Πού ακριβώς στάθηκε λάθος η Νατάσσα Μποφίλιου;

«Νομίζω ότι ό,τι έχω να σχολιάσω το έγραψα στην ανάρτησή μου. Ήταν πολύ ξεκάθαρη η θέση μου. Είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε αυτά που πιστεύουμε και πιστεύω ότι η μόνη θέση που δεν θα σε προδώσει ποτέ είναι όταν είσαι με τον άνθρωπο», ήταν το σχόλιο που παραχώρησε η Νατάσσα Μποφίλιου στην κάμερα του Πρωινού για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η συμμετοχή της στην αντιπολεμική συναυλία.

«Δεν υπάρχει κάτι που με στενοχωρεί, υπάρχει μόνο ότι με χαροποιεί που είναι τόσος κόσμος εδώ για να στηρίξει αυτή την ημέρα», πρόσθεσε η Νατάσσα Μποφίλιου κι ανέβηκε στη σκηνή να τραγουδήσει.

Ο Βάγγελης Περρής μάς ενημέρωσε στη συνέχεια ότι ο κόσμος δεν ήταν και τόσο πολύς στην συναυλία ενώ τόνισε ότι η συναυλία δεν ήταν υπέρ της Νατάσσας Μποφίλιου καθώς το σύνθημα που ακουγόταν ήταν «Για όλους τους λαούς υψώνεις τη φωνή σου, Νατάσσα είμαστε μαζί σου». Ο Γιώργος Λιάγκας μίλησε για «Συγκέντρωση του ΚΚΕ προφανώς, που λένε κάποιοι ότι αλληθωρίζουν και λίγο υπέρ του Πούτιν άρα δεν υπάρχει πουθενά η λέξη Ουκρανία μέσα». Η Φαίη Σκορδά αναρωτήθηκε «Αλληθωρίζουν υπέρ του Πούτιν ή απλώς λένε ότι υπάρχουν προσφυγόπουλα και στη Συρία;».

«Δηλαδή η Μποφίλιου βγήκε να υπερασπιστεί τον Πούτιν συγκεκριμένα; Ή λέει να μη γίνεται ο πόλεμος, πριν λίγους μήνες κλαίγαμε για τους Σύριους, για τα παιδάκια που πνίγονται και δεν μιλάει κανείς, για τους Ουκρανούς τώρα; Τι από τα δύο λέει;», αναρωτήθηκε η Φαίη Σκορδά και το θέμα έκλεισε χωρίς να πάρει απαντήσεις.

«Η θέση μου είναι ολιστική κατά του πολέμου. Για μένα αυτό είναι το αίτημα», έγραφε στην επίμαχη ανάρτησή της η Νατάσσα Μποφίλιου. Αυτό δεν είναι το αίτημα όλων μας; Είμαστε κατά ενός πολέμου και υπέρ άλλων; Είμαστε γενικά κατά του πολέμου ή μόνο κατά του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία; Είμαστε εγώ μόνο και η Φαίη Σκορδά που έχουμε αυτές τις απορίες σε αυτή τη γη; Η Φαίη Σκορδά εμένα με τις αναπάντητες απορίες της μπήκε στην καρδιά μου.

Δεν ξέρω ποιος έχει βγάλει έξω το μέτρο των αντιπολεμικών φρονημάτων κι αντί να λέει μπράβο σε κάθε αντιπολεμική διαδήλωση, κοιτά να πει ότι πρέπει σώνει και ντε να καταδικάσεις και μάλλον με πολύ συγκεκριμένες λέξεις τη ρωσική εισβολή για να είσαι υπέρ της Ουκρανίας.

Η Νατάσσα Μποφίλιου στην ανάρτησή της άλλωστε το έγραψε κι αυτό με πολύ συγκεκριμένες λέξεις: «Καταδικάζω την άθλια εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία». Τι άλλο έπρεπε να πει; Έπρεπε να έχει ντυθεί στα χρώματα της Ουκρανίας για να παραδεχτούμε ότι είναι κατά του πολέμου; Ή μήπως δεν έπρεπε να καταδικάσει τον ιμπεριαλισμό γενικότερα και να μην πει «Είμαι με τους Λαούς και τους πρόσφυγες που άλλη μια φορά στην ιστορία πληρώνουν το τίμημα για τα συμφέροντα των ισχυρών. Είμαι με την αλληλεγγύη. Δεν επιθυμώ καμία εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας», για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;

Η συναυλία στην οποία συμμετείχε η Νατάσσα Μποφίλιου καταδίκαζε τον ιμπεριαλισμό ανεξάρτητα από το θύτη του πολέμου, είτε αυτός είναι Αμερικανός είτε Ρώσος. Κι ίσως θα μπορούσε να έχει γίνει και πέρσι και του χρόνου με την ίδια συνθηματολογία αλλά χωρίς τα ίδια αποτελέσματα. Κανείς δεν θα τα έβαζε με τη Νατάσσα Μποφίλιου αν συνέχιζε να έχει τα ίδια πιστεύω σε μία συναυλία κατά του πολέμου αν την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαινόταν στην Αφρική ή τη Μέση Ανατολή. Κι εκεί είναι που έρχεται η υποκρισία και μπαίνει στο πλάνο.

Αυτός ο πόλεμος μάς αφορά γιατί έτσι τα έφερε η ζωή να μας αφορά κάτι που γίνεται αισθητά πιο κοντά μας. Είναι λες και συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά ότι ο πόλεμος μπορεί να αγγίξει και μία χώρα σαν τη δική μας. Λες και δεν έχουμε περάσει ξανά από πόλεμο εμείς, λες και η ειρήνη ήταν εγγυημένη για όλους μας επειδή την ευχόμασταν κάθε χρόνο στα καλλιστεία.

Αυτός ο πόλεμος μάς αφορά τόσο που έχουμε βγάλει όλοι το μέτρο των αντιπολεμικών συναισθημάτων και ψάχνουμε να βρούμε ποιοι θα καταδικάσουν με συγκεκριμένες λέξεις ποιον, ποιος θα εκφράσει ένα «αλλά» αναφερόμενος σε παλιότερες πολεμικές συγκρούσεις για να τον εκθέσουμε στο λεπτό ως «πλυντήριο».

Μία ζωή ακούμε αυτό το «λαός που δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον». Αλλά τώρα τη μνήμη τη συλλογική της ανθρωπότητας, ξαφνικά την καταδικάζουμε.

Σήμερα, έχει σημασία μόνο το τώρα. Και στο τώρα οι φιλειρηνιστές γενικά και αόριστα δεν φαίνεται να χωράνε. Όσοι λένε ότι ο πόλεμος πάντα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών, που αύριο μεθαύριο μπορεί να τα ξεχάσουν όλα και να σφίξουν τα χέρια ξανά κι ό,τι έγινε «νερό κι αλάτι», ενώ οι πολλοί θα συνεχίζουν να υποφέρουν, δεν χωράνε.

«Στην επίσημη γραμμή που στοιχειοθετείται και θα με κάνει άλλη μια φορά βορά στην διαστρέβλωση των θέσεων, της αλήθειας μου και στη δημιουργία μιας προπαγάνδας που εξυπηρετεί τον μακαρθισμό φυλλάδων και προσώπων, γυρνώ την πλάτη. Πορεύομαι με τα ιδανικά μου», έγραφε κλείνοντας την ανάρτησή της η Νατάσσα Μποφίλιου. Και μάλλον η ίδια έχει τη συνείδησή της ήσυχη παρά τον γύρο της ορυμαγδό.

Δεν ξέρω τι υπαγορεύουν τα ιδανικά των υπολοίπων. Αλλά εγώ δεν βρίσκω τίποτα κακό όταν αυτά τα ιδανικά είναι υπέρ των ανθρώπων. Σηκώνω το χαλί απο ‘δώ κι από εκεί να βρω που είναι κρυμμένο το μέγιστό της σφάλμα, όταν ζούμε σε μία χώρα που έχει πάρει τη σαφή της θέση υπέρ της Ουκρανίας, που ο πολιτισμός της στο επίσημο σκέλος του, έχει επίσης πάρει τη δική του σαφή θέση, πού ακριβώς μας ενοχλεί ένας καλλιτέχνης να πει «είμαι με τους λαούς;». Πού περιμέναμε ακριβώς να σταθούν οι καλλιτέχνες; Υπέρ της μίας ή της άλλης εξουσίας ή με τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο στον οποίο απευθύνονται;

Τον άνθρωπο που βρίσκεται στο Κίεβο μέσα στο καταφύγιο, τον άνθρωπο που βρίσκεται στα σύνορα και πατά επιτέλους στο ασφαλές έδαφος της Πολωνίας, στον άνθρωπο που συλλαμβάνεται στη Μόσχα μόνο και μόνο επειδή θέλει να καταδικάσει τον πόλεμο. Στον άνθρωπο που πνίγεται προσπαθώντας να βρει μία καλύτερη ζωή. Στον άνθρωπο που του απαγορεύουν να πάει στο σχολείο επειδή είναι κορίτσι. Στον άνθρωπο που δεν μπορεί να αποφασίσει για το σώμα του επειδή η άμβλωση απαγορεύεται στη χώρα του. Στον άνθρωπο που δουλεύει όλη τη μέρα αλλά δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του. Στον άνθρωπο που πονάει, που πεινάει, που κινδυνεύει. Γι’ αυτόν η τέχνη οφείλει να είναι καταφύγιο. Στο πλευρό του πρέπει να στέκεται. Πού ακριβώς στάθηκε λάθος η Νατάσσα Μποφίλιου;