Στο Master Chef δε χάσαμε τη Μάγκυ, αλλά ούτε και τον πόλεμο

Ήδη κατά την αποχώρησή της, είχε κατακριθεί από τους συμπαίκτες της, για το γεγονός ότι χαρακτήρισε ως “δίλημμα” το αν θα παραμείνει ή αν θα βρεθεί πλάι στο παιδί της. «Αν η γυναίκα μου, μου έλεγε ότι με χρειάζεται το παιδί μου θα έτρεχα, δε θα το συζητούσα», «Εμένα η μάνα μου αν χτυπούσα το χέρι μου θα γκρέμιζε το σπίτι για να έρθει να με πάρει. Δεν κατακρίνω κιόλας, αλλά το βρίσκω γελοίο το δίλημμά της», είπαν ορισμένοι από τους συναδέλφους και συμπαίκτες της όταν η Μάγκυ τους συγκέντρωσε για να τους εξηγήσει τους προβληματισμούς της.

Στο τελευταίο επεισόδιο του Master Chef, η Μάγκυ Ταμπακάκη, ήταν μία από τις παίκτριες που επέστρεψαν στον διαγωνισμό, έχοντας μάλιστα συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη βαθμολογία για το πιάτο της. Όταν οι υπόλοιποι παίκτες συνειδητοποίησαν ότι η Μάγκυ ήταν ανάμεσα σε αυτούς που θα ξαναμπούν στο παιχνίδι, αποφάσισαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο γεγονός ότι μια παίκτρια που αποχώρησε οικειοθελώς, επιστρέφει.

Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν; «Αν είχε μπει σε μια διαδικασία αποχώρησης και είχε μαγειρέψει και είχε φύγει θα το βούλωνα. Αλλά τώρα με βρίσκει αντίθετο και οπτικά και ηθικά», «Εμένα με πειράζει που είπε ότι πρέπει να φύγει επειδή το παιδί της δεν μπορεί χωρίς εκείνη. Και τώρα τη βλέπω εδώ μέσα και λέω τώρα το παιδί της μπορεί χωρίς εκείνη; Κρατάω το μαγειρικό, αλλά και το σπίτι είναι ένας κύκλος της ζωής μας, οπότε αυτό εμένα με επηρεάζει κάπου μαγειρικά, προσωπικά. Μια μάνα πιστεύω ότι δε λειτουργεί έτσι. Τουλάχιστον εγώ επειδή έχω παιδί δε θα λειτουργούσα το ίδιο. Αμφιβάλλω αν ο λόγος που αποχώρησε ήταν όντως αυτό για το παιδί», «Αισθάνομαι ότι ή μας κοροϊδεύει ή δια μαγείας όλα είναι καλά», «Το να φεύγεις από το παιχνίδι επειδή έχεις ένα θέμα και να ξαναγυρνάς, το θεωρώ ανήθικο».

Η Μάγκυ από την πλευρά της έδωσε τις ακόλουθες εξηγήσεις: «Το πρόβλημα ήταν ότι το παιδί μου έχει μεγαλώσει εδώ και δυόμιση χρόνια συνέχεια μαζί μου, όλη μέρα κάθε μέρα. Οπότε όταν ξαφνικά χάνει τη μαμά του και δεν τη βλέπει για αρκετό χρονικό διάστημα, δημιουργούνται προβλήματα. Το πρόβλημα όμως λύθηκε. Μαζί με τους γιατρούς και με το σύζυγό μου και το παιδί διαπιστώσαμε ποια θα μπορούσε να ήταν η λύση, οπότε το πρόβλημα ξεπεράστηκε, μου ήρθε και η είδηση ότι μπορούσα να ξαναμπώ στο παιχνίδι. Εννοείται, υπήρχε περίπτωση να την αφήσω; Δεν υπήρχε περίπτωση να πω όχι δε θα ξαναμπώ γιατί είναι ανήθικο. Έφυγα άδικα.»

Το γεγονός, βέβαια, ότι η Μάγκυ είναι και μια παραπάνω από άξια αντίπαλος στο δρόμο για τον τίτλο του Master Chef, πιθανότατα ήταν σημαντικός παράγοντας στο να οδηγηθούν οι υπόλοιποι παίκτες σε δηλώσεις γύρω από ηθική και τα «πρέπει» της καλής μάνας.

Φυσικά, όλοι οι άντρες μάγειρες θα άφηναν σε κάθε περίπτωση τα όνειρά τους και το παιχνίδι, αν τους ζητούνταν να πάνε κοντά στο παιδί τους, με τη μόνη διαφορά ότι κανείς δεν θα τους το ζητήσει, αφού οι γυναίκες τους είναι έξω και είναι υπεραρκετές για να μη νιώσει το σπλάχνο τους έντονη την απουσία τους. Η πατριαρχική πεποίθηση ότι άπαξ και μια γυναίκα γίνει μάνα, πρέπει να αποσυρθεί από τη ζωή και να επιτελεί μόνο αυτόν τον ρόλο, ενώ ο άντρας θα είναι απασχολημένος κυνηγώντας τους επαγγελματικούς του στόχους, για να επιστρέψει το βράδυ να φάει ένα ζεστό πιάτο φαΐ που θα έχει ετοιμάσει η μητέρα του παιδιού του, καλά κρατεί.

Το ότι η μητρότητα στέκεται τροχοπέδη στα επαγγελματικά βήματα των γυναικών, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αφού αποτελεί και έναν από τους σημαντικότερους λόγους που δεν βλέπουμε αρκετές γυναίκες σε θέσεις ισχύος. Ο εργασιακός αποκλεισμός και οι διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες από τη στιγμή που θα μείνουν έγκυες, τους βάζουν εμπόδια στην καριέρα που ονειρεύονταν να ακολουθήσουν, αφού για κάποιο λόγο θεωρούνται κοινωνικά υποχρεωμένες να αφοσιωθούν στην ανατροφή του παιδιού τους και να πάψουν να έχουν προσωπικά όνειρα και επαγγελματικές φιλοδοξίες.

Δεν τίθεται κανένα ζήτημα ηθικής ή λανθασμένου μητρικού πρότυπου, απλά πρόκειται για ακόμα μια γυναίκα που μπορεί την ίδια στιγμή να αγαπά και το παιδί, αλλά και τη δουλειά της.

Έχουμε αποδείξει με χίλιους δυο τρόπους και από εκατομμύρια θέσεις εργασίας ή οικιακών, ότι το multitasking είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να τα καταφέρουμε παραπάνω από καλά. Το να χρησιμοποιεί κανείς τη μητρότητα, και τα δήθεν «πρέπει» που πρέπει να εφαρμοστούν σε αυτή για να είναι ηθικά αποδεκτή ως διαδικασία ανατροφής ενός παιδιού, σαν όπλο για να αντιμετωπίσεις μια γυναίκα ως ίση αντίπαλο, είναι σεξιστικό και μάλλον ανήθικο. Μπορείς να πεις ότι φοβάσαι και ότι θα προτιμούσες να είχε θέσει ως προτεραιότητα το παιδί της, αλλά όχι να την κρίνεις που θεώρησε προτιμότερο να συνεχίσει να κυνηγά το όνειρό της, αφού βεβαιώθηκε ότι μπορεί να το κάνει.

Αν μη τι άλλο, το τελευταίο που μπορείς να πεις για μια γυναίκα που προσπαθεί να χωρέσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, δεν είναι να αμφισβητήσεις το ήθος της, αλλά να θαυμάσεις την ικανότητά της να μην τα παρατάει και να ξαναπροσπαθεί.

Και κάπου εδώ, να πω ότι δεν περίμενα ποτέ να υπερασπιστώ το δικαίωμα μιας γυναίκας να μπει στην κουζίνα, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται ακόμα κι αυτό το σεξιστικό στερεότυπο χρειάζεται διεκδίκηση, όταν αποκτά χαρακτήρα ανταγωνισμού και διεκδίκησης του χρυσού σκούφου από ένα αντρικό κεφάλι και τείνει να γίνει γυναικείο δικαίωμα παρά υποχρέωση.