«Οι χοντρές γυναίκες δεν μπορούν να φορέσουν αυτά τα ρούχα»: 3 κανόνες της μόδας που πρέπει να σταματήσεις να ακολουθείς
- 30 ΑΥΓ 2022
Διάβαζα πρόσφατα, κάποια σχόλια για το look της Lizzo στα φετινά βραβεία MTV VMAs. Η Lizzo επέλεξε να φορέσει ένα couture φόρεμα το οποίο σχεδίασε ο Glenn Martens για τον οίκο Jean Paul Gaultier. Ήταν ένα oversized, ογκώδες φόρεμα με παρτούς ώμους, που κάλυπτε όλο της το σώμα.
Τα σχόλια, λοιπόν, ήταν τα εξής: «Γιατί καλύπτει το σώμα της;». «Οι χοντρές γυναίκες δεν μπορούν να φορέσουν φαρδιά ρούχα». Το τελευταίο σχόλιο είναι τόσο λάθος. Και προκύπτει απ’ όλες τις νεωτεριστικές απόψεις περί του, τάχα μου, body positivity που πιστεύουν ότι κάποιοι προωθούν. Από εκεί που οι κανόνες της μόδας υποδείκνυαν στις χοντρές γυναίκες ότι δεν μπορούν να φορέσουν στενά ρούχα γιατί δεν τις κολακεύουν, ξαφνικά το να φοράμε φαρδιά ρούχα είναι faux pas. Οι γεμάτες ενοχή απόψεις, μου θυμίζουν λίγο το λεγόμενο “white guilt”. Την ενοχή που νιώθουν οι λευκοί απέναντι στους μαύρους και σε ανθρώπους οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας, απέναντι στη φυλετική ανισότητα της κοινωνίας.
Αλλά αυτή είναι η λέξη-κλειδί και στις δυο περιπτώσεις: «ενοχή». Όταν είσαι μαύρος ή χοντρός, οι άλλοι νιώθουν άσχημα και λύπηση για εσένα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά θεωρείσαι μειονότητα. Ή, για να είμαι πιο σωστή, μπορεί οι χοντροί να μην αποτελούν μειονότητα, αλλά δέχονται και αυτοί ρατσισμό, γιατί δεν μπορούν να αλλάξουν αυτό που η κοινωνία προστάζει ότι πρέπει να είναι. Ενώ, αν είσαι λευκός και αδύνατος, τότε έχεις περισσότερες ευκαιρίες από έναν μαύρο και σε πολλές περιπτώσεις, από έναν χοντρό άνθρωπο (ή γυναίκα, για την ακρίβεια).
Όλες αυτές οι «απόψεις των σπηλαίων», που αποτελούν τα θεμέλια της σύγχρονης κοινωνίας, υποβιβάζουν όλους τους ανθρώπους και κυρίως τις γυναίκες. Δημιουργώντας αυτά τα άφταστα κοινωνικά πρότυπα, καταλήγουμε να κριτικάρουμε τον εαυτό μας διαρκώς, και να πασχίζουμε καθημερινά να γίνουμε αυτό που οι άλλοι θεωρούν «όμορφο» ή «φυσιολογικό». Το να είσαι χοντρός, λοιπόν, για κάποιους είναι κάτι θλιβερό. Γι’ αυτό ακόμα και σήμερα, σχόλια του τύπου «αδυνάτισες», θεωρούνται κομπλιμέντα. Κάπως έτσι, προκύπτουν και κάποιοι αναίτιοι και αδικαιολόγητοι, αν θες τη γνώμη μου, κανόνες της μόδας που καταπιέζουν τις χοντρές γυναίκες και της βάζουν σε καλούπια.
Λίγα λόγια για τον χαρακτηρισμό «χοντρός»
«Δεν υπάρχει κάτι κακό με τη λέξη αυτή στην πραγματικότητα. Κάπου στην πορεία, η κοινωνία άρχισε να χρησιμοποιεί λάθος τον όρο αυτό για τον οποιονδήποτε λόγο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τόσες παρεξηγήσεις και κακοί συνειρμοί που συνδέονται μ’ αυτή», έχει αναφέρει στο παρελθόν το μοντέλο Candice Huffine. Και συμφωνώ απόλυτα με αυτό.
Και θα φέρω και πάλι τον παραλληλισμό της εθνικότητας και το πώς χρησιμοποιούνται σε αντιστοιχία με τη λέξη «χοντρός». Κάποια στιγμή η Tina Fey, στο τηλεοπτικό της hit, 30 Rock, είχε αστειευτεί για την αρνητική χροιά που έχει το να αποκαλείς κάποιον Λατίνο, με βάση την εθνικότητά του. Στο show αναφερόταν στην εθνικότητα των Πορτορικανών, λέγοντας συγκεκριμένα, ότι ένας λευκός δεν δεν μπορεί να αποκαλέσει κάποιον Πορτορικανό (γιατί πολύ απλά ακούγεται σαν προσβολή).
Με τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιείται και η λέξη «χοντρός». Προσωπικά, με έχουν αποκαλέσει αρκετές φορές «χοντρή» στον δρόμο, άνθρωποι (ή άνδρες για να είμαι πιο συγκεκριμένη), θέλοντας να με προσβάλουν ή να με βρίσουν γιατί έκανα κάτι που τους εκνεύρισε. Και επανέρχομαι στα λόγια της Candice Huffine. Δεν είναι ο όρος λανθασμένος. Για την ακρίβεια, είναι ακριβώς το ίδιο όπως όταν αποκαλείς κάποιον «αδύνατο» ή «ψηλό».
Το πρόβλημα είναι ότι ο χαρακτηρισμός «χοντρός», χρησιμοποιείται με αρνητική χροιά από τους ανθρώπους, μιας και το να είσαι χοντρός, είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς.
Όλες αυτές οι λανθασμένες απόψεις, προκύπτουν από μια ελλαττωματική κοινωνία και από ακόμα μια πιο ελλαττωματική βιομηχανία μόδας. Αυτή υποδεικνύει στις γυναίκες πώς πρέπει να είναι και τι πρέπει να φοράνε για να είναι «τέλειες». Έτσι προκύπτουν και οι κανόνες της μόδας που μας λένε τι μπορούμε να φορέσουμε και τι όχι, ειδικά όσον αφορά τις χοντρές γυναίκες.
Οι επιπτώσεις της βιομηχανίας της μόδας στα άφταστα πρότυπα που θέτει για τις γυναίκες
Όλοι αυτοί οι κανόνες της μόδας που έχουν προκύψει από ανθρώπους με στενόμυαλες απόψεις, έχουν προσφέρει ένα σωρό κακά παραδείγματα στις γυναίκες. Έχουν προσφέρει θλίψη και ζωές γεμάτες κριτική σε ανθρώπους που έχουν έναν συγκεκριμένο σωματότυπο. Έναν σωματότυπο τον οποίο δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να αλλάξουν, ο οποίος όμως, δεν ανταποκρίνεται στα άφταστα και λανθασμένα πρότυπα της μόδας και της κοινωνίας.
Κάπως έτσι προκύπτουν τα ενοχικά και χοντροφοβικά σχόλια του τύπου «Έλα μωρέ, μια χαρά είσαι», «Έχεις όμως, πολύ ωραίο πρόσωπο»
Όλα αυτά τα σχόλια, και αυτά που έγιναν εις βάρος του πρόσφατου look της Lizzo, γίνονται από ανθρώπους που νιώθουν ότι έχουν το δικαίωμα να σχολιάσουν την εμφάνιση οποι@δήποτε.
Οι κανόνες της μόδας που πρέπει να καταρρίψουν οι χοντρές γυναίκες
Όλες αυτές οι απόψεις όμως, και οι κανόνες της μόδας που για χρόνια καταπιέζουν τις γυναίκες, και δη, τις χοντρές γυναίκες, σιγά-σιγά αρχίζουν να ξεθωριάζουν. Ακόμα κι αν η αλλαγή αργεί, ακόμα κι αν δεν πρόκειται να αλλάξουμε τα μυαλά όλων, η εξέλιξη είναι ο μόνος δρόμος. Η αλλαγή αργεί, αλλά έρχεται με μικρά και σταθερά βήματα. Ένα μικρό βήμα και είναι οι παρακάτω κανόνες της μόδας, που αφορούν το τι μπορούν και δεν μπορούν να φορέσουν οι χοντρές γυναίκες. Η απάντηση είναι μια: μπορούν να τα φορέσουν όλα. Το πώς θα αναδείξει μια γυναίκα το σώμα της καλύτερα, μέσω των ρούχων που φοράει και του styling που κάνει, αφορά ΟΛΕΣ τις γυναίκες και ΟΛΟΥΣ τους σωματότυπους. Ως τότε, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, με τους παρακάτω λανθασμένους κανόνες της μόδας που αφορούν τα μεγαλύτερα σώματα.
Disclaimer
Και για να είμαι ξεκάθαρη. Όταν σου προτείνω tips, εδώ στη στήλη του Size Matters, με βάση τoν σωματότυπό σου, δεν είναι ούτε κριτική απέναντι στα σώματα, ούτε τα tips μου βασίζονται στα «πρέπει» και στα «μη». Όπως σου εξηγώ κάθε φορά, ο καθένας ξέρει το σώμα του καλύτερα απ’ όλους μας και ό,τι προτείνω είναι απλές προτάσεις. Πολλές γυναίκες όμως, δεν γνωρίζουν το σώμα τους και χρειάζονται βοήθεια στο πώς να το αναδείξουν καλύτερα, ώστε να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό και την εικόνα τους. Δεν είναι κακό, και δεν θα έπρεπε να νιώθουμε (κι άλλες) ενοχές, επειδή θέλουμε το σώμα μας να δείχνει ωραίο.
Δεν μπορείς να φοράς στενά ή φαρδιά ρούχα
Οι παλαιότεροι κανόνες της μόδας, λοιπόν, μας έλεγαν ότι οι χοντρές γυναίκες δεν μπορούν να φορέσουν στενά ρούχα, γιατί το σώμα τους δεν έπρεπε να προβάλλεται μέσα από στενής εφαρμογής ρούχα. Μετά το κίνημα του body positivity, και τα tips κάποιων που άρχισαν να υποδεικνύουν ότι τα στενά ρούχα τελικά, κολακεύουν τις χοντρές γυναίκες, άρχισαν τα σχόλια του τύπου «τα φαρδιά ρούχα τονίζουν πιο πολύ τα χοντρά σώματα». Και οι δυο απόψεις είναι λανθασμένες για τον εξής λόγο: κανένα σώμα δεν είναι το ίδιο, και αυτό αφορά, surprise-surprise, και τα χοντρά σώματα. Όλα βασίζονται στον σωματότυπο που έχει η κάθε γυναίκα. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να μας υποδείξει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να φοράμε. Η καθεμία από εμάς γνωρίζει καλύτερα το σώμα της και τι «πρέπει» ή καλύτερα, αισθάνεται καλύτερα να φοράει. Τέλος.
Φόρα το, επειδή είναι στο νούμερό σου
Το παλιο-καλό debate, της έλλειψης μεγεθών στα ρούχα. Φυσικά, από τη στιγμή που δεν υπάρχει σωστή εκπροσώπηση από τα fashion brands (όπου «εκπροσώπηση», βάλε την έλλειψη μεγεθών στα ρούχα), δεν μπορούν και όλες οι γυναίκες να βρουν ρούχα στο νούμερό τους. Αυτό αφορά και την έλλειψη μικρών μεγεθών, αλλά και μεγαλύτερων (πέρα του XL). Αυτό έχει φέρει στην επιφάνεια αντιλήψεις του τύπου, αν βρεις ένα ρούχο να σου κάνει, πρέπει να το φορέσεις, ό,τι ρούχο κι αν είναι αυτό. Αυτό που χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα όμως, είναι εύρος μεγεθών. Θέλουμε πληθώρα σε ΌΛΑ τα μεγέθη. Μικρά και μεγάλα, έτσι ώστε ΌΛΕΣ οι γυναίκες να έχουν επιλογές. Αυτός είναι ο σωστός κανόνας: ΕΠΙΛΟΓΕΣ.
Το μαύρο αδυνατίζει. «Όχι» στα χρωματιστά ρούχα
Από τους πιο αναίτιους και λανθασμένους κανόνες της μόδας, που φυσικά προκύπτει και από τις υποδείξεις της κοινωνίας, για το πώς πρέπει να είναι οι γυναίκες. Για να είμαστε αποδεκτές, πρέπει να είμαστε αδύνατες. Αν δεν είμαστε, πρέπει να φοράμε ρούχα ή χρώματα που μας κάνουν να δείχνουμε αδύνατες. Το μαύρο, λοιπόν, είναι η λύση. Ή τουλάχιστον αυτή ήταν η άποψη, μέχρι και τώρα. Δεν είναι τα χρώματα στα ρούχα μας που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά οι απόψεις μας για το τι μπορούμε να φοράμε. Οτιδήποτε μάς κάνει να νιώθουμε καλά με το σώμα, το στιλ και τον εαυτό μας, ό,τι χρώμα ή ρούχο κι αν είναι αυτό, είναι το μόνο «πρέπει» που χρειάζεται να ακολουθήσουμε.
