Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν πέφτει από τα σύννεφα και σπάει το ταμπού για τον βιασμό σε σχέση
- 3 ΔΕΚ 2024
Ο αστυνομικός που συνάντησε η Κλέλια μετά την απόπειρα βιασμού από τον κακοποιητικό σύντροφό της, στο πρώτο επεισόδιο του 3ου κύκλου του Maestro, ο βιασμός της Αλίκης στο Grand Hotel, ο βιασμός που γίνεται πρώτο θέμα στις τηλεοπτικές εκπομπές (Ειρήνη Μουρτζούκου, αστυνομικός της Βουλής) είναι η απόδειξη ότι η τηλεόραση ξέρει ότι οι γυναίκες κακοποιούνται. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επέλεξε να μην εργαλειοποιήσει τον βιασμό της πρωταγωνίστριάς του, αλλά να δείξει στην ελληνική κοινωνία τι σημαίνει συναίνεση και πώς έχει μεταβληθεί η έννοιά της με το πέρασμα των χρόνων.
Η τηλεοράση συνεχίζει να συμβάλει στην αποχαύνωση της κοινωνίας μας πουλώντας (προπαγανδιστικά) misery porn και όλες τις λεπτομέρειες για τα παιδιά του αστυνομικού που έπεφταν από μπαλκόνια για να σωθούν από το κολαστήριο. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έχει το προνόμιο να δείχνει σε ένα μαζικό κοινό πώς πρέπει να μιλάμε για το βιασμό. Χωρίς να πουλάει κάποιο αφήγημα εκτός πραγματικότητας. Θέλει να μιλήσει για να αφυπνίσει. Η Κλέλια δεν είναι η νεαρή γυναίκα που κακοποιείται από τον σύντροφο της και σιωπά. Δεν ντρέπεται, δεν είναι αφελής για να πιστέψει ότι ήταν μια κακή στιγμή.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δείχνει την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας χωρίς ταμπού (και φυσικά έχει κατηγορηθεί και για αυτό). Ο Θάνος χτυπά και αποπειράται να βιάσει την Κλέλια όταν εκείνη τον χωρίζει. Εκείνη πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα. Και το καταγγέλει. Αναλαμβάνει το κόστος της καταγγελίας. Και μπράβο της. Ο πατέρας της, όταν του λέει τι συνέβη, φέρεται αναχρονιστικά. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Θάνος κακοποίησε την κόρη του. Είναι απότοκο μιας πατριαρχικής κοινωνίας. «Ξεπλένει» τον Θάνο.
Το 2022 καταγγέλθηκαν 303 υποθέσεις βιασμών γυναικών, 34% περισσότερες σε σχέση με το 2021 και 140% περισσότερες σε σχέση με το 2020. Ο αριθμός των ανδρών θυμάτων βιασμού το 2022 ανήλθε σε 31. Μήπως είναι μια ψευδεπίγραφη πραγματικότητα αυτή; Η βία κατά των γυναικών παραμένει συχνά αόρατη, καθώς μόνο μία στις 4 γυναίκες καταγγέλλει περιστατικά στις αρχές (αστυνομία ή υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, υγείας ή υποστήριξης).1 στις 6 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί σεξουαλική βία, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, στην ενήλικη ζωή της. Ένα μεγάλο ποσοστό βιασμών (που προσδιορίζεται στο 40%) διαπράττεται από συγγενικά, οικογενειακά πρόσωπα και γνωστούς. Είναι τα περιστατικά με τα μικρότερα ποσοστά καταγγελιών.
Γιατί είναι σημαντικός ο τρόπος που αποτυπώθηκε η απόπειρα βιασμού της Κλέλιας στο Maestro;
Ο αστυνομικός στο τμήμα την πίστεψε, δεν έκανε ερωτήσεις που την επανατραυμάτισαν, δεν της δημιούργησε συναισθήματα αυτο-ενοχοποίησης, δεν επέτρεψε την ατιμωρησία του δράστη. Ο βιασμός είναι το μοναδικό έγκλημα βίας που το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από το δράστη. Η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στο νομικό και τον κοινωνικό ορισμό του βιασμού, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη διαδικασία λήψης της απόφασης του θύματος για αποσιώπηση του εγκλήματος. Ο βιασμός δεν είναι μόνο ένα ιδιωτικό θέμα μεταξύ 2 ατόμων, είναι άσκηση εξουσίας και κυριαρχίας στο θύμα, στη γυναίκα, και επιβεβαίωση του ανδρισμού του θύτη πάνω σε αυτή. Είναι κοινωνικό πρόβλημα και ψυχοπαθολογικό σύμπτωμα.
Και δεν θα λύσει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης τη νομιμοποίηση της κουλτούρας του βιασμού στις πατριαρχικές κοινωνίες, αλλά θα βάλει το λιθαράκι του να καταλάβουμε ότι οι γυναίκες δεν φταίνε. Η κοινωνία μας πρέπει να σταματήσει να ανέχεται και να ενισχύει την ατιμωρησία. Γιατί μπαίνουν στο αρχείο οι καταγγελίες για βιασμό;
