Ο Παύλος Χαϊκάλης είναι αρσενικό παλαιάς κοπής και δεν καταλαβαίνει από όχι. Μωρέ, τι μας λες;
- 8 ΦΕΒ 2021
Μπερδεύεται ο άνθρωπος, δεν θέλει και πολύ. Τρία γράμματα το ένα, τρία γράμματα και το άλλο. Άλλα γράμματα θα μου πεις, αλλά και πάλι. Και μην κολλάς κι εσύ. Δεν τα ξέρεις τώρα κι εσύ; Τι προσποιείσαι; Πέφτεις από το σύννεφο και χτυπάς; Οι γυναίκες είναι πλάσματα παράξενα. Τα φέρνουν από ‘δω, τα πάνε από ‘κει. Μην τις εμπιστεύεσαι και πολύ γιατί είναι ύπουλα όντα. Άλλα λένε κι άλλα εννοούν. Πώς να βγάλεις κι εσύ συμπέρασμα; Μπερδεύτηκες. Το πήρες το όχι για χαριτωμενιά. Για τσαλιμάκι. Για «βαράτε με κι ας κλαίω». Για «αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα». Για παιχνίδι ρόλων. Για δεν μου πας στο διάολο να προσθέσω τώρα που μου ‘ρθε κι εμένα η έκφραση και κάπως νομίζω ταιριάζει. Κοίτα τώρα πώς μου ‘ρθε κι εμένα να πω κάτι τέτοιο. Εκεί που το όχι σημαίνει ναι και η λογική χάνεται δια παντός. Γιατί τι να την κάνεις και τη λογική όταν για χρόνια ολόκληρα το γυναικείο όχι είναι προκάλυμμα. Μία πρόφαση για ένα ηχηρό ναι που δεν τολμάμε να πούμε για δημιουργήσουμε κλίμα μυστηρίου. Κομμάτι της γυναικείας γοητείας σού λένε κάτι αρσενικά παλαιάς κοπής όπως καλή ώρα ο Παύλος Χαϊκάλης που δεν αρκέστηκε σε μία συγγνώμη με σκυμμένο κεφάλι, αλλά θέλησε να βρει και τα ανάλογα ελαφρυντικά για να εξωραΐσει τη δεινή κατά τα άλλα θέση στην οποία και περιήλθε. Τρία γράμματα το ένα, τρία και το άλλο κι άλλα πέντε από ‘μενα, δώρο. Όχι, γράμματα.
«Χθες άκουσα όσα κατήγγειλε η Ηλιάνα, την οποία είχα μαθήτρια και δεν ήθελα να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου, αλλά ούτε και να ακυρώσω τα λεγόμενά της. Αυτά που παραδέχθηκε είναι σωστά και δεν ακυρώνω καθόλου τον λόγο της. Τη γνώρισα την Ηλιάνα 19 ετών. Ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Τη φλέρταρα διακριτικά στην αρχή, όπως είπε και η ίδια. Της το εξήγησα ευγενικά.
Δεν της είπα θα αποδεχθείς τις ορέξεις μου για να σε στείλω στην οντισιόν. Εκείνη ήταν κυρία. Απέφευγε ευγενικά. Είμαι όμως και αρσενικό παλιάς κοπής οπότε, όταν μια γυναίκα μου λέει το όχι, εγώ επιμένω. Δεν τα παρατάω εύκολα. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Όλο αυτό τον καιρό δεν την είχα προσβάλλει ποτέ ως γυναίκα. Φτάνουμε στο περιβόητο τηλεφώνημα.
Εκφράστηκα έντονα συναισθηματικά. Όταν μιλάς σε μια γυναίκα και της λες για τον πόθο σου τότε μπορεί να ξέφυγα. Της ζητάω δημόσια συγγνώμη. Και στον πατέρα της και στη μητέρα της. Ίσως ήρθε σε πίεση. Όταν μου είπε σας βλέπω σαν τον μπαμπά μου σταμάτησα. Και μετά στη σχολή λέει ότι την αγνόησα. Να δεχτώ το λάθος στην έκθεση του ερωτισμού μου, αλλά δεν θα χρεωθώ την “πτώση του Βυζαντίου”» είπε ο Παύλος Χαΐκάλης καλεσμένος στην εκπομπή «Έλα Χαμογέλα».
Και πάμε στην άλλη πλευρά. Η Ηλιάνα Αραβή ανέφερε λίγες ημέρες νωρίτερα στην ίδια εκπομπή: «με φλέρταρε διακριτικά στην αρχή. Δεν έδωσα σημασία, με πήγε σε μια οντισιόν για γνωστή σειρά που παιζόταν χρόνια. Μάλλον για να με καλοπιάσει. Στη σειρά δεν με πήραν και άρχισε να με φλερτάρει πιο έντονα. Μέχρι που ένα πρωινό, με πήρε τηλέφωνο, αυνανιζόταν και μου μιλούσε πρόστυχα.
Επέμενε να συμμετέχω μαζί του, εγώ του εξηγούσα ότι τον σέβομαι και τον θαυμάζω και ότι τον έχω σαν μπαμπά μου και μου είχαν κοπεί τα πόδια. Όταν έχεις κάποιον είδωλο παθαίνεις σοκ. Έκλεισα το τηλέφωνο, το είχα πει στους γονείς μου, δεν το είπα στον διευθυντή της σχολής μου γιατί φοβόμουν ότι θα με διώξουν. Μετά από δύο χρόνια έμαθα ότι συνέχιζε να κάνει τα ίδια, έμαθα ότι ο διευθυντής δεν γνώριζε και όταν έμαθε τον αντικατέστησαν».
Μήπως τον προκάλεσες βρε Ηλιάνα μου; Μήπως κάποιο από τα κοιτάγματά σου έκρυβαν πονηρά υπονοούμενα για βράδια αξημέρωτα; Μήπως δεν ήσουν επαρκώς σαφής; Μήπως φορούσες μίνι; Μήπως τζιν κολλητό; Μήπως το καλλιέργησες κι εσύ το κλίμα για να σε πάει στην οντισιόν;
Μήπως να συνέλθουμε; Μήπως να τακουνήσουμε τα κεφάλια μας να πάνε τα μυαλά μας στη θέση τους; Μήπως να να φτύσουμε τις καραμέλες περί ευθύνης του θύματος; Μήπως να απορρίψουμε οποιαδήποτε παγιωμένη αντίληψη θέλει τη γυναίκα να λέει όχι και να μην εννοεί όχι γιατί είναι τσαχπίνα και αλανιάρα γκόμενα που τα θέλει ο κώλος της;
Μήπως τα αρσενικά παλαιάς κοπής να εξηγήσουν στον κύριο Χαϊκάλη τι σημαίνει σεβασμός και αξιοπρέπεια; Ούτε παλιάς, ούτε νέας εσοδείας. Ούτε αρσενικά, ούτε παντελονάτα, ούτε μαγκιόρικα, ούτε μπεσαλίδικα. Ανθρώπινα φίλε μου. Έτσι θέλουμε να φέρονται άντρες και γυναίκες. Ανθρώπινα. Να σέβονται τα όρια. Να ξέρουν ότι υπάρχουν, πρωτίστως.
Να ξέρουν πως η άρνηση είναι φρένο κι όχι γκάζι. Να ξέρουν πως ο απέναντι δεν είναι εργαλείο. Έχει ψυχή, συναισθήματα. Αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια, ρε. Έχει ο συνομιλητής σου αξιοπρέπεια. Οι άντρες παλαιάς κοπής που παριστάνουν τους ανώτερους είναι επί της ουσίας τύποι βαθιά ανεπαρκείς, που γυρεύουν επάρκεια στη βία και στην άκρατη επιβολή.
Κι εμείς οι γυναίκες της νέας κοπής θέλουμε να κόψουμε από τη ρίζα την αθλιότητα που μας περιβάλλει. Όχι, δεν θέλουμε να ζούμε ανάμεσά σας. Πολλά όχι μαζεύτηκαν. Πιο ξεκάθαρο δεν μπορούμε να σας το κάνουμε.
