Ναι, είμαστε γυναίκες ακόμα κι όταν βρίζουμε

Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις για το εν λόγω θέμα. Κυριότερα από όλες εμάς τις γυναίκες που επιλέγουμε κάποιες φορές να χρησιμοποιήσουμε λέξεις ή και εκφράσεις οι οποίες είναι για πολλούς ανεπίτρεπτες.

Η πιο to the point άποψη που εκφράστηκε επί του θέματος ήταν αυτή της υπέροχης σελίδας στο facebook, Ναι, είσαι Μισογύνης. Το ποσοστό ”μπινελικώματος” δεν έχει καμία σημασία. Σύμφωνοι υπάρχουν οι γυναίκες που βρίζουν ανά 30 δεύτερα, εκείνες που ”το κρατούν για όταν φτάσουν στο αμήν”, άλλες που το έχουν λίγο πιο εύκολο κι εκείνες που δεν το έχουν καθόλου. Παρόλα αυτά, αλήθεια, σήμερα, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δε στηρίζουν το δικαίωμα των γυναικών να μιλούν και να φέρονται ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ;

Περί αισθητικής και άλλων δαιμονίων

”Δεν είναι όμορφο να βλέπεις μια γυναίκα να βρίζει”, θα πουν πολλοί. Άντρες, γυναίκες, δεν έχει σημασία. Μπορεί να μη σου αρέσει, αλλά άσε με να μαντέψω: ”Άλλο στο κρεβάτι” έτσι;

Η εικόνα της γυναίκας που ”παρακαλεί”, ”ευχαριστεί”, υπακούει και είναι μια ”κοινωνικά αποδεκτή κυρία”, έχει πάψει να είναι νόρμα, από τότε που εκατομμύρια γυναίκες πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν γι’ αυτό.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Καμία γυναίκα δε χάνει τη θηλυκότητά της, ή σταματά να είναι άξια εκπρόσωπος του φύλου μας επειδή αντί να καταπιεί στο βωμό του sexiness τα νεύρα και την ανάγκη της να ξεσπάσει, προτιμά να μιλήσει, με όποιον τρόπο εκείνη νιώθει πιο άνετα να το κάνει. Δε μπορούμε να απαγορεύσουμε στις γυναίκες που δεν περπατούν σαν μοντέλα όταν φορούν τακούνια, να πάψουν να τα φοράνε. (Αν και, όταν εγώ περπατάω σαν βάρκα με τα 12ποντα, νιώθω λιγότερο γυναίκα, απ’ ότι όταν βρίζω. Φυσικά δε θα μου πει κανείς πότε να τα β(γ)άλω.)

Μπορεί να έχουμε 2015, αλλά αυτό που δεν θα έπρεπε να έχουμε είναι η διάθεση να αυτολογοκρινόμαστε από φόβο μήπως είμαστε λιγότερο χαριτωμένες.

Αυτό που κάνει τις γυναίκες πραγματικά όμορφες, πέρα από εξωτερικά χαρακτηριστικά, είναι ο αέρας που αποπνέουν και η προσωπικότητά τους. Φυσικά μπορείς να επιλέξεις να μην κάνεις παρέα/σχέση με κάποια που βρίζει, επειδή εσύ νιώθεις άσχημα δίπλα της. Δεν μπορείς όμως να της υποδείξεις/ επιβάλεις τι πρέπει (να σταματήσει) να κάνει για να είναι περισσότερο θηλυκή. (Κι εγώ θα ήθελα να ήξεραν όλοι οι άντρες του κόσμου να ανάβουν το τζάκι ή να ψήνουν μπριζόλες στα κάρβουνα, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν κι εκείνοι που δε μπορούν.)

 

Feminism is not dead

Ο φεμινισμός και οι αγώνες κάθε σουφραζέτας εκεί έξω, δόθηκαν με στόχο εμείς οι γυναίκες να είμαστε ίσες με τους άντρες. Σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ. Δε βλέπω συνεπώς ούτε έναν λόγο για τον οποίο εμείς θα πρέπει να φοβόμαστε τις λέξεις, την ώρα που οι άντρες τις χρησιμοποιούν όχι μόνο για επίδειξη αρρενωπότητας, αλλά και ισχύος.

Χωρίς να θέλω να σηκώσω απειλητικά το δάχτυλο και να παραδώσω μαθήματα υπέρ της γυναικείας ελευθερίας, αυτό που θέτουμε αυτή τη στιγμή επί τάπητος, δεν αφορά μόνο στη φύση της θηλυκότητας, αλλά στο κατά πόσο το κάθε τι που κάνει/λέει μια γυναίκα, αρέσει ή όχι στους άλλους. Εν προκειμένω, η τεράστια αυτή εναντίωση των αντρών στο μπινελίκι δια στόματος θηλυκού, ίσως μπορεί να εξηγηθεί με το αίσθημα ”ευνουχισμού” που προκαλεί σε κάποιον το να τον βρίζει μια ”γυναικούλα”. Λυπάμαι.

Όπως λοιπόν κάθε άντρας έχει το δικαίωμα να εκνευριστεί και να εκφραστεί αναλόγως, χωρίς κανείς να του πει ”ντροπή σου να μιλάς έτσι”, το ίδιο ακριβώς δικαίωμα έχουμε κι εμείς.

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να υποστηρίζει κανείς ότι ως γυναίκες δεν έχουμε την ανάγκη να βρίζουμε. Η κοινωνία, οι άνθρωποι και οι συνθήκες ζωής, σου σερβίρουν καθημερινά ένα εκατομμύριο λόγους για να εξοργιστείς και να ”κυλιστείς στο βούρκο της βωμολοχίας”. Υπάρχει άραγε πιο ”θηλυκός τρόπος” να αντιμετωπίσεις την εργασιακή ανισότητα, τον σεξισμό, τα σχόλια στο δρόμο, τις χειρονομίες και κάθε προσπάθεια επίδειξης δύναμης και ανωτερότητας; Αν ναι, παρακαλώ ενημερώστε με.

 

Τα ελλιπή επιχειρήματα

Ναι, πολλές φορές η βροχή ”ακατάλληλων λέξεων” δείχνει απουσία επιχειρημάτων. Eπίσης μπορεί εξίσου εύκολα να δείξει έλλειψη υπομονής, υπερβάλλοντα θυμό ή να αποτελέσει έσχατη λύση όταν ο άνθρωπος απέναντί σου δεν καταλαβαίνει από απλά λόγια.

Το νόμισμα έχει και εδώ δύο όψεις: υπάρχουν άνθρωποι (και όχι μόνο γυναίκες), που βρίζουν επειδή δε μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι/ες που το κάνουν από αγανάκτηση, χιούμορ ή και οικειότητα. Προσωπικά, θεωρώ τις γυναίκες που δε ντρέπονται να χρησιμοποιήσουν τις λέξεις που πρέπει/ θέλουν, την κατάλληλη στιγμή, εξαιρετικά ευφυείς, εύστροφες και σέξι.

Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται πολύ πιο θηλυκό να λες τα πράγματα με το όνομά τους, από το να υπεκφεύγεις με χαριτωμενιές και κομ ιλ φο βουρδούλακες.

Η γυναίκα δεν ορίζεται από το μήκος της φούστας της, το πώς μιλά ή το με πόσους άντρες (έχει) κάνει σεξ. Τη μέρα που καμια μας δε θα ζει καθοδηγούμενη απ’ αυτά τα απαρχαιωμένα στερεότυπα, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τα απόλυτα θηλυκά. Εκείνα που ορίζουν τον εαυτό τους και δεν αυτοπεριορίζονται. Μιλήστε όπως θέλετε, ντυθείτε όπως νιώθετε άνετα και κάντε ό,τι σας αρέσει.