κάτω κρύβουν ένα βαθύ πηγάδι. Κάποτε ξεχειλίζει κι αυτό και φτάνει η στιγμή που οφείλεις στον εαυτό σου να πεις «τέρμα».

Άνθρωποι όπως η Δέσποινα Βανδή υπάρχουν δίπλα μας, κοντά μας, στις παρέες, στο σπίτι μας, στο μέσα μας. Καιρός να αλλάξουμε. Καιρός να πάψουμε να μας ενδιαφέρει αυτό το βασανιστικό «τι θα πει ο κόσμος».