Ο Ρέμος αποκάλεσε καταπληκτικό παιδί τον Φιλιππίδη. Αντώνη, έλα να με (από)τελειώσεις
- 22 ΝΟΕ 2021
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απαντήσεις σε μία ερώτηση χωρίς να απαντήσεις. Ως δημοσιογράφοι έχουμε πολλές, αμέτρητες φορές ακούσει για παράδειγμα αυτό το «Είμαι καλά, στην προσωπική μου ζωή». Έχουμε ακούσει επίσης τα «Ουδέν σχόλιο». Έχουμε ακούσει ακόμα και τα «Δεν πρόκειται να απαντήσω σε αυτό». Ο Αντώνης Ρέμος δεν αρκέστηκε σε κανένα από τα παραπάνω όταν ερωτήθηκε για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάματος. Και αρκετοί είναι εκείνοι που εύχονται να το είχε κάνει.
Ο Αντώνης Ρέμος παραχώρησε συνέντευξη στη Νάνσυ Παραδεισανού για την εκπομπή Αυτό είναι Σαββατοκύριακο, του Open. Κι ενώ ρωτήθηκε γενικά για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάματος, εκείνος στην πορεία της απάντησής του, προσωποποίησε το ερώτημα. Κι απάντησε για την περίπτωση του καλού του φίλου, Πέτρου Φιλιππίδη. Ο τελευταίος είναι προφυλακισμένος στις φυλακές Τρίπολης και θα παραπεμφθεί σε δίκη για τα αδικήματα του βιασμού και της απόπειρας βιασμού.
«Αυτό το πράγμα με στεναχωρεί και και με χαροποιεί ταυτόχρονα. Με χαροποιεί γιατί από όπου και αν προέρχεται μια κατάχρηση εξουσίας είναι κατακριτέα και με στεναχωρεί που ένας εξ αυτών είναι άνθρωπος τον οποίο γνωρίζω προσωπικά και τον έχω μες στην ψυχή μου σαν φίλο μου. Αναφέρομαι στον Πέτρο Φιλιππίδη», είπε ο Αντώνης Ρέμος και στο μυαλό μου το Ωχ έγινε πιο μεγάλο κι από τους αναστεναγμούς που προκύπτουν από τα τραγούδια του.
«Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή τη στιγμή ο καθένας μας πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των λαθών του. Καλό θα είναι όμως, επειδή τα πράγματα δικάζονται πριν καταδικαστούν, υπάρχει ήδη καταδίκη πριν γίνει καν η δίκη, μέσα μας οφείλουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα που είναι τα πράγματα με τη σειρά τους από τη στιγμή που παίρνουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αφού φτάσαμε στο επίπεδο της δικαιοσύνης θα πρέπει να μιλήσει η δικαιοσύνη και μετά να πούμε αν έγιναν τα πράγματα έτσι ή έγιναν αλλιώς», σημείωσε στη συνέχεια ο τραγουδιστής.
«Εγώ δεν ξέρω. Η προσωπική μου άποψη άποψη για τον Πέτρο είναι ότι είναι ένα καταπληκτικό παιδί. Δεν μπορούσα να ξέρω τι είναι στα εσωτερικά του και στην προσωπική του ζωή», εξήγησε στη συνέχεια ο Αντώνης Ρέμος καταλήγοντας ότι συνολικά σε όλους τους χώρους θα πρέπει να « να τιμωρείται και θα πρέπει να αποκαλύπτεται» η κατάχρηση εξουσίας.
Θα μου πεις, αφού ήταν κολλητοί φίλοι, κι εσύ τι περίμενες; Δεν ξέρω, ίσως να μην περίμενα απερίφραστη καταδίκη και δημόσια άρνηση, αλλά σίγουρα δεν περίμενα και δημόσια υπεράσπιση. Υπάρχουν διαβαθμίσεις. Υπάρχουν τρόποι να μιλήσεις με ενσυναίσθηση ως προς τα φερόμενα θύματα ενός κατηγορουμένου για τόσο σοβαρά αδικήματα.
Αρκεί να σκεφτείς ότι ίσως μία γυναίκα που υποστηρίζει ότι υπήρξε θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς από το «καταπληκτικό παιδί» φίλο σου, να περνά μπροστά από την τηλεόρασή της την ώρα που παίζονται οι δηλώσεις σου. Και το βρίσκεις αυτόματα το μέτρο.
Το μέτρο σίγουρα δεν περιλαμβάνει τον χαρακτηρισμό «Καταπληκτικό παιδί». Ναι σίγουρα, η δικαιοσύνη έχει τον πρώτο λόγο, αλλά στις πόσες απορρίψεις αιτημάτων αποφυλάκισης, στα πόσα βουλεύματα μελών του δικαστικού σώματος για τις κατηγορίες, στις πόσες παραπομπές σε δίκη θα καταλάβει κανείς ότι ο τρόπος που φέρθηκε σε εκείνον ένα πρόσωπο, δεν έχει καμία σημασία μπροστά στη σοβαρή κατάσταση στην οποία εμπλέκεται;
Στα πόσα βουλεύματα, το «καταπληκτικός» θα βγει από το λεξιλόγιό μας ως κάτι εντελώς άσχετο με το θέμα για το οποίο μιλάμε; Είτε μιλάμε για «καταπληκτικά» ταλέντα είτε για «καταπληκτικούς» χαρακτήρες;
Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν έχει σημασία το ταλέντο, δεν έχει σημασία το πώς φέρθηκε ο τάδε ή ο δείνα στον κολλητό του, στον άνθρωπο με τον οποίο επιθυμούσε για τους δικούς του λόγους να τα έχει καλά. Έχουμε φτάσει στο σημείο επιτέλους να σωπάσουμε.
Να αφήσουμε χώρο και χρόνο σε θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών να νιώσουν ότι δεν θα αμφισβητηθούν εκ προοιμίου για ό,τι μπορέσουν να πουν βρίσκοντας δύναμη μέσα τους. Ότι η κοινωνία μας θα καταδικάσει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται κι όχι μόνο αν δεν προέρχεται από τους κολλητούς της. Ότι ακόμα κι αν δεν θέλει να καταδικάσει απερίφραστα, δεν θα συνεχίζει αδιακρίτως να εξάρει πρόσωπα για το ήθος και το ταλέντο τους, χωρίς μία δεύτερη σκέψη για εκείνα.
Γιατί μπορεί να ξεπερνάμε τα «γιατί τώρα» και τα «τι φορούσες;» σιγά σιγά (κι ευτυχώς), αλλά και τα «μα αυτός δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα», «ήταν καταπληκτικό παιδί», «όλοι έχουμε πάθη και σκοτάδια» αυτού του κόσμου, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, μία κρίση προς κάθε θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς. Προς κάθε θύμα που δεν στάθηκε (ποιος ξέρει γιατί;) «αντάξιο» να γνωρίσει το «καταπληκτικό» πρόσωπο των θυτών.
Ο Αντώνης Ρέμος θέλησε να υπερασπιστεί τον Πέτρο Φιλιππίδη κι είναι δικαίωμά του, όπως είναι δικαίωμα του καθενός μας να καταδικάζει τα λεγόμενά του, να αδιαφορεί γι΄ αυτά ή να συμφωνεί. Ένα είναι σίγουρο όμως, είναι αχρείαστα. Δεν προσφέρουν κάποια πληροφορία σε σχέση με τις υποθέσεις για τις οποίες κατηγορείται και δεν σημαίνουν και τίποτα απολύτως.
Αν κάποιος που τέλεσε ένα έγκλημα, συμπεριφέρθηκε καλά σε κάποιον άλλο, αυτό δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του για το έγκλημα για το οποίο θα κριθεί. Δεν τον εξιλεώνει γι’ αυτό. Το τραύμα παραμένει, το τραύμα πονάει και ίσως πονάει περισσότερο κάθε φορά που εμμέσως αμφισβητείται δημοσίως.
«Θα πρέπει να μιλήσει η δικαιοσύνη» είπε κάποια στιγμή ο Αντώνης Ρέμος. Ε καλύτερα ας αφήσουμε αυτή να μιλάει, γιατί το κάνει ήδη και επαναλαμβανόμενα. Κι αν κληθεί κανείς να απαντήσει, σε μία ερώτηση υπάρχει και η μέση οδός. Ο Κώστας Κρομμύδας την εξέφρασε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Open.
«Είναι θλιβερό. Δηλαδή θα υπερασπιστώ τον κολλητό μου φίλο, ο οποίος στην πορεία αποδείχθηκε ότι είναι βιαστής; Μπορεί να μην τον κατηγορήσω, μπορεί να επιλέξω να μην πω τίποτα, αλλά όχι και να τον υπερασπιστώ», είπε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός και συγγραφέας. Υπάρχουν διαβαθμίσεις. Υπάρχει και το μέτρο. Καιρός, λοιπόν, να πάρουμε όλοι τα μέτρα μας.
