O Γιώργος Λιάγκας ξέσπασε κατά των ομοφοβικών αλλά ξέχασε να κουνήσει το δάχτυλο στον εαυτό του

Ο Γιώργος Λιάγκας αρχικά σχολίασε το αυτονόητο, ότι δηλαδή πρόκειται για δημοσιογραφική επιτυχία το να προτείνει αυτή τη συνέντευξη στον Στέφανο Κασσελάκη κι εκείνος να την αποδεχτεί. Η συνέντευξη παραχωρήθηκε λίγο πριν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περάσει το κατώφλι του στρατοπέδου και, σίγουρα, αποτελεί επιτυχία για τον Γιώργο Λιάγκα να εξασφαλίσει αυτή την αποκλειστικότητα. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα σχόλια που δέχτηκε μερικά από τα οποία παράθεσε στον «αέρα» του Πρωινού.

«Διάβασα από κάτω χθες δεκάδες υβριστικά μηνύματα. Είναι σιχαμερά. Δαιμονίστηκα και μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω με χιούμορ και με ειρωνεία σε αυτά τα δεκάδες μηνύματα. Νόμιζα ότι Μπέος είναι μόνο ένας σε αυτή τη χώρα, τελικά υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες», σχολίασε ο Γιώργος Λιάγκας οργισμένος.

«Ένας δημοσιογράφος που καταφέρνει να πάρει συνέντευξη από έναν πολιτικό αρχηγό που έχει δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος, βγάζετε κάποιο συμπέρασμα εσείς οι πανέξυπνοι ότι έχω κολλήσει ομοφυλοφιλίτιδα; Αν ήμουν, δεν θα είχα πρόβλημα να το πω. Συγγνώμη που σας χαλάω την ονείρωξη, δεν είμαι! Ούτε το έχω γυρίσει στα 53 μου, δικαίωμά μου όμως. Τι σημαίνει δηλαδή; Ότι ένας πολιτικός αρχηγός που είναι ομοφυλόφιλος, δεν πρέπει να δίνει συνεντεύξεις σε straight δημοσιογράφους; Ή ένας straight δημοσιογράφος, απαγορεύεται να πάρει συνέντευξη από έναν ομοφυλόφιλο πολιτικό αρχηγό; Αυτό πραγματικά μήπως μας γυρίζει σε χρόνια πριν τον Μεσαίωνα; Δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες απόψεις στην κοινωνία; Το λέτε σε έναν άνθρωπο πατέρα 2 παιδιών; Δεν ντρέπεστε λίγο;», αναρωτήθηκε έπειτα ο παρουσιαστής.

Σε αυτό το σημείο ίσως να μην ξέρεις τι έχει πρωτοενοχλήσει τον δημοσιογράφο. Το γεγονός ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Στέφανου Κασσελάκη οδηγεί σε ομοφοβικά σχόλια που αφορούν εκείνον ή το γεγονός ότι οι σχολιαστές του post έθιξαν τη δική του σεξουαλική ταυτότητα;

Ο Γιώργος Λιάγκας επέλεξε με τις λέξεις του στη συνέχεια να μας πείσει για το δεύτερο όσο κι αν φαίνεται προβληματικό αυτό το «δεν το γύρισα» ή το «το λέτε σε έναν άνθρωπο πατέρα 2 παιδιών» λες και ο σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιου έχει κάποια τελεσίδικη σχέση με την ικανότητά του να τεκνοποιεί.

«Γι’ αυτό λέω δεν έχει σωτηρία αυτή η χώρα. Τι να κάνει και ο ταλαίπωρος ο Μητσοτάκης, παλεύει μόνος του. Αυτή είναι η χώρα. Είναι η νοοτροπία του κοσμου! Αυτοί είμαστε! Κοιταχτείτε στον καθρέφτη, ρίξτε μια μούτζα, πείτε αυτοί είμαστε και πάμε παρακάτω. Δυστυχώς, ο κόσμος δεν αποδέχεται την ισότητα. Ο κόσμος θέλει να κοροϊδεύει τον μαύρο, τον χοντρό, τον ομοφυλόφιλο, τον οποιονδήποτε στα μάτια του φαίνεται διαφορετικός. Ζει σε έναν μικρόκοσμο μιας μίζερης ζωής και αισθάνεται ότι αν πει τον Λιάγκα ομοφυλόφιλο που πήρε συνέντευξη από τον Κασσελάκη, ότι έχει καταφέρει κάτι. Σκ@@@ κατάφερε», κατέληξε στο ξέσπασμά του ο Γιώργος Λιάγκας, απόσπασμα του οποίου βλέπεις παρακάτω.

Δεν μπορείς να πεις ότι λέει κάποιο ψέμα ο Γιώργος Λιάγκας. Κάτι η ομοφοβική επίθεση στη Θεσσαλονίκη κάτι τα τέρατα που είχαμε ακούσει το προηγούμενο διάστημα για το νόμο για την ισότητα στον γάμο, δεν αφήνουν περιθώριο να πούμε ότι είχε άδικο στο «κατηγορώ» του απέναντι στην κοινωνία. Αυτό που ωστόσο ξέχασε να συμπεριλάβει στο ξέσπασμά του είναι το δικό του μερίδιο ευθύνης στο γεγονός ότι «ο κόσμος θέλει να κοροϊδεύει τον μαύρο, τον χοντρό, τον ομοφυλόφιλο, τον οποιονδήποτε στα μάτια του φαίνεται διαφορετικός».

Τι φταίει ο Λιάγκας για τις απόψεις μερίδας της κοινωνίας; Φταιέι όσο φταίει οποιοδήποτε έχει δημόσιο βήμα και τηλεοπτικό χρόνο να διαχειριστεί και να μοιράσει και επιλέγει να το κάνει φιλοξενώντας τις πιο ακραία αναχρονιστικές απόψεις στον «αέρα» της εκπομπής του. Η κοινωνία δεν προοδεύει μόνη της, ούτε με την ψήφιση ενός νόμου. Η κοινωνία προοδεύει μέσω της εκπαίδευσης. Και η τηλεόραση όπως και κάθε ΜΜΕ συμβάλλει σε αυτήν. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να συμβάλλει.

Η τηλεόραση παρέχει ενημέρωση και πληροφορίες κι αυτές οι πληροφορίες οδηγούν σε γνώση. Οι πληροφορίες με τις οποίες επιλέγουμε να γεμίσουμε τον τηλεόπτικό «αέρα», λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης των πολιτών σε ζητήματα διαφορετικότητας.

Η εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα συχνά επιλέγει την οδό της εκπαίδευσης των πολιτών στο πεδίο της αντίθεσης στη διαφορετικότητα.

Ο Γιώργος Λιάγκας είναι που έδωσε βήμα στον Αχιλλέα Μπέο αμέσως μετά τις ομοφοβικές δηλώσεις του αφού εξασφάλισε για μία ακόμα φορά τη θέση του Δημάρχου Βόλου, για το χειρότερο 17λεπτο που έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια.

Ο Γιώργος Λιάγκας είναι που φιλοξένησε στην εκπομπή του τον Αλέξη Κούγια και τον άφησε να αναρωτιέται: «Τον κ. Κασσελάκη πώς θα τον αποκαλούν οι συνάδελφοί του, “η Στέφανος” ή “ο Στέφανος”; Ο κ. Κασσελάκης είναι ο σύζυγος ή η σύζυγος αυτού του ζευγαριού; Εμείς που συμμετέχουμε στη ζωή πραγματικά και με νύχια και με δόντια κάναμε κάτι, έχουμε και παιδιά, αγόρια και κορίτσια, και θέλουμε να είναι ευτυχισμένα, όχι μπερδεμένα».

Ο Γιώργος Λιάγκας είναι που ρώτησε τον Γιώργο Καρατζαφέρη πώς του φαίνεται ο γάμος του Στέφανου Κασσελάκη και του άφησε χώρο να μιλήσει για «παρενέργειες» από «αυτό το πρότυπο» ενώ ο ίδιος σημείωνε ότι ανήκει στην «πλειοψηφία που είναι straight», αλλά που μπορεί να αλλάξει «γιατί βλέπω να αυξάνονται κιόλας».

Ο Γιώργος Λιάγκας είναι που ρώτησε τον Νίκο Οικονομόπουλο ποια είναι η άποψή του για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια για να του απαντήσει (ως μη ειδικός) ότι «Πιστεύω ότι ένα παιδί χρειάζεται τη μαμά και τον μπαμπά, αυτό έχει ορίσει η φύση μας».

Ο Γιώργος Λιάγκας είναι που ρώτησε τον (επίσης μη ειδικό) Νίκο Αναδιώτη τις θέσεις του για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και του είπε ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία.

Κι αυτά είναι τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, γιατί αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω θα βρούμε τον ίδιο τον Γιώργο Λιάγκα να λέει «Κανένας πατέρας δεν θέλει το παιδί του να γίνει γκέι, ούτε θα χαρεί. Δίπλα του θα είμαι αλλά δεν θέλω να γίνει γκέι. Θα το σπρώξουμε εμείς να γίνει γκέι;». Θα τον βρούμε και να αναρωτιέται για το πώς έγινε η σύλληψη του παιδιού του Φώτη Σεργουλόπουλου και αν θα μεγαλώσει φυσιολογικά (θέμα το οποίο έχει παραδεχτεί σε συνέντευξή του οτι χειρίστηκε άκομψα).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τη διαφορετικότητα καμιά φορά εμείς την κάνουμε να ορίζεται ως διαφορετική. Επαναλαμβάνοντας συνέχεια τι είναι φυσιολογικό και τι όχι, με τι θα χαιρόμασταν και τι όχι, για το που ανήκουμε εμείς και που οι «άλλοι», δίνοντας χώρο σε εκείνους που θέλουν να μας πείσουν ότι η δικιά τους κατάσταση ζωής και σκέψης είναι η μόνη «φυσιολογική» πραγματικότητα.

Αγνοώντας τον τρόπο που εμείς κάνουμε διακρίσεις και δεν αποβάλλουμε τα γερά θεμέλια της συστημικής ομοφοβίας με τα οποία έχουμε διαποτιστεί, και τον ρόλο μας σε όλη αυτή τη μη ανοχή και μη αποδοχή της ισότητας, κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Ή εκμεταλλευόμαστε τον τηλεοπτικό χρόνο για να διατυπώσουμε ένα μανιφέστο που θα μας χρησιμεύσει αργότερα ως επιχείρημα όταν μας ξαναπούν ομοφοβικούς. Κάτι σαν το «έχω φίλους γκέι» από το οποίο δεν έχει ξεφύγει, φυσικά, ούτε ο Γιώργος Λιάγκας.

Το να εκτίθεσαι προσωπικά ως straight σε ομοφοβικά σχόλια ίσως να έχει μία χρησιμότητα για την ενσυναίσθησή σου. Το προνόμιο του να ανήκεις στην κυρίαρχη πλειοψηφία συχνά δεν επιτρέπει να δεις πώς είναι τα πράγματα στην πλευρά της ομάδας που καταπιέζεται και στερείται δικαιωμάτων. Το να αποστρέφεις όμως τα μάτια σου από τη δική σου ευθύνη για την ομοφοβία που υπάρχει γύρω σου, για το κοινό που έχτισες τρέφοντάς το με ομοφοβικές απόψεις των καλεσμένων σου, με το να γίνεις το «βήμα» να μιλήσουν επιτέλους οι καταπιεσμένοι (;) συντηρητικοί straight άνδρες από τη woke κουλτούρα κρύβει μία στάλα στρουθοκαμηλισμό.

Ελπιδοφόρα τα ξεσπάσματα, αλλά ακόμα πιο ελπιδοφόρο να μεταφράζονται με συνέπεια στη σκαλέτα, με λίγα λόγια. Αλλιώς είναι απλά μία ακόμα αφορμή για αναπαραγωγή, προσωπική προβολή και μία τρύπα στο νερό της ομοφοβίας που θεριεύει στην ελληνική κοινωνία.