Ο Κώστας Φραγκολιάς, η επιδοματική πολιτική και κάτι τεμπέληδες 25αρηδες
- 5 ΙΑΝ 2023
Μία συζήτηση για το ενεργειακό και την τιμή του φυσικού αερίου και του ρεύματος στην εκπομπή Happy Day του Alpha την Τετάρτη, 4 Ιανουαρίου 2023, έδωσε αφορμή στον Κώστα Φραγκολιά να σχολιάσει τα επιδόματα που παίρνουν οι νέοι στη χώρα μας. Στενοχωρήθηκε ο Κώστας Φραγκολιάς, όπως είπε, για την τιμή της κιλοβατώρας στην Ελλάδα σε σύγκριση με την τιμή της κιλοβατώρας στην Ευρώπη και τη λύση τη βρήκε στα επιδόματα των 25χρονων. Ποια επιδόματα; Ποτέ δεν μάθαμε.
«Στενοχωριέμαι με όσα ακούω. Δείτε πόσο έχει η κιλοβατώρα στην Ευρώπη και πόσο στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση πρέπει να κατεβάσει τον φόρο. Δεν παίρνω επιδόματα, να κόψουν τα επιδόματα… 25χρονοι και μου κάθονται σπίτι γιατί παίρνουν τα επιδόματα, να πάνε να δουλέψουν», είπε αρχικά στο Happy Day της Τετάρτης 4 Ιανουαρίου 2023 ο Κώστας Φραγκολιάς.
«Δεν παίρνω επιδόματα, Τίνα μου (Μεσσαροπούλου). Να κόψουν τα επιδόματα, που έχουμε γίνει μια χώρα, όλη ανεργία. 25χρονοι και μου κάθονται σπίτι, γιατί παίρνουν τα επιδόματα. Να πάνε να δουλέψουν. Αν κόψουν τα επιδόματα, θα πάνε να δουλέψουν», πρόσθεσε το μοντέλο, ηθοποιός και παρουσιαστής απαντώντας στην Τίνα Μεσσαροπούλου και το σχόλιό της ότι «Δεν βρίσκεις να πάνε να δουλέψουν με 500 ευρώ». Ο Κώστας Φραγκολιάς ίσως νόμισε προς στιγμή ότι βρήκε τη λύση στην ανεργία της χώρας. Στα social media ακολούθησε (δικαιολογημένα) χαμός.
Με μία μικρή αναζήτηση βρήκα ότι το μόνο έξτρα επίδομα που δικαιούνται οι άνεργοι ηλικίας 20- 29 ευρώ από τον ΟΑΕΔ είναι 367 ευρώ για 5 μήνες τα οποία λαμβάνουν εφ’ όσον παραμείνουν γραμμένοι στα μητρώα ανέργων για έναν χρόνο. Κατά τα άλλα το μόνο επίδομα που παίρνουν, είναι το επίδομα ανεργίας, πράγμα που προϋποθέτει ότι έχουν ήδη εργαστεί. Το βασικό επίδομα ανεργίας διαβάζω πώς ανέρχεται στα 399.25 ευρώ.
Θυμάσαι αυτή τη διαφήμιση με τον ηλικιωμένο και το παγωτό που φώναζε στους νέους της γειτονιάς «Να φύγετε, να πάτε αλλού»; Αυτόν μου θύμισε ο Κώστας Φραγκολιάς.
Μου ήρθε στο μυαλό μου σαν εικόνα, ένας άνθρωπος που έχει ξεχάσει τι πάει να πει να είσαι 25 χρονών κι όλοι να σε απορρίπτουν ζητώντας προϋπηρεσία για μία θέση, που δεν θα την αποκτήσεις ποτέ έτσι όπως πάει. Που έχει ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι 25 χρονών και να σε έχουν πείσει ότι αν είσαι καλός μαθητής και επιμελής φοιτητής και όλα τα κάνεις by the book σε περιμένει ένα μέλλον λαμπρό κι εσύ τελικά καταλήγεις να κάνεις το πτυχίο σου κορνίζα και να δουλεύεις σε όποια δουλειά δείχνουν να σε εκμεταλλεύονται λιγότερο για ψίχουλα.
Που έχει ξεχάσει τι σημαίνει να θες την ανεξαρτησία σου, την αυτονομία σου, να καλύψεις τις πρώτες ανάγκες της ζωής σου, να μην μπορείς να το κάνεις κι από πάνω μεγαλύτεροί σου, αλλά ακόμα νέοι άνθρωποι, όπως ο Κώστας Φραγκολιάς, να σε αποκαλούν τεμπέλη ή ο Σάββας Πούμπουρας παλιότερα να σε συμβουλεύει να δουλέψεις αμισθί μόνο και μόνο για να εργαστείς.
Τουλάχιστον εκείνος ζήτησε και μία συγγνώμη, χωρίς βέβαια να αναγνωρίσει την προβληματική του συλλογισμού του. Ο Κώστας Φραγκολιάς επέμενε να φωνάζει αυτό το «Να φύγετε, να πάτε αλλού» μέσα στο μυαλό μου και στην επόμενη εκπομπή Happy Day.
«Να κάτσω εγώ να πω αν έχω δουλέψει και τι ένσημα έχω και σε ποιους. Ας ψάξουν να τα βρούνε. Να απαντήσω στο ατσαλάκωτο μπλουζάκι ή στη σιδερωμένη αρκουδίτσα; Σε ποιον να απαντήσω;», είπε αρχικά μιλώντας φανερά για την ανωνυμία των χρηστών του Twitter. Λες κι εκείνος είχε μιλήσει για τον 25χρονο Κώστα, τον 25χρονο Πέτρο και την 25χρονη Μαρία συγκεκριμένα και δεν τσουβάλιασε τους ανώνυμους «25χρονους που παίρνουν επιδόματα και δεν πάνε να δουλέψουν». Λες κι εκείνος δεν επέρριψε ευθύνες σε μία ολόκληρη ηλικιακή ομάδα που αποτελείται από μοναδικά άτομα, για την ανεργία στη χώρα.
«Ευχαριστώ αυτούς που απευθύνθηκαν προσωπικά στον λογαριασμό μου στο Instagram και είχαμε μία πολύ ωραία συζήτηση. Και με όσους διαφώνησα. Και με τους περισσότερους, το 99% καταλήξαμε μαζί κάπου. Ευχαριστώ για την ωραία και όμορφη προσέγγιση. Από εκεί και πέρα, δεν έχω να πω τίποτα», σημείωσε στη συνέχεια.
«Η αλήθεια μας παρεξηγείται πάντα», συμπλήρωσε σε άλλο σημείο ο Κώστας Φραγκολιάς. «Εγώ γιατί έκανα δύο και τρεις δουλειές τον χρόνο, πριν αρχίσω τα ταξίδια; Είχα και συγκάτοικο για να τα βγάζω πέρα, γιατί έβαλα; Εγώ επίδομα δεν έχω πάρει», εξήγησε σε άλλο σημείο.
Γιατί μπόρεσες είναι η μόνη απάντηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν όλοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα έχουν τις ευκαιρίες, την τύχη, το καλό σου timing ίσως σε αυτή τη ζωή. Ούτε σημαίνει ότι όποιος νέος δεν μπορεί να βρει δουλειά και χρειάζεται να πάρει επίδομα (ακόμα και σήμερα δεν μας είπε σε ποιο επίδομα αναφέρεται και πώς αυτό είναι ανεξάρτητο από την προηγούμενη εργασία του νέου), είναι τεμπέλης ή αποτυχημένος.
Ζούμε σε μία κοινωνία που μας ωθεί με κάθε τρόπο να μετράμε την επιτυχία με το ποσό που έχουμε στην τσέπη μας και να χαρακτηρίζουμε ως επιτυχημένο εκείνον που δεν δίστασε πουθενά για να αυξήσει αυτό το ποσό στην τσέπη του.
Κι όσο μαθαίνουμε να μετράμε έτσι την επιτυχία, τόσο δεν θα καταλαβαίνουμε γιατί «παρεξηγείται» η «αλήθεια» μας. Τόσο δεν θα καταλαβαίνουμε γιατί το να γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας είναι απαραίτητο. Γιατί το να μην δεχόμαστε να καταπατούνται αυτά τα δικαιώματα δεν είναι επιζήμιο μόνο για εμάς, αλλά και για όλη τη γενιά μας. Τόσο θα κατηγορούμε ως τεμπέληδες, ανθρώπους που δεν μπορούν να βρουν μία δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αντί να επιρρίπτουμε ευθύνες σε όσους εργοδότες τείνουν να ξεχνούν ότι η δουλεία έχει καταργηθεί. Τόσο θα φωνάζουμε «να φύγετε, να πάτε αλλου» στους νέους αντί να κάτσουμε να τους ακούσουμε, να καταλάβουμε και να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα σε όσα είπαμε.
Τόσο ο Κώστας Φραγκολιάς δεν θα παίρνει πίσω λέξη από όσα είπε. Τόσο θα νιώθει παρεξηγημένος και τόσο θα επιστρέφει σε εκείνο το «εγώ γιατί δούλεψα;». Μην αναγνωρίζοντας τις αλλαγές στα χρόνια που πέρασαν, τις επιπτώσεις από τις αλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις και τι σημαίνουν αυτές για τις οικογένειές των ανθρώπων που είναι σήμερα 25 χρονών και για τους ίδιους. Μην έχοντας εντέλει επαφή με τη σημερινή πραγματικότητα.
Οι νέοι δεν είναι τεμπέληδες, δεν είναι αργόσχολοι, δεν είναι βολεμένοι. Εμείς είμαστε που βολευτήκαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και μόλις συνέβη αυτό, εξωραΐσαμε όσα περάσαμε στα 25 μας. Και τελικά ξεχάσαμε πώς είναι να είσαι 25. Κι αρχίσαμε από τη δική μας εξωραϊσμένη ανάμνηση να εξάγουμε συμπεράσματα, να κάνουμε γενικεύσεις τις οποίες παρουσιάζουμε από δημόσιο βήμα ως την μόνη αλήθεια. Μόνο που η αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να είναι μία πολύ υποκειμενική ανάμνηση και γι’ αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να κουνάμε το δάχτυλο σε κανέναν.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πιέσουμε τον εαυτό μας να θυμηθεί πώς ήταν πραγματικά να είσαι 25. Θα ήταν ωραία, αλλά θα ήταν και δύσκολα. Και σίγουρα κάποιος μεγαλύτερός θα μας φώναζε για κάτι που κάναμε λάθος. Και αν ήμασταν τυχεροί, απλά θα τον γράφαμε και θα ζούσαμε εμείς καλά κι αυτός πιο μίζερα.
