Στο ίδιο έργο θεατές. Η φωτιά στην Πεντέλη και η καταστροφή μέσα από φωτογραφίες
- 20 ΙΟΥΛ 2022
Κάποτε τα καλοκαίρια μας μετριόνταν σε μπάνια και παγωτά. Τα τελευταία χρόνια τα καλοκαίρια μας μετράνε σε καταστροφές. Σε ανθρώπους, εκτάσεις, περιουσίες, πνεύμονες πρασίνου που καταστρέφονται από τη μανία μίας φωτιάς κι αν κάτι αλλάζει από καλοκαίρι σε καλοκαίρι, είναι απλά το μέρος που απλώνεται και υψώνεται εφιαλτικά προς τον ουρανό. Η φωτιά στην Πεντέλη ξέσπασε το απόγευμα της Τρίτης, 19 Ιουλίου και μας βρήκε για μία φορά έκπληκτους να τη βλέπουμε να εξελίσσεται σε πύρινο εφιάλτη ως το βράδυ.
Αν κάτι διέκρινα διαφορετικό, ήταν ο τρόπος με τον οποίο οργανώθηκαν οι πολίτες και μέσω των social media ξεκίνησαν από ακόμα πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά, να μοιράζονται χρήσιμες πληροφορίες για τις ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν για τους πυρόπληκτους πολίτες και για τα πυρόπληκτα ζώα. Ως προς τη δική μας αυτοοργάνωση, η φωτιά στην Πεντέλη μάς βρήκε σίγουρα πιο ετοιμοπόλεμους. Ως προς τον αντιπυρικό σχεδιασμό, που σύμφωνα με τους ιθύνοντες βασίστηκε στην εμπειρία των περσινών πυρκαγιών στη χώρα, η εν εξελίξει καταστροφή δεν με αφήνει να δω και πολλές ουσιαστικές διαφορές.
Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση της Πυροσβεστικής Υπηρερίας (11.00 π.μ) τα μέτωπα της πυρκαγιάς παρέμεναν την Τετάρτη 20 Ιουλίου ενεργά σε Γέρακα, Ανθούσα, Παλλήνη, Διώνη και εκατέρωθεν της λεωφόρου Μαραθώνος. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής, τόνισε ότι «πραγματοποιούνται οργανωμένες απομακρύνσεις πολιτών σε έκταση που αφορά 90.000 κατοίκους». Παράλληλα 30 άτομα έχουν μεταφερθεί με αναπνευστικά προβλήματα στο νοσοκομείο, αλλά και 3 άτομα με εγκαύματα. 50 ακόμα άτομα μεταφέρθηκαν προληπτικά από μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία.
Ξανά και ξανά το ίδιο έργο να παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Ξανά και ξανά φωτογραφίες όπως αυτές που βλέπουμε κάθε χρόνο. Από αυτές που τα χρώματα της φωτιάς και της στάχτης βάφουν τόσο το φόντο που μοιάζουν σχεδόν απαράλλαχτες από τις περσινές. Από αυτές που βλέπεις πολίτες με τα λάστιχα στο χέρι, να καταγγέλλουν ότι το κράτος τούς ξέχασε. Από αυτές που βλέπεις τους πυροσβέστες να ρίχνουν λίγο νερό στο πρόσωπό τους πριν ξαναριχτούν στη μάχη. Από αυτές που βλέπεις το μέτωπο της φωτιάς, να γίνεται ένα θεόρατο, πύρινο τοίχος.
Κάτοικοι που προσπαθούν να προστατεύσουν τα σπίτια τους τη δεύτερη ημέρα της πυρκαγιάς στην Πεντέλη.Βλέπουμε τις ίδιες εικόνες ξανά και ξανά. Όπως έβλεπε ο 84χρονος κάτοικος της Ανθούσας το σπίτι του να καίγεται ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια. Ο 84χρονος αυτοπυροβολήθηκε στην αυλή του σπιτιού του και αποχώρησε από το καλοκαίρι μας που μοιάζει με τη μέρα της Μαρμότας. Η ΕΛΑΣ εξετάζει το ενδεχόμενο ο 84χρονος να αυτοκτόνησε όταν είδε φλόγες από την πυρκαγιά να πλησιάζουν το σπίτι του.
Ξανά και ξανά. Ξανά οι άνεμοι να φτάνουν ταχύτητες 80 χιλιομέτρων της ώρας και να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά μπροστά στη μανία της φωτιάς, ξανά να αντιμετωπίζουμε τους πυροσβέστες ως τους ήρωες που τον χειμώνα ξεχνάμε, ξανά να σκουπίζουμε στάχτη από τις αυλές μας και να λέμε «πάλι καλά» που δεν μπήκε η φωτιά στο δικό μας σπίτι. Ξανά να απελπιζόμαστε όταν ακούσουμε το μήνυμα του 112, να μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας σε μία τσάντα και να φεύγουμε με την αβεβαιότητα για το αν θα συναντήσουμε ποτέ ξανά τα σπίτια μας. Ξανά να ψάχνουμε τους δικούς μας με αγωνία. Ξανά να ψάχνουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους πυρόπληκτους. Ξανά να βγάζουμε τα ράντζα, να φιλοξενήσουμε όσους έφυγαν μακριά από τον εφιάλτη.
Είχαν προηγηθεί κι άλλα ξανά για κάποιους από εμάς. Ξανά να πετάμε μπάζα και σκουπίδια σε οικόπεδα, ξανά να μην ασχολούμαστε με όσες διαδικασίες χρειάζεται ο καθαρισμός τους, ξανά όσοι ασχολούμαστε να ψάχνουμε ανάμεσα σε δήμους για το ποιος πρέπει να φροντίσει την πυρασφάλειά μας και να μας πετάνε σαν μπαλάκι ο ένας στον άλλο, ξανά να πιστεύουμε ότι αυτή τη φορά το κράτος θα είναι έτοιμο για την περίοδο των πυρκαγιών και ξανά να μας διαψεύδει.
Κι έπειτα ξανά να γράφουμε με στάχτη στην ψυχή μας αριθμούς. Τις εκτάσεις που κάηκαν, τα ζώα που χάσαμε, τους ανθρώπους που υπέφεραν, τους άλλους που είδαν τους κόπους μιας ζωής να γίνονται στάχτη. Και ξανά να περνούν οι μήνες και να περνάμε οδηγώντας από τα καμένα και να θλιβόμαστε για όσα ζήσαμε κι όσα θα χρειαστούν χρόνια για να γίνουν ξανά, αν είναι τυχερά και το «ξανά και ξανά μας» κάποτε σταματήσει. Μαυρίσαμε πια. Θέλουμε να ξαναμετρήσουμε το καλοκαίρι μας σε μπάνια και παγωτά. Δεν θέλουμε να τα μετράμε σε απώλειες και κάρβουνα.
*Αν θες να βοηθήσεις τους ανθρώπους και τα ζώα των πυρόπληκτων περιοχών μπορείς να ακολουθήσεις τα παρακάτω accounts στο Instagram και να έχεις ενημέρωση για τις ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν.
