Πιο λυπηρός από τη σάτιρα του Μάρκου Σεφερλή είναι ο σεξισμός της Έλενας Τσαβαλιά σε αυτή τη δήλωση
- 23 ΣΕΠ 2024
Εδώ Δελφινάριο, σας μιλά το θέατρο των αγωνιζομένων κατά της πολιτικής ορθότητας Ελλήνων, των anti-woke θιασωτών. Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμα να έρχεται προς το μέρος μας από τον Μάρκο Σεφερλή που έχει ανοίξει beef με οποιονδήποτε σχολίασε αρνητικά το νούμερο στο οποίο σατίρισε το non binary Nemo, το Ελβετό που κέρδισε τη Eurovision 2024, από παρουσιαστές της ελληνικής τηλεόρασης μέχρι ηθοποιών που αναρτούν τις προσωπικές τους απόψεις γι’ αυτή τη σάτιρα στα social media.
Ο Μάρκος Σεφερλής θεωρεί ότι η κριτική στο έργο του είναι «οργανωμένη επίθεση προς το πρόσωπό του» και έχει δηλώσει ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον εκείνων που τον θίγουν. Εντωμεταξύ στις παραστάσεις του εμφανίζονται πρόσωπα που τον υπερασπίζονται, όπως ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας. Αυτή τη φορά για εκείνον μίλησε με τα καλύτερα λόγια η σύζυγός του, Έλενα Τσαβαλιά, η οποία επίσης εμφανίζεται στην επετειακή παράσταση για τα 20 χρόνια Δελφινάριο.
Η Έλενα Τσαβαλιά μίλησε συγκινημένη για την περίοδο που έμειναν με τον σύζυγό της, Μάρκο Σεφερλή και τον γιο τους, Χάρη, μωρό ακόμα με χρέη και το όνειρο να στηρίξουν το δικό τους θέατρο, όνειρο που για την ίδια έμοιαζε αυτοκτονικό. Μίλησε για το πώς έγινε ο «βράχος» του Μάρκου Σεφερλή όταν άνοιξε το Δελφινάριο. Η Σάσα Σταμάτη ήταν ανάμεσα στο κοινό που παρακολούθησε την παράσταση και θέλοντας να επαινέσει την Έλενα Τσαβαλιά για όσα έλεγε, μοιράστηκε μία σειρά από βίντεο και φωτογραφίες.
Ανάμεσα σε όλα όσα είπε η Έλενα Τσαβαλιά, που μοιράζεται την ίδια αίσθηση με τον Μάρκο Σεφερλή, περί οργανωμένης επίθεσης, όπως φάνηκε μέσα από την τοποθέτησή της ότι υπάρχουν «αρπακτικά που προσπαθούν να κόψουν ένα κομμάτι από τη σάρκα» του και «μερικά τα καταφέρνουν κιόλας», μίλησε και για τις νέες ηθοποιούς με τον πιο υποτιμητικό, στερεοτυπικό και σεξιστικό τρόπο.
«Έχω δει κοριτσάκια από την ηλικία του γιου μας έως και πολύ μεγαλύτερα με όλα τα μέλη του σώματός τους ανοιχτά, προκειμένου να πάρουν έναν ρόλο, είτε γιατί έτσι πιστεύουν ότι δουλεύει το θέατρο είτε γιατί αυτά μόνο έτσι μπορούν να δουλέψουν στο θέατρο», είπε η Έλενα Τσαβαλιά και το σαγόνι μου χτύπησε πάτωμα. Η Έλενα Τσαβαλιά μίλησε με βδελυγμία για αυτά τα «κοριτσάκια», χρησιμοποιώντας τη λέξη υποτιμητικά και πατροναριστικά καθώς είμαι βέβαιη ότι δεν μιλούσε για ανήλικες γυναίκες.
Το στερεότυπο που εξισώνει τις ηθοποιούς με σεξεργάτριες προκειμένου να προχωρήσουν την καριέρα τους δεν είναι κάτι νέο.
Στις παλιότερες γενιές οι γυναίκες ηθοποιοί έπρεπε να συγκρουστούν με τους πατριάρχες των οικογενειών τους που τους απαγόρευαν να γίνουν «θεατρίνες» και άρα στο μυαλό τους και στα μάτια της κοινωνίας «που@@νες». Στην εποχή του #MeToo οι γυναίκες που κατήγγειλαν σεξουαλική παρενόχληση (ή και κακοποίηση) από πρόσωπα με θέση εξουσίας στη δουλειά τους, συχνά πυκνά αντιμετώπιζαν σχόλια σαν αυτά που έκανε και η Έλενα Τσαβαλιά. Θα πίστευε- ή θα ήλπιζε- λοιπόν κανείς πως το 2024 θα ήμασταν πλήρως ευαισθητοποιημένοι ως προς τα στερεότυπα τα οποία διαιωνίζουμε με τον δημόσιο λόγο μας. Αλλά όχι, υπάρχει μέλλον μπροστά μας.
Το χιλιοειπωμένο αυτό στερεότυπο επιτάσσει ότι οι γυναίκες που ανέρχονται στη σκάλα της ιεραρχίας στη δουλειά τους, τα κατάφεραν «εξαργυρώνοντας» σεξουαλικές χάρες. Και τα έμφυλα στερεότυπα είναι εδώ για να καταπιέζουν όλες μας. Και είναι ακόμα πιο κρίμα να αναπαράγονται από τις ίδιες τις γυναίκες.
Καμιά φορά είναι δύσκολο μια γυναίκα να αναγνωρίσει και να παραδεχτεί τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό της. Ένας τρόπος είναι να αναρωτηθεί αν στην ίδια συνθήκη για την οποία μιλά θα αναφερόταν σε έναν άντρα με τον ίδιο τρόπο.
«Ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός δεν παραπέμπει καθαρά στην πίστη στην κατωτερότητα των γυναικών. Αναφέρεται στα υποπροϊόντα αυτής της κοινωνικής άποψης που κάνουν τις γυναίκες να ντρέπονται, να αμφιβάλλουν και να υποτιμούν τον εαυτό τους και τους άλλους του φύλου τους», αναφέρει η Αμερικανίδα συγγραφέας και σεξολόγος, Suzannah Weiss σε βιβλίο τους. Σου θυμίζει κάτι;
Στην παράσταση που είχε προηγηθεί, σύμφωνα με τα βίντεο της Σάσας Σταμάτη, υπάρχει το αστείο «Δεν έχεις αγόρι; Περίεργο δεν είσαι και τόσο μπάζο» για να συνοδευτεί από μία «διαβούλευση» αντρών επί σκηνής για το πόσο μπάζο είναι ή δεν είναι για να καταλήξουν στο «Έμπαινα», αναφερόμενοι σε μία ηρωίδα που υποδύεται η Έλενα Τσαβαλιά.
Ο Μάρκος Σεφερλής κάνει συγκεκριμένα αστεία εδώ και χρόνια και τον παρακολουθεί ένα συγκεκριμένο κοινό, που μάλλον θα γελούσε έτσι κι αλλιώς. Ο Μάρκος Σεφερλής παράγει ένα έργο, ό,τι κι αν είναι αυτό και κρίνεται γι’ αυτό. Προσωπικά μού φαίνεται χειρότερο από τα αστεία που έχει κάνει κατά καιρούς, να ακούω τις απόψεις της Έλενας Τσαβαλιά που εξισώνουν τις γυναίκες με αντικείμενα, δοχεία με ανοιχτά μέλη, που προσφέρονται για ηδονή με ανταλλάγματα.
Απόψεις είναι αυτές θα μου πεις, όλοι έχουν από μία. Και ειπώθηκαν σε ένα κοινό που μοιράζεται το ίδιο βλέμμα προς τις γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, όλες τις κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζονται ακόμα άνισα σε αυτόν τον κόσμο. Τα στερεότυπα και τα double standards της κοινωνίας μας είναι εδώ και αφορούν και τα 2 φύλα και στο Δελφινάριο αναπαράγονται εντός και εκτός σεναρίου.
Οι γυναίκες και τα σώματά τους που «προκαλούν», οι γυναίκες που «κουνιούνται» στους άντρες, οι γυναίκες που όταν παίρνουν έναν ρόλο/ μία θέση σε κάποιον «θα έκατσαν». Στο άλλο άκρο οι άντρες που δεν γίνεται να προκαλέσουν, μόνο αντιδρούν με σεξουαλική ορμή γιατί άντρες είναι, οι άντρες που είναι κυνηγοί, οι άντρες που όταν παίρνουν έναν ρόλο/ μία θέση είναι ικανοί και κανείς δεν αμφισβητεί πώς βρέθηκαν εκεί.
Τα στερεότυπα μάς κρατούν όλους εγκλωβισμένους σε συμπεριφορές και αντιδράσεις που δεν μας ταιριάζουν γι’ αυτό και προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτά. Δεν περίμενα τίποτα πιο ανοιχτόμυαλο να συμβεί από το συγκεκριμένο βήμα. Παραμένει όμως στενάχωρο και σίγουρα δεν συμβάλλει στο να προχωρήσουμε μπροστά το να ακούω μία γυναίκα να μιλά έτσι για άλλες γυναίκες που βρέθηκαν στον δρόμο της.
