Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό. Ο αριθμός δικός σου

Τα ποιήματά της με έκαναν να σκεφτώ κομματάκι πιο βαθιά, αλλιώτικα από ότι έκανα μέχρι τότε. Πολλά δεν τα καταλάβαινα. Τα κατάλαβα αργότερα. Κι άλλα τόσα ακόμα τα ψάχνω. Αυτό θέλει άλλωστε. Δεν υπάρχει μία ερμηνεία. Αυτή είναι η μαγεία. Να επενδύεις με το δικό σου συναίσθημα τα λόγια της και τελικά να βρίσκεις τον τέλειο συνεργάτη στον ψυχισμό σου.

Στη βιβλιοθήκη του δωματίου υπάρχει στο δεύτερο ράφι από το τέλος ένα μικρό μπεζ τετράδιο. Στην ίδια θέση μπαίνει κάθε φορά που βγαίνει. Πες το χούι. Στην τελευταία σελίδα είναι γραμμένο με μολύβι το δικό της ποίημα. Με μολύβι κατά λάθος. Τίποτα δεν γίνεται κατά λάθος. Οι δύο πρώτες γραμμές έχουν σχεδόν σβηστεί. Βλέπω τα γράμματα αχνά. Τις θυμάμαι απέξω. Δε με νοιάζει. Βγάζω το τετράδιο όποτε τα βρίσκω σκούρα συναισθηματικά. Μία βοήθεια τώρα, μία φάση τότε.

Ὁ ἔρωτας,

ὄνομα οὐσιαστικόν,

πολὺ οὐσιαστικόν,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,

γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,

γένους ἀνυπεράσπιστου.

Πληθυντικὸς ἀριθμὸς

οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,

ὄνομα οὐσιαστικὸν

στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς

καὶ μετὰ πληθυντικὸς

οἱ φόβοι.

Οἱ φόβοι

γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,

κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ

μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ

καὶ ἄκλιτη.

Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,

Ὄνομα οὐσιαστικόν,

Γένους θηλυκοῦ,

Ἑνικὸς ἀριθμός.

Πληθυντικὸς ἀριθμὸς

Οἱ νύχτες.

Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Το τετράδιο μπαίνει στη θέση του. Μόνο το τετράδιο έχει θέση συγκεκριμένη. Οι σκέψεις μπερδεύονται. Γεννήθηκαν για να μπερδεύουν και να μπερδεύονται. Να είναι πληθυντικός αριθμός; Ποιος να ξέρει;

Ο έρωτας. Ούτε αρσενικό, ούτε θηλυκό. Ανυπεράσπιστος. Αυτός ή όσοι παίρνουν φόρα και βουτάνε χωρίς να κλείσουν, έστω, τη μύτη τους. Μπαίνεις μέσα, νιώθεις να πνίγεσαι, κουνάς χέρια και πόδια σπασμωδικά για να βγεις στην επιφάνεια, βουλιάζεις ακόμα περισσότερο, σου κόβεται η ανάσα, παλεύεις και αφήνεσαι να σε οδηγήσει. Ήπιες λίγο νερό. Και; Καθάρισες. Αλλά δεν ξεκαθάρισες. Ενικός αριθμός. Εκείνη δίνει την εξήγησή της. ”Είναι αδύνατο να συντονιστούν δύο άνθρωποι στον έρωτα.”

”Πάντα ο στόχος είναι ο Άλλος. Το εγώ σου δεν μπορεί να είναι απλαισίωτο, όσο κι αν εσένα εξυπηρετεί.” Όση αντίσταση κι αν προβάλεις. Είπαμε, ο έρωτας είναι γένος ανυπεράσπιστο. Σαφής και ειλικρινής. Έρχεται με ορμή και τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Δεν κάνει υποχωρήσεις, δεν κάνει εκπτώσεις. Είναι διεκδίκηση. Όχι κατάκτηση. Η αγάπη μπορεί, ο έρωτας όχι. Είναι διαρκής πάλη. Όχι πάλι μία από τα ίδια.

Όνομα ουσιαστικό. ”Η ποίηση είναι σαν μια πελώρια τίγρη που τινάζει ξαφνικά μπροστά μας την ουρά της. Πρόκειται για ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που βρίσκονται ήδη νεκρά μέσα μας.” Τέτοιος είναι και ο έρωτας. Τον έχουμε μέσα μας μέχρι να έρθει η στιγμή κάποιος να μας το θυμίσει. Να με ταρακουνήσεις θέλω. Να θυμηθώ όσα ξεχνούσα εσκεμμένα. Από φόβο, από ατολμία, από βλακεία, από τύψεις. Μάθε μου πως είναι ο έρωτας στον πληθυντικό αριθμό κι εγώ θα σου μάθω τι σημαίνει μνήμη άκλιτη.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Σὲ σωστὴ ὥρα νυχτώνει.