Ο σεξισμός βγαίνει τώρα και σε μέγεθος κάλπης

Για να είμαι πιο ακριβής, να τελειώσει μια από τις πιο απαίσιες προεκλογικές περιόδους. Και δε χρησιμοποιώ τυχαία το συγκεκριμένο επίθετο. Ήταν πολλά αυτά που μέσα σε τόσες λίγες ημέρες, κατάφεραν να με κάνουν να βωμολοχήσω και κυρίως να απογοητευτώ.

Από που να αρχίσω; Aπό την λεκτική τρομοκρατία, τα άσχημα τηλεοπτικά spot, την προπαγανδιστική σάτιρα; Αυτό όμως που κυριολεκτικά με εξόργισε, ήταν ο προεκλογικός σεξισμός.

Πασαρέλα πολιτικών

Τα Μέσα δεν άφησαν ασχολίαστες τις γυναίκες που επέλεξαν σε αυτές τις εκλογές να βάλουν υποψηφιότητα με κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο κόμμα. Τα top 10 βγήκαν στους τηλεοπτικούς δέκτες και στο διαδίκτυο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, επρόκειτο για απλή αναφορά των ωραίων γυναικών που θέλουν να μπουν ή να παραμένουν στη Βουλή. Δεν είμαι τόσο περίεργη να με ενοχλούν τέτοια ρεπορτάζ, κάθε άλλο. Το ωραίο να το παρατηρούμε και να το σχολιάζουμε.

Βέβαια, δε μπορώ σα γυναίκα να μην καταγγείλω ότι δε θυμάμαι κανένα εκτενές ρεπορτάζ για τους ωραίους της Βουλής.

Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε αυτές τις εκλογές, οι περισσότεροι ψηφοφόροι είναι γένους θηλυκού δεν είναι λίγο περίεργο; Και μη μου πει κανείς ότι δεν υπάρχουν ωραίοι άντρες υποψήφιοι.

Ας αφήσουμε όμως τα Μέσα, τα οποία είναι και ο εύκολος στόχος. Άλλωστε είναι μάλλον μια κυκλική σχέση θεατή – Μέσου. Ο κόσμος θέλει να δει ποιες ωραίες θέλουν να μπουν στη Βουλή και τα Μέσα το προβάλουν, ή τα Μέσα το προβάλουν και ο κόσμος το κοιτάει με ενδιαφέρον.

Εκεί που ο σεξισμός έδωσε ρέστα σε αυτή την προεκλογική περίοδο ήταν τα social media. Το διαδικτυακό καφενείο, που ο καθένας από τη ζεστασιά του καναπέ του σχολιάζει και κρίνει ελαφρά τη καρδία, τα πάντα.

Κανιβαλισμός

Τυχαίνει να έχω πολλούς φίλους στο Facebook και να χρησιμοποιώ πολύ το Twitter και αυτό το υπογραμμίζω γιατί δεν ήταν δύο – τρεις χρήστες που κανιβάλισαν τις υποψήφιες αυτών των εκλογών. Ήταν πολλοί και χρησιμοποίησαν ως επιχείρημα του να μη ψηφίσει κανείς ένα κόμμα, το γεγονός ότι έχει την τάδε υποψήφια που είναι ξανθιά, ηθοποιός, μοντέλο ή πανέμορφη.

Για υποψήφιες που ποτέ δεν έχουν δώσει “εύκολο” προς χλευασμό υλικό, είδα σχόλια του τύπου “κάτσε στο σπίτι σου”. Διαπιστώσεις για το χρώμα μαλλιών δεν έλειπαν. Είναι προφανές για μερικούς ότι το ξανθό σημαίνει πως μια γυναίκα δε μπορεί ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που έχει η ζωή ενός πολιτικού.

Αρκεί ένα μεγάλο scroll down και σε πιάνει η ψυχή σου διαπιστώνοντας ότι ο Έλληνας που ζει στο 2015, δεν έχει ακόμα αποδεχτεί ότι το φύλο δεν είναι από μόνο του ενδεικτικό της ευφυίας και της ικανότητας ενός ανθρώπου.

Θα αναφέρω ονόματα, με ρίσκο να σχολιαστούν κομματικά αλλά δε με ενδιαφέρει. Η αφίσα της Νόνης Δούνια, με τη γυμνή της φωτογραφία και σλόγκαν περί “παιχνιδιού” κυκλοφόρησε online πιο πολύ και από τις παρωδίες των κομματικών τηλεοπτικών σποτ.

Σε αντίστοιχη συχνότητα, πολλά γυμνά κατέκλυσαν το newsfeed και από την Άντζελα Γκερέκου και το αμαρτωλό παρελθόν της ως… ηθοποιός. Λίγο λιγότερο είδα τη φωτογραφία της Στέλλας Τσιούχα με μαγιό πλάι σε ένα Ποτάμι και σχόλια για το μπούστο της Στέλλας Καλατζή ενώ φυσικά υπήρξαν και reminders με χαχαχα για το μπουφάν της Ραχήλ Μακρή που “μυρίζει υπέροχα”.

 

Το ρεζουμέ; Οι γυναίκες δε σχολιάζονται τόσο για αυτά που λένε, όσο για αυτά που φοράνε ή δεν έχουν φορέσει στην επαγγελματική τους πορεία.  Ζούμε στο 2015 και ακόμα το να ποζάρεις γυμνή για κάποιους σημαίνει ότι δε μπορείς να αρθρώσεις κουβέντα.

Το να είσαι όμορφη σημαίνει πως μάλλον δεν είσαι καθόλου ικανή για τα “σοβαρά” επαγγέλματα και την πολιτική.

Φυσικά και τα κόμματα μπορεί να επιλέγουν μέσα στο παιχνίδι κάποιες υποψήφιες ακριβώς γιατί είναι όμορφες. Προφανώς κάποιες ψηφίζονται γι’ αυτό το λόγο. Είναι από μόνο του αυτό ένας σεξισμός, καλά κρυμμένος.

Ο μόνος τρόπος οι γυναίκες να δείξουν τι αξίζουν είναι να συνεχίσουν να διεκδικούν αυτά που θέλουν, χωρίς να δίνουν σημασία σε αισχρά σχόλια, στον σεξισμό τον ίδιο. Δεν είναι εύκολο αλλά πιστεύω ότι γίνεται και πως στην τελική, αυτή φαίνεται να είναι η καλύτερη απάντηση.

Όχι, δε θα κλείσω αυτό το κείμενο λέγοντας ότι όλοι πρέπει αυτή τη φορά να ψηφίσουμε γυναίκες. Δεν ψήφιζα και εγώ ποτέ βάση φύλου. Ας ψηφίσουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι είναι ικανοί, ανεξαρτήτως αν φοράνε παντελόνια ή φούστες. Και στις επόμενες εκλογές, με λιγότερο σεξισμό να ευχηθούμε…

*Η συγκεκριμένη άποψη δεν έχει τοποθέτηση κομματικού προσανατολισμού.

Κι άλλες απόψεις στο Ladylike:

H γυμνή αλήθεια της Ελεονώρας Μελέτη

Childfree: η ελευθερία της δικής μου επιλογής