Ο Γιώργος Νταλάρας και ο σεξισμούλης του κούνησαν το δάχτυλο στα «κοτόπουλα» της δημοσιογραφίας
- 21 ΙΑΝ 2024
Ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή/αφιέρωμα του Νίκου Μπογιόπουλου για τον Βασίλη Τσιτσάνη. Και κέρασε εύκολη κι ανέξοδη θεματολογία σε πάνελ και sites με αυτό που βαφτίστηκε ως ξέσπασμα κατά των δημοσιογράφων. Βούτυρο στο ψωμί τους.
Φυσικά, έγινε το ζήτημα που χώρισε άλλη μια φορά το ελληνικό Internet και τους δημοσιολογούντες σε δυο στρατόπεδα. Αυτά είναι τα σημαντικά ζητήματα αυτής της χώρας άλλωστε (όχι το οργανωμένο έγκλημα, η Greek Mafia, ο γάμος των ομοφυλοφίλων, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι παραιτήσεις στο Πολεμικό Ναυτικό, το ράλι ακρίβειας και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος μας).
Οι #μετονΝταλάρα υποστηρίζουν ότι οι δηλώσεις «δεν είναι δημοσιογραφία αυτό, αγόρι μου. Δεν είναι καλό αυτό που κάνετε. Σε λίγο, αν τα δεις αυτά και δεις τον εαυτό σου, θα ντραπείς. Δεν το κάνουμε αυτό. Στη βράση δεν κολλάει το σίδερο. Κι εσύ, που είσαι χαριτωμένη, ο μπαμπάς σου ή ο θείος σου θα σου πει ότι είναι ντροπή αυτό που κάνεις. Μην το κάνεις» είναι η πραγματικότητα για τον ξεπεσμό της δημοσιογραφίας και το σταθερά χαμηλό επίπεδο των lifestyle εκπομπών που ασχολούνται με το απόλυτο τίποτα.
Και οι «εικονοκλάστες», το αντίπαλο ετοιμοπόλεμο στρατόπεδο κατηγορεί τον Γιώργο Νταλάρα για αναίτια επίθεση σε καημένα νέα παιδιά (λανθιμικά τα αποκάλεσε «κοτόπουλα» που δουλεύουν για το μεροκάματο) και μπουμερίστικο (εκ του boomer) mansplaining. Και -φυσικά- επιπλήττουν στη δημόσια συζήτηση εκείνους που στηρίζουν τον Γιώργο Νταλάρα. Πάντα με θόρυβο και μπόλικη αυτοαναφορικότητα.
Γιώργος Νταλάρας: «Νομίζεις ότι κάνεις τη δουλειά σου. Δουλειά δεν είναι να κάνεις οτιδήποτε όποτε σου τύχει. Δουλειά είναι να κάνετε κάτι με συνέπεια, με ήθος και με αρχές. Αυτό που κάνετε στερείται αρχών. Εγώ δεν προσβάλλω κανέναν, εγώ λέω τις απόψεις μου. Αν σας προσβάλλουν οι απόψεις μου, να ψαχτείτε. Εγώ από το 1969 μέχρι σήμερα είμαι ο ίδιος και θα το λέω πάντα».
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι σχεδόν 75 ετών. Γιος του ρεμπέτη Λούκα Νταράλα. Εγγονός του δεξιοτεχνή του βιολιού, Χρήστου Νταράλα. Ο Γιώργος Νταλάρας επιμένει να τραγουδά τα κομμάτια του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε μια εποχή που παράγονται αποβλακωτικά χιτάκια στο TikTok (το ειρωνικό είναι ότι οι σημερινοί celebrity λαϊκοπόπ τραγουδιστές το ξέρουν και γι’ αυτό προβάλλουν γυμνασμένους κοιλιακούς και φλεξάρουν συνεργασίες με τράπερ). Γιατί για να τραγουδήσεις το Πουκάμισο το θαλασσί, πρέπει να υπάρχει κι ένα κοινό που να το εκτιμήσει.
Τι σημαίνει αυτό; Ο Γιώργος Νταλάρας δεν είδε φως και μπήκε στη μουσική βιομηχανία, είναι καλλιτέχνης που έζησε τους μύθους πριν διαμορφώσει το δικό του και ξέρει τι σημαίνει καλό, ελληνικό τραγούδι. Στα 15 του τραγουδούσε δίπλα στον Βαγγέλη Περπινιάδη. Είναι φίλος με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και του έχει εμπιστευτεί τραγούδια ο Μίκης Θεοδωράκης. Έχει συνεργαστεί με την τεράστια Μαρινέλλα. Το κρατάμε αυτό.
Ο Γιώργος Νταλάρας το 2024 θεωρείται προνομιούχος. Δεν ήταν πάντα. Μεγάλωσε στην απόλυτη φτώχεια. Με έναν πατέρα που ήταν γνήσιος ρεμπέτης (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) . Δεν ήταν πάντα παρών. Άρα, τα εφηβικά χρόνια του Νταλάρα στις προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά ήταν γεμάτα με στερήσεις και απουσίες και μια μάνα που έραβε για μικροποσά κι έναν αδελφό, που μπήκε σε πρόγραμμα για την αποκατάσταση απόρων παιδιών κι έφυγε στην Ελβετία). Σκληρά χρόνια.
Τι σημαίνει αυτό; Έχει μάθει να είναι ρεαλιστής. Και τρομερά (κι αυστηρά) εγκρατής. Δεν πίνει. Δεν καπνίζει. Δεν μπλέκει. Είναι ξενέρωτος (λέει εκείνος, στις παλαιότερες συνεντεύξεις του). Έχει εμμονή με τη φωνή του. Ενίοτε μιλάει χαμηλόφωνα για να τη φροντίζει. Επίσης, οι παλιοί τον έλεγαν «βεντέτα» του πενταγράμμου. Το κρατάμε κι αυτό.
Προνομιούχος αριστερός ο Γιώργος Νταλάρας, λένε οι επικριτές του. Και δεν έχει και λίγους. Αυτά έχει η κορυφή. Δημιουργεί αντιπάθειες. Ο Γιώργος Νταλάρας νομίζω ότι θα γελάει με αυτό το γνώριμο χαμόγελό του όταν τα διαβάζει αυτά και θα θυμάται τότε που φώναζε «σάμαλι,παστέλι,κοκ» στους παλιούς σινεμάδες που έκανε τον βοηθό καφενείου.
Ο προσβλητικός Γιώργος Νταλάρας που κάνει mansplaining στα παιδιά των 800€
Μακρυγορώ, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι τα περισσότερα «παιδιά» που περίμεναν για «πέσιμο» (η γλώσσα των πρωινάδικων είναι το ίδιο προβληματική με το περιεχόμενο που παράγουν)με τα μικρόφωνα τον Γιώργο Νταλάρα για μια δήλωση (που θα ρίξει κι άλλο λάδι στη γεμάτη φθηνά κουτσομπολιά σκαλέτα κάποιων δήθεν ενημερωτικών εκπομπών, που δεν μας στερούν το ρεπορτάζ για τις καρύδες που έφαγαν στο Survivor ή τους κατινοκαυγάδες των influencer και τις ερωτικές σχέσεις reality παικτών, που είναι διάσημοι για τα μούσκουλά τους και τις σχέσεις του με καλλίπυγες αργόσχολες που έχουν followers), δεν ξέρουν πραγματικά τι σημαίνει το όνομα «Γιώργος Νταλάρας».
Έχει δικαίωμα ο Γιώργος Νταλάρας να πει σε μια δημοσιογράφο «θα ντραπείς αν δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη»;
Ναι, κι όχι μόνο επειδή είναι ο ογκόλιθος Γιώργος Νταλάρας. Επειδή θα το είχε πει και η μανά μου/σου/του αν της την έπεφταν παραβιαστικά, κακοποιητικά μια ντουζίνα κάμερες και ρεπόρτερ (ποιο είναι το ρεπορτάζ που κυνηγούσαν απορεί κανείς, αν τρώει μπιφτέκια και κοτόπουλα σε διαφημίσεις ο Σάκης Ρουβάς ή ο Κωνσταντίνος Αργυρός, αυτό το Watergate επιπέδου ρεπορτάζ).
Δέχονται και νομιμοποιούν αυτοί οι κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι που κάνουν καραούλι με ένα μικρόφωνο στο χέρι τις «εντολές» του κάθε αρχισυντάκτη; Ναι. Τους προσέβαλε η ωμή αλήθεια του Γιώργου Νταλάρα; Ναι. Μπορούν να κάνουν αυτοπαρατήρηση; Όχι. Είναι κομμάτι ενός στρεβλού συστήματος που θα αναπαράγει πάντα τις προβληματικές συμπεριφορές κι ασήμαντα θέματα για να υπάρχει. Και σε αυτό το σύστημα δεν αρέσει η κυριολεξία. Τους αρέσει η αποφυγή προσωπικών ευθυνών και η καραμέλα του «κάνω τη δουλειά μου».
Τα «παιδιά» που κάνουν τη δουλειά τους
Όλοι μας δουλεύουμε για το βιοπορισμό μας (εντάξει, όχι όλοι). Και για να πούμε και ακόμη μερικές σκληρές αλήθειες, δεν βιοπορίζεται κανείς με μισθό 700€- 800€ στην Ελλάδα, παθαίνει κατάθλιψη και χαμηλώνει απλά το κεφάλι σαν υποκτακτικός. Αυτές οι παρουσιάστριες οι καλοπληρωμένες που θίχτηκαν τόσο με τις δηλώσεις Νταλάρα γιατί δεν διεκδικούν καλύτερους μισθούς για τα «παιδιά» που στέλνουν έξω για πεσίματα; Κάποιοι παρουσιαστές έχουν μια ροπή στη τηλεχυδαιότητα. Και εκπαιδεύουν τον «στρατό» τους με τις ίδιες αρχές. Και πασάρουν τις κατασκευασμένες αλήθειες στο απαίδευτο τηλεορασόπληκτο κοινό.
Ανέλαβε ο Γιώργος Νταλάρας το κόστος της δημόσιας τοποθέτησης του; Ναι. Τον αφορά να είναι αρεστός σε όλους; Όχι. Είπε κάτι σαχλό για να γίνει viral επίτηδες; Όχι. Έχει έλλειψη επίγνωσης του προνομίου του όταν απευθύνεται στους δημοσιογράφους. Όχι, γιατί εκείνος πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να μιλήσει για τα κακώς κείμενα, έχει δικαίωμα να μην στέκεται μοιρολατρικά και με χαμόγελο να αποφύγει να εκτεθεί στις κάμερες και να επηρεάσει την κοινωνία. Θέλει να μας δείξει στον καθρέφτη ποια είναι η δική μας συλλογική ευθύνη.
Μπορεί να μιλήσει κανείς για εσωτερικευμένο σεξισμό στις δηλώσεις του Γιώργου Νταλάρα;
Ναι, μπορεί. Θέλησε να μειώσει έμφυλα το «αγόρι μου» ή τη «χαριτωμένη»; Όχι. Είναι συντηρητικός ο Γιώργος Νταλάρας; Θα μου έκανε εντύπωση ένας άνθρωπος 75 ετών να είναι προοδευτικός. Έκανε μια δήλωση γεμάτη διδακτισμό; Ναι, και δεν είναι η πρώτη φορά. Αντιτίθεται στο κατεστημένο; Όχι,χωρίς να μιλά στους καναλάρχες δεν γίνεται αυτό. Είναι ο Γιώργος Νταλάρας κατεστημένο; Ε, είναι, τι να κάνουμε τώρα. Μόνο έτσι θα έλεγε αυτά που έπρεπε να ειπωθούν εδώ και χρόνια και θα γινόταν τόσος ντόρος.
Ζούμε σε εποχές που καμία δήλωση ενός αναγνωρίσιμου ανθρώπου δεν μπορεί να επιβραβευτεί ή να επικριθεί από όλους μας. Ο καθένας κουβαλάει τις δικές του αγκυλώσεις, το αφήγημα που υπηρετεί, τις ιδεοληψίες του και τις προσωπικές εμπειρίες του. Έτσι ζυγίζει τα πράγματα. Και έχει άποψη.
Ο Γιώργος Νταλάρας υπάρχει στις ζωές μας από το 1967. 57 σχεδόν χρόνια τραγουδάει, παράγει πολιτισμό. Έχει μάθει να υπάρχει κάνοντας λαϊκό αγώνα και συναυλίες διαμαρτυρίας, αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Είναι αναζωογονητικό να ακούγονται οι αιχμηρες απόψεις ενός ανθρώπου που δεν μεγάλωσε με social media και δεν χαριεντίζεται με ανύπαρκτους. Ακόμη κι αν διαφωνείς, τουλάχιστον διαφωνείς με τον Γιώργο Νταλάρα. Αυτά καλό είναι να γίνονται.
Η μεγαλύτερη σκληρή αλήθεια που μας είπε ο Γιώργος Νταλάρας, αν θέλουμε να την ακούσουμε, είναι αυτή. Είμαστε όλοι συνένοχοι στην σκουπιδοποίηση της ελληνικής δημοσιογραφίας; Ναι. Με κάθε click μας και με το τηλεκοντρόλ μας δημιουργήσαμε το τέρας.
