Ο Σταμάτης Σπανουδάκης δεν έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους. Αλήθεια;
- 30 ΜΑΡ 2021
Μία σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Σταμάτης Σπανουδάκης στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Ενώπιος Ενωπίω». Ο συνθέτης που τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ορχηστρική μουσική, μίλησε στον Νίκο Χατζηνικολάου για τη ζωή και την πορεία του.
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναφέρθηκε στη στροφή του από το ροκ στην κλασική μουσική, την περιπέτεια του με τα ναρκωτικά, την πίστη που τον έσωσε, αλλά και το «προσωπικό του υπουργείο Πολιτισμού» όπως χαρακτήρισε τη Ρούλα Κορομηλά που του έδωσε βήμα για πρώτη φορά το 1995 για να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό. Κάπου ανάμεσα στις κουβέντες του συνθέτη και του δημοσιογράφου τέθηκε στο τραπέζι και το ζήτημα ομοφυλοφιλία.
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης δεν πιστεύει ότι τα σχόλια του είναι ομοφοβικά
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης χαρακτήρισε τον εαυτό του, «συντηριτικό» κι αναφέρθηκε σε παλιότερες δηλώσεις του που είχαν χαρακτηριστεί ομοφοβικές.«Είπα ότι μου αρέσει το ζευγάρι να είναι η Σοφία και ο Γιάννης κι όχι ο Γιάννης κι ο Γιάννης και με αποκάλεσαν ομοφοβικό. Δεν ήταν ομοφοβικό το σχόλιο. Αν ζούσε ο Ρήγας Φεραίος και έλεγε τώρα αυτά που έλεγε τότε θα τον θεωρούσαμε ομοφοβικό και τόσα άλλα. Και εμένα δεν με θεωρούν ομοφοβικό οι κανονικοί Έλληνες, αλλά οι politically correct», είπε απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Νίκου Χατζηνικολάου.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο κανόνας του διαχωρισμού που ακολουθεί ο Σταμάτης Σπανουδάκης κι έτσι δεν ξέρω πού να κατατάξω τον εαυτό μου. Είμαι κανονική Ελληνίδα ή politically correct; Το σχόλιο για τον Γιάννη και τη Σοφία δεν το βρίσκω απλά αχρείαστο, αλλά βοηθητικό στο να συντηρεί ένα πλαίσιο «φυσιολογικότητας» και «κανονικότητας» στο οποίο όλοι οι άλλοι συνδυασμοί ονομάτων αποκλείονται, αφού δεν αρέσουν σε ετεροφυλόφιλους άνδρες όπως ο Σταμάτης Σπανουδάκης και τρέμω για την κατηγορία στην οποία τοποθετούμαι.
Επιπλέον, ευτυχώς, δεν ζούμε πια στην εποχή του Ρήγα Φεραίου. Κι αυτός αν ζούσε σήμερα δεν θα χρησιμοποιούσε την ίδια γλώσσα εκφράζοντας τις απόψεις του, όπως κι οι Αρχαίοι Έλληνες αν έμπαιναν σε μία χρονοκάψουλα κι έρχονταν στο σήμερα, μάλλον θα παρέλειπαν από τα γραπτά τους τα κεφάλαια για την παιδεραστία. Οι άνθρωποι και τα λεγόμενά τους διαμορφώνονται και εκφράζονται μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στο οποίο ζουν. Και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του δικού μας αιώνα, επιτρέπει να αναγνωρίζουμε την ομοφοβία σε δηλώσεις, απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται.
«Γιατί το κάνουν αυτοί; Γιατί θέλουν να ενοχλήσουν;»
«Με ενδιαφέρει να αφήσω πίσω την άποψη μου. Είμαι συντηρητικός αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ τους κομμουνιστές», είπε στη συνέχεια ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πάνω που οι κομμουνιστές αναστέναξαν βαθιά με ανακούφιση, ήρθε ξανά η ώρα των ομοφυλόφιλων. «Οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ομοφυλόφιλοι -δεν ξέρω επιτρέπεται αυτή η λέξη-», σημείωσε κι αφού ο Νίκος Χατζηνικολάου τον διαβεβαίωσε ότι η λέξη «ομοφυλόφιλοι» δεν θα εγείρει κάποιον πόλεμο εκ μέρους των “politically correct” εναντίον του, συνέχισε.
«Αισθανόμουν άνετα με ομοφυλόφιλους. Στο Παρίσι ζούσα με φίλο μου ομοφυλόφιλο, εγώ δεν ήμουν. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων ή εναντίον του Μάνου Χατζηδάκη ή του Βασίλη Φωτόπουλου που ξέρω ότι ήταν. Είναι 100% άντρες στην συμπεριφορά τους και πολλές φορές περισσότερο από εμάς, αλλά το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς ως άντρας και να λέω “εμείς είμαστε άνδρες και γ@@@@@@ και δέρνουμε”, δεν είναι αυτό άντρας. Γιατί το κάνουν αυτοί, γιατί θέλουν να ενοχλήσουν;», σημείωσε ο Σταμάτης Σπανουδάκης.
«Ξέρω ότι έχουν υποστεί τα πάνδεινα, ότι τους κορόιδευαν και στις ελληνικές ταινίες και λοιπά. Το ξέρω γιατί τους ζούσα. Εγώ ο ίδιος δεν είχα ποτέ τίποτα με τους ομοφυλόφιλους, έχω με τους οργανωμένους που πηγαίνουν να επιβάλουν μια άποψη, όπως και με τους πολιτικούς που τρέχουν σε όλες τις παρελάσεις για να κάνουν τους προοδευτικούς, δεν έχω όμως κάτι με τους ίδιους, όπως δεν έχω και με τους αριστερούς», συμπλήρωσε και ο παράξενος αυτός κύκλος μεταξύ συντηρητισμού – ομοφυλοφιλίας- αριστεράς έκλεισε, ελπίζω μαζί με την τηλεόρασή μας.
Τα «αλλά» που πληγώνουν
Δεν θέλω να σταθώ στο πόσο λάθος ήταν όλο αυτό που ακούστηκε και στο πόσο ακόμα πιο λάθος είναι να θες να βάλεις όλους όσους διαφωνούν μαζί σου σε μία κατηγορία ανθρώπων στην οποία αναφέρεσαι υποτιμητικά, εξαιρώντας τους διαφωνούντες από την «κανονικότητα» γιατί αυτή, δεν μπορεί παρά να συμφωνεί μαζί σου. Θα απαντήσω μόνο όσο μπορώ στην ερώτηση του «Γιατί θέλουν να ενοχλήσουν;» με κάτι που ο ίδιος ο συνθέτης είπε. Δεν ενοχλούν κανέναν παρά μόνο εκείνους που δεν αναγνωρίζουν την ομοφοβία στα λεγόμενά του.
Οι ομοφυλόφιλοι «ενοχλούν» τον Σταμάτη Σπανουδάκη με τον ίδιο τρόπο που «ενοχλούν» όλους όσοι σε κάθε «δεν έχω πρόβλημα με τη Χ, Ψ, Υ κοινωνική ομάδα» κοτσάρουν κι ένα «αλλά». Το κάνουν συνειδητά ή ασυνείδητα για να εκφράσουν τη βεβαιότητα ότι η δική τους «κανονικότητα» και «φυσιολογικότητα», το δικό τους σύστημα που τους εξασφαλίζει τα προνόμιά τους ως κυρίαρχη πλειοψηφία δηλαδή, δεν θα διαταραχθεί.
Όλοι οι υπόλοιποι χωρούν σε αυτό το σύστημα αρκεί να μην απαιτούν ισότητα και ισονομία στα προνόμια αυτά. Το «έχω πρόβλημα με τους οργανωμένους» το αναδεικνύει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Ο Σταμάτης Σπανουδάκης προτιμά τους ομοφυλόφιλους της δικής του νεότητας, της εποχής δηλαδή που η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Δεν τους προτιμά οργανωμένους, να διεκδικούν την ορατότητα και την ισότητα, γιατί αυτό ανατρέπει τα δεδομένα.
Μερικά θλιβερά στατιστικά
Η αμερικανική ανεξάρτητη εταιρεία ερευνών και δημοσκοπήσεων Pew Research Center διεξήγαγε το 2014 έρευνα σε 40 χώρες για να εντοπίσει, να καταγράψει και να αξιολογήσει συμπεριφορές και αντιλήψεις σε ζητήματα που αφορούν την παραδοσιακή ηθική. Ανάμεσα στις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν και η Ελλάδα. Το ερωτηματολόγιο ζητούσε τη γνώμη των συμμετεχόντων για ζητήματα όπως οι προγαμιαίες σχέσεις, η ομοφυλοφιλία, οι αμβλώσεις, τα διαζύγια, το αλκοόλ κ.α. Σε ό,τι αφορά την ομοφυλοφιλία το 45% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα την αξιολόγησε αρνητικά, το 24% την χαρακτήρισε αποδεκτή συμπεριφορά και το 24% την έθεσε εκτός συζήτησης περί ηθικής, ενώ υπήρξαν και κάποιοι που δεν απάντησαν στην ερώτηση.
Το 2012, ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποίησε πανευρωπαϊκή έρευνα για τα εγκλήματα μίσους και τις διακρίσεις κατά των ατόμων που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Στην ερώτηση «Πόσο διαδεδομένο είναι τα ζευγάρια ίδιου φύλου να κρατιούνται δημοσίως από το χέρι στη χώρα σας» το ποσοστό της Ελλάδας για το «Πολύ/ Αρκετά διαδεδομένο» φτάνει το 5%, ενώ ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 18%. Τα «Πολύ/ Αρκετά σπάνιο» καταλαμβάνουν στη χώρα μας το 94% των απαντήσεων.
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ενοχλείται και δεν πειράζει καθόλου
Μέχρι αυτά τα ποσοστά να αλλάξουν, μέχρι η χώρα μας να μη θεωρείται ανάμεσα στις πιο ομοφοβικές χώρες της Ευρώπης (το Ευρωβαρόμετρο του 2008, όπως ανέφερε σε σχετικό άρθρο της η Καθημερινή, έδειξε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος ήταν οι χώρες στις οποίες οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού είναι πολύ διαδεδομένες, σημειώνοντας ποσοστά 73% έναντι 51%, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος), ας ενοχλείται ο Σταμάτης Σπανουδάκης κι όποιος άλλος νιώθει έτσι.
Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, δεν θέλει να «επιβάλει άποψη», θέλει να είναι κι αυτή ορατή, θέλει να διεκδικεί τα δικαιώματά της και είναι δικαίωμά της να το κάνει όπως εκείνη κρίνει σωστό κι όχι όπως οι νόμοι της ετεροφυλοφιλικής «κανονικότητας» της επιβάλλουν.
«Έχω πρόβλημα με τις λάθος εκφράσεις. Που αν το ξέρανε για να τιμήσουν αυτό το οποίο είναι δεν θα τις έκαναν ούτε οι ίδιοι», είπε ο Σταμάτης Σπανουδάκης. Για να τιμήσει ο κάθε άνθρωπος αυτό το οποίο είναι, δεν συμβουλεύεται το αξιακό σύστημα και τους ηθικούς κανόνες του Σταμάτη Σπανουδάκη και οποιουδήποτε συνθέτη, όσο μεγάλος κι αν θεωρείται, ευτυχώς, θα πω εγώ.
