Ριάλιτι στην ελληνική τηλεόραση: Αναγκαίο κακό ή η εύκολη λύση για τα κανάλια;

«Μαμά» όλων των παραπάνω, τα ριάλιτι στην ελληνική τηλεόραση.

Ένα όχι καινούριο τηλεοπτικό προϊόν, που ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει στο τοπίο, εξελισσόμενο σε μία παντοδύναμη τάση.

Back to reality

Από τo Big Brother στη Φάρμα, τα Fame Story και τα The Dream Show, από τα Survivor,  στα GNTM και τα MasterChef.

Ατάκες, πρόσωπα, τσακωμοί και αντιδράσεις που γέννησε το «γυαλί» την πρώτη δεκαετία του 2000, άφησαν το δικό τους στίγμα στην TV και την ποπ κουλτούρα.

Η οικονομική κρίση που ξεκινά το 2009 και τα σημάδια που αφήνει πίσω της, προσγειώνουν ανώμαλα τη χώρα σε μια νέα πραγματικότητα. Μαζί της και τα media.

Περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί κλείνουν, ή αιμορραγούν οικονομικά.

Το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει και αυτό άρδην, με τις επαναλήψεις σειρών να κυριαρχούν και ελάχιστες παραγωγές να δημιουργούνται πια.

Τα concept για ριάλιτι πέφτουν σε χειμερία νάρκη και ξεχνιούνται σε συρτάρια εταιρειών παραγωγής και καναλιών.

Ωστόσο, η επιτυχία που σημειώνει η επιστροφή του GNTM (2018) και του MasterChef (2017), κάνει τους υπεύθυνους προγραμμάτων στην ελληνική τηλεόραση να ανασυνταχθούν γύρω από το θέμα ριάλιτι.

Του κουτιού τα παραμύθια

Τα νούμερα λένε πάντα την αλήθεια. Και η αλήθεια που λένε τα νούμερα τηλεθέασης που «χτυπάνε» τα ριάλιτι είναι αναμφισβήτητη.

Ή μήπως όχι;

Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, αλληλοσυνδέει τους δύο όρους και στην αγορά των media. Όχι όμως απόλυτα.

Με πιο απλά λόγια, το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τα ριάλιτι ξεπετάγονται σα μανιτάρια στο στρουμφοχωριό, δεν σημαίνει σώνει και καλά πως το τηλεοπτικό κοινό τα επιζητά.

Το πρόβλημα των ριάλιτι και ο super τηλεθεατής

Το πρόβλημα δεν είναι τα ριάλιτι που έχουν έρθει ξανά ως τηλεοπτική τάση στο προσκήνιο.

Το πρόβλημα ίσως να έγκειται στο γεγονός ότι η τηλεόραση εξακολουθεί να ανάγεται από πολλούς, σε Nº 1 ψυχαγωγικό, επιμορφωτικό και ενημερωτικό μέσο.

Ο ρόλος της τηλεόρασης και το περιεχόμενό της, διαχρονικά αποτελεί σημείο σύγκρουσης ανάμεσα σε θεωρητικούς, ανθρώπους των τεχνών και μιντιάδων.

Το πρόβλημα δεν είναι τα ριάλιτι.

Το πρόβλημα είναι η απουσία επιλογών στην ίδια ή διαφορετική τηλεοπτική ζώνη.

Η έλλειψη ενός τηλεοπτικού πλουραλισμού που μπορεί να δώσει επιλογές σε κάθε είδους τηλεθεατή, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του.

Κι ενώ είναι εύκολο να πει κανείς «έτσι πάνε αυτά και δεν αλλάζουν», τα γεγονότα λένε μια διαφορετική ιστορία.

Οι ψηφιακές πλατφόρμες streaming, είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το πόσο γρήγορα και ριζικά άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο οι παραδοσιακοί τηλεθεατές παρακολουθούν σειρές και ταινίες σήμερα.

Ακόμα και η ελληνική κρατική τηλεόραση, μετά από διάφορους τεχνολογικούς πειραματισμούς που έχει υποφέρει, αντιλήφθηκε την τάση, δημιουργώντας τη δική της πλατφόρμα streaming, συμπλέοντας με την εξελικτική πορεία του μέσου.

Το πρόβλημα δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ αυτά καθαυτά τα ριάλιτι.

Το πρόβλημα είναι το πώς επιλέγουμε τελικά να διασκεδάζουμε. Πώς ψυχαγωγούμαστε, ανεξάρτητα από τι μας πλασάρεται ως «πιάτο ημέρας» από τον εκάστοτε γοητευτικό τηλεμάγειρα.